Mijn leven had iets van het lichaam van een zelfmoordterrorist die zojuist zijn bomgordel tot ontploffing heeft gebracht. Het bestond uit losse fragmenten die nauwelijks te identificeren waren. Geen chirurg die er nog een kloppend verhaal van kon maken.
Continue reading →Waarin de verteller een boekje opendoet over onze Tom. Tom blijkt op regelmatige basis af te dalen in de krochten van zijn ziel om zichzelf te reinigen. “Het was balanceren op de rafelranden van het leven. Tom genoot van het gevoel dat hij elk moment kon afglijden naar een bestaan in de marge, of meer definitief: de dood. En hoe dieper hij zichzelf onderdompelde in de zelfkant, hoe groter de euforie als hij zijn gewone leven weer oppikte.”
Continue reading →Waarin Tom een brief ontvangt van zijn huisgenoot Burak. Een brief die nogal van de hak op de tak springt en eigenlijk elke vorm van urgentie mist. Toch kan er in het licht van de omstandigheden niet te makkelijk mee worden omgegaan. Een brief van je huisgenoot is immers net zoiets als Teletekst op internet. Het is op z’n minst merkwaardig.
Continue reading →