Pepmiddelen
“Klokklokklok OMG WAT LEKKER” Mevrouw Rochebouille besefte acuut dat iets niet in de haak was. Koffie kón niet zo lekker zijn.
Continue reading →“Klokklokklok OMG WAT LEKKER” Mevrouw Rochebouille besefte acuut dat iets niet in de haak was. Koffie kón niet zo lekker zijn.
Continue reading →De JR van de Streek begon al aardig te verdienen. Hij verkocht grafstenen aan armelui uit onbereikbare plekken in de hoge bergen. Zijn klanten leefden in de meest uitgeklede omstandigheden.
Continue reading →O wat mis ik het Amsterdam dat ik aantrof in 1984!
Continue reading →Toen ik nog rond de Witte Raaf circuleerde, de boot van Kees Hoekert, toenmalige toekomstige ex alsmede vader van de Blauwbilgorgel, was ik erg onder de indruk van het bezoek aldaar.
Continue reading →In de 36 jaar dat ik in dit uligineus landje vertoef, hoorde ik weleens het woord “De Plattelandschinees”. Ik begreep dat het om een belangrijk begrip ging.
Continue reading →Ergens boven Polen begonnen de potentiële ongewenste gevolgen van de situatie tot mij door te dringen. Van het Goelagarchipel had ik onthouden dat je met de Russen beter niet spotten kon.
Continue reading →Ooit ben ik verzeild geraakt in wat ik durf te noemen, al was het in 1984, het laatste jaren 60-seksfeest.
Continue reading →Al weken had ik bronchitis. “Oom dokter” zoals Kees onze huisarts Dr. Promes noemde, had mij verboden thuis te bevallen, laat staan op het drijvende eiland dat ik zelf uit afval in elkaar geknoopt had. Dat was een domper van jewelste op het feestelijke vooruitzicht, dat enkel een dwaze nullipare zoals ik kon koesteren.
Continue reading →Ik zou trouwen met de kleinzoon van Albert Helman, de Surinaamse schrijver.
Continue reading →Een stukkie in de door hem gekoesterde serie “Oud Zeikwijf vertelt”, speciaal geschreven, in een diepe dal van uitputting, voor de verjaring van onze aller- allerliefste hoofdred Max Molovich de Grote, de beste blogger evah.
Continue reading →Over mijn haat-liefde verhouding met wijlen een Miele.
Continue reading →Grote geesten als Jasper Grootveld c.s. later in hun leven zien onderworpen worden aan niet bepaald schrandere zorgtypes… Het is elke keer slikken. In het geval van Jasper kon ik er niet tegen. Het was tenenkrommend. Ik adviseerde hem dan ook om dood te gaan. Wat hij een week later gewoon deed.
Continue reading →Het was zondag, 8 uur. ‘Beste tijd om naar de Appie te gaan’ verklaarde Oud Zeikwijf. Dus trok ze haar laarzen aan en sloop ze het huis uit, met haar trolley vol papier, flessen en plastic, voor de resp. papier-, glas- en plasticbak. Le fond de l’air was frais. En niet alleen de fond. Siberië […]
Continue reading →Eindelijk ving Oud Zeikwijf de tocht naar De Nederlandsche Bank aan om het prijzengeld van de Blogger des Vaderlands te halen.
Een ingelijste biljet van 1000 piek wilde zij. Maar na telefonisch overleg bleek zulks niet te worden gedrukt door de firma Joh. Enschede.
Continue reading →Over de rant van duizendpoot Douglas Rushkoff in VPRO Tegenlicht / Backlight
Continue reading →De Koreaanse had uitgevonden dat Japanners het credo “Don’t disturb the peace” bezigden. Vanaf dat moment werd elke kleinigheid langs die meetlat gelegd. En hoe meer we probeerden de peace niet te disturben, hoe minder het lukte.
Continue reading →Mijn vader, de JR van de streek, bracht mij het een en ander bij. Onder andere: als je met bankiers gaat praten, doe een pak aan. bankiers zijn namelijk hysterisch vooringenomen wat betreft het uiterlijk van hun cliënten. Al heb je drie ton op je rekening, kennen ze je slechts gehuld in je kloffie, dan zullen ze de vloer met je dweilen. Pijl op trekken.
Continue reading →Mijn zoon werd 15, een magisch getal. Hij sproot uit de argeloze kinderjaren door de weeïge baarmoederhals van de puberteit. Zijn kop stak al uit, hij kon een glimp van de volwassenheid vangen, zijn benen nog vast in de uterale warmte.
Continue reading →Eén keer per jaar een lekkere blanquette de veau heb ik me zelfs als alleenstaande studerende moeder, al hield een snelbinder de deur van mijn koelkastje dicht, altijd wel kunnen permitteren. En dat is zat. Als je daar maar van geniet.
Continue reading →Behalve de man, die de Sarphatistraat de mooiste plek van Europa vond, heb ik nooit een wonderlijker kerel gekend dan Arthur IJzerdraat.
Continue reading →Vannacht is Fabiola overleden in Sint Jacob, Amsterdam. De flamboyante Fabiola, levend kunstwerk, Marie de la Nuit, Cinderella, La Reine de Paris, Fabiola di Atlantis, voormalig boegbeeld van de nachtburgemeesters van Amsterdam, is niet meer onder ons.
Continue reading →Op een avond in 1992 dat haar vriend en mentor Robert Jasper Grootveld op de preekstoel zat bij haar thuis deed Oud Zeikwijf de bandrecorder op tafel en nam het gesprek met hem en zijn vrouw Thea op. Vervolgens tikte zij dat woord per woord uit. Vandaag deel 6.
Continue reading →Op een avond in 1992 dat haar vriend en mentor Robert Jasper Grootveld op de preekstoel zat bij haar thuis deed Oud Zeikwijf de bandrecorder op tafel en nam het gesprek met hem en zijn vrouw Thea op. Vervolgens tikte zij dat woord per woord uit. Vandaag deel 5.
Continue reading →Op een avond in 1992 dat haar vriend en mentor Robert Jasper Grootveld op de preekstoel zat bij haar thuis deed Oud Zeikwijf de bandrecorder op tafel en nam het gesprek met hem en zijn vrouw Thea op. Vervolgens tikte zij dat woord per woord uit. Vandaag deel 4.
Continue reading →Op een avond in 1992 dat haar vriend en mentor Robert Jasper Grootveld op de preekstoel zat bij haar thuis deed Oud Zeikwijf de bandrecorder op tafel en nam het gesprek met hem en zijn vrouw Thea op. Vervolgens tikte zij dat woord per woord uit. Vandaag deel 3.
Continue reading →