Mijn dochter kan niet slapen. Ze is bang dat een zwaan haar slaapkamer binnenvliegt. Ik zeg dat zwanen dat niet doen. Dat het onmogelijk is. Je raam is dicht. Zwanen kunnen geen ramen openen. Als een zwaan bij ons naar binnen wilt, moet hij aankloppen en vervolgens via de trap naar jouw kamer lopen. Geen […]
Continue reading →Ik wandel samen met mijn dochter en onze hond door de buurt. Die hond is er pas sinds een week, mocht u zich vertwijfeld afvragen sinds wanneer wij een hond hebben. De hond heet Poo, naar de poepzakjes. Je spreekt het uit zoals je Poe uitspreekt in Edgar Allen Poe. Mijn zoon noemt hem Poo […]
Continue reading →Er mocht nu weleens een tankstation komen. We hadden voor het laatst in Luxemburg getankt. Volgens het dashboard van mijn trouwe Honda Insight kon ik toen weer zo’n 800 kilometer vooruit. Maar die inschatting was gebaseerd op mijn rijgedrag in het vlakke Nederland waar je meestal niet harder dan honderd mag. Daar rijd ik ongeveer […]
Continue reading →Ik ging met de dochter naar de dierentuin. Ouwehands om precies te zijn. Raampjes open, cruise control aan. ‘Waarom is zondag een rustdag’, vroeg ze. Het was maandag, maar het leek zondag. Ik vertelde over God die in zes dagen alles had geschapen. Eerst licht en donker, daarna het land en de zee, daarna alle […]
Continue reading →Toen ik vanmiddag de deur uitliep om naar de Jumbo te gaan voor vijf liter schoonmaakazijn, kwam ik een buurjongetje tegen met een pak pannenkoekmix in zijn handen. ‘Ga je pannenkoeken eten?’, riep ik. ‘Ja’, zei hij. ‘Lekker’, zei ik. Tot zover niks vreemds. Ik had mijn buurjongen nog niet eerder met een pak pannenkoekmix […]
Continue reading →Mijn dochter vraagt of ik in elfjes geloof. Ze bedoelt engelen. Die haalt ze nogal eens door elkaar. We zijn op weg naar het ouderlijk huis van mijn moeder, sinds jaar en dag bewoond door haar broer en diens vrouw. Zij het niet voor lang meer. Woensdag komen de verhuizers. Het huis is in 1903 […]
Continue reading →Dinsdag hebben we je begraven. Je had het een mooie dag gevonden. De toespraken deden recht aan je persoonlijkheid en gaven een goed beeld van de levens die je hebt geleefd. Je kleinzoon heeft gesproken. Jammer dat we het daar niet met je over kunnen hebben. Je kleindochter heeft bijna de hele dienst huilend bij […]
Continue reading →We waren bij het POWOW Festival in Rotterdam en kregen een rondleiding langs speciaal voor de gelegenheid gemaakte street art in de Afrikaanderwijk. Samen met een stuk of veertig andere geïnteresseerden slenterden we door de straten. We stonden stil bij de kunstwerken en probeerden naar onze Vlaamse gids te luisteren. Die zei dingen als: ‘Met […]
Continue reading →Iemand bij ons in de straat had zestien blauwe tonnen tegen een muurtje gezet. Van het soort waarin meestal drugsafval wordt opgeborgen. Wat bleek: de hardloopwedstrijd van afgelopen zondag trok door onze straat en je kon een straatbarbecue winnen als je op een originele manier de troepen zou aanmoedigen. De tonnen stonden daar om op […]
Continue reading →De grote klap blijft uit. Het speelt zich allemaal af in de verte. Het gedempte gerommel, de hemel die om de halve seconde oplicht. De bommen vallen aan de andere kant van de IJssel. Eerder die avond keken we naar het D-Day Journaal. Mijn zoon en dochter aten yoghurt met bruine suiker. Bij de NOS […]
Continue reading →Station Etten-Leur, zondagmiddag 13.22 uur. Mijn kinderen en ik, we stappen de trein uit. Voor ons schoffelt een man. Schouders naar beneden. Broek tot halverwege zijn kont. Mijn dochter ziet het niet. Ze loopt bijna tegen hem aan. Dan laat de man een duidelijk hoorbare scheet. Tien meter verderop durft mijn dochter eindelijk iets te […]
Continue reading →‘Je lichaam wordt toch aangestuurd door je hersens?’, vraagt mijn dochter ineens. We zitten aan de ontbijttafel. ‘Zeker’, zeg ik. Zo ben ik op dit moment een cracker met pindakaas aan het smeren, met dank aan mijn hersens die daartoe opdracht hadden gegeven. Andersom gebeurt natuurlijk ook: mijn vingers vertellen aan mijn hersens dat ik een […]
Continue reading →Onze dochter ging afzwemmen voor haar A-diploma. Maar toen zag ze mijn nieuwe fietstassen en sloegen de stoppen door. Ze had een verjaardagsfeestje van een schoolvriendinnetjes achter de rug. De dag ervoor was de laatste schooldag geweest. In een vlaag van verstandsverbijstering had mijn vrouw het goed gevonden dat onze kinderen samen met een buurjongetje […]
Continue reading →Een kleine twee weken geleden kwam ik mijn exhibitionistische ik tegen. Hij zat op een terras op een kade in Venetië. Uitzicht op het water. Badend in het zonlicht. Een dekentje over zijn benen. Mijn exhibitionistische ik maakte een uitgebluste maar ergens ook tevreden indruk. Ik was met vrouw en kinderen, heel lang kon ik […]
Continue reading →In Amsterdam viel een Dixi-toilet argeloze voorbijgangers aan. Ik zag ‘m over de stoep stuiven. Daarna de weg op, met ware doodsverachting. Geen zin meer in gezeik. Vrachtwagens kantelden. Daken bevrijdden zich van hun huizen. Mijn dochter had een schooltas door de lucht zien vliegen. Ik zag jassen zich proberen los te worstelen. Sleurden hun dragers […]
Continue reading →Na drie weken had ik eindelijk de Rubiks kubus opgelost. Ik ging speciaal naar boven om het mevrouw Molovich te vertellen. Ze had het al begrepen. In mijn vreugdekreet had ik de woorden ‘Rubiks kubus’ laten vallen. Ze vond het wel sexy, dat het me gelukt was. Dit bevreemdde haar enigszins. Ik vertelde dat ik hetzelfde had […]
Continue reading →De pianolerares was een jonge vrouw die in een pand woonde met louter studenten van het conservatorium. Het was een klein kamertje. Bij binnenkomst meteen links de keuken. Daarachter een bank. Naast de bank een tafel met twee stoelen. Boven de keuken een kleine vliering met een bed. Tegenover de bank de piano. De […]
Continue reading →‘Je hebt een gat in je hoofd’, zei ik tegen mijn zoon. ‘Een gat?’ Mijn zoon schrok. We waren aan het voetballen terwijl mijn dochter binnen zwemles had. Om 18.25 uur moesten we weer naar binnen. Hij wilde nog één bal. Eerst hij. Daarna ik. Hij trapte, ik miste, hij won. Daarna trapte ik de […]
Continue reading →Het was de maandag in de week van de langste dag van het jaar. ’s Ochtends staakten de Nederlandse Spoorwegen. Desondanks lukte het mijn vrouw vrij eenvoudig om in Haarlem te geraken. Het was zo’n dag dat het rubber van je fietsband samensmolt met het asfalt. ’s Middags haalde ik mijn kinderen op van school. […]
Continue reading →
Donderdag 11 mei Er ligt een pakketje op de mat. Voor mijn kinderen. In het pakketje zitten plastic speeltjes. Een rode en een roze. Ze zien eruit als botte werpsterren. Mijn zoon legt z’n speeltje op de grond en geeft er een draai aan. ‘Een tol!’ roept hij. Later die avond komt mijn vrouw thuis. […]
Continue reading →Ik liep samen met mijn dochter langs de kruisgang van Jezus. Even wat Joods-Christelijk cultuurgoed erin stampen, voordat we met z’n allen verplicht vijfmaal daags naar Mekka moeten buigen. Buiten stond een legertruck pontificaal op de Handschoenmarkt, naast de Onze-Lieve-Vrouwe-Kathedraal. Jonge jongens met mitrailleurs om hun schouders slenterden rond. Betonblokken vormden een blokkade voor kwaadwillende […]
Continue reading →Wij reden naar Valkenburg, mijn dochter bedacht een spel. Raad het goede antwoord. “Oké”, zei ze, “wat is het goede antwoord: verkeersbord, haar, konijn, gras.” Mijn zoon wilde weten wat de vraag was. “De vraag is”, zei mijn dochter, “wat is het goede antwoord?” “Ja maar”, zei hij boos, “wat is de vraag?” “Hoooo”, zei […]
Continue reading →Ik werd wakker met koppijn. Maar dat zou ook kunnen door de fles Baskische cider die ik had gedronken. Het plekje waar de kogel terecht was gekomen, deed twee dagen lang pijn. Alsof er een grote puist zat die rijp wilde worden. Ik was bij het artikel over het simulatie-argument gekomen via een artikel over […]
Continue reading →De reis ging naar het einde van het universum. We begonnen op aarde, gingen naar Mars, namen een kijkje bij de zon, vlogen langs Jupiter en Saturnus. Pluto sloegen we over, tot groot verdriet van mijn dochter. We doorkruisten de Melkweg. Het was op dit punt dat wij voor het eerst te horen kregen dat […]
Continue reading →Hopen dat onze fietsen er nog staan, zei ik tegen mijn kinderen terwijl we naar buiten liepen. Mijn kinderen vroegen waarom ik dat zei. Omdat de fietsen hier in Amsterdam nogal snel worden gestolen en wij onze fietsen enkel op een eenvoudig AXA-slotje hadden gezet, legde ik uit. Buiten liet ik ze het verschil zien: […]
Continue reading →