Ik houd van tradities. Mijn vrienden houden ook van tradities. Daar zijn we vrienden voor. Met een van die vrienden bezoek ik eens in de zoveel tijd een nederzetting waarvan je denkt: waarom eigenlijk? Ons bezoek aan Volendam was al even geleden en nu gingen we naar Urk. Een dag voor vertrek kwamen we erachter […]
Continue reading →Kort na de grensovergang tussen Bosnië en Kroatië werden onze tassen etnisch geprofileerd.
Continue reading →Het bagageluik van de bus van Split naar Zagreb kwam op mijn schouder terecht. Er bleef een dieprode schram achter met een lengte van ruim een decimeter, alsof iemand mijn rug als briefpapier had willen gebruiken en bij de L van Lieve was uitgeschoten toen de bus met hoge snelheid over een drempel reed.
Continue reading →Turkse bruiloften duren langer dan Nederlandse bruiloften. Dagen. Weken. Maanden, als je pech hebt. Onlangs mislukte een poging om het record van de langste bruiloft ooit te verbreken. Kort voor het einde van het feest overleed de bruidegom van ouderdom. De bruiloft die ik bezocht duurde drie dagen. De tweede dag was een rustdag. Die […]
Continue reading →B. had pijn. Echte pijn. Eerst moest ze huilen en toen viel ze flauw. Dat was nadat de man die misschien de dokter was had geweigerd te komen en B. na een slapeloze nacht (ook vanwege een naast het hostel gelegen modderpoel gevuld met door de volle maan tot waanzin gedreven kikkers) bij ochtendgloren met […]
Continue reading →In de nachtbus naar Salvador zat een man die meezong met in het Portugees vertaalde Phil Collins-ballads die hij via zijn koptelefoon beluisterde. Hij klonk alsof zijn ooit prachtige bariton na decennialange arbeid in een steenkool- of bauxietmijn was bedolven onder een dikke laag stof.
Continue reading →