Kapotte gitaren
Niemand had haast. Waar we kwamen, speelde mijn vader op de piano in ruil voor voedsel. Ergens in de buurt van Eilat kregen we onderdak van een voormalig Mexica...
Tag: fragmenten
Ons huis groeit
Wat me als eerste opviel was de vloer die steeds grotere spleten vertoonde. Zou wel te maken hebben met het lange hete douchen. Maar op een gegeven moment kwame...
De geschiedenis van mijn lafheid (3)
Wat de aanleiding was, weet ik niet, maar feit is dat J. (die van het stuitje) in de hal van onze school had gevochten met een klasgenoot die, als ik het mij go...
Mozart in de woestijn
We lieten de bedoeïenen achter ons op een winderige dag. Ik was nog geen jaar oud en bracht de tijd voornamelijk door in een grote doek, op de rug van mijn vade...
Lada
De haat jegens de Duitser was nog groot. Onze leraar geschiedenis maakte grappen over zijn fiets en dat ie die nog terug moest krijgen van de Duitsers. Hij was ...
Groots en meeslepend
Voor neonazi’s is 88 codetaal voor Heil Hitler. Twee keer de achtste letter van het alfabet. Dat had Jan mij verteld, een ietwat wereldvreemde schaakfanaat die ...
Pianosnaren
Mijn vader was pianostemmer. Daar heb je weinig aan, als je meereist met een bedoeïenenkaravaan. Het was het enige dat hij miste in al die jaren dat hij over de...
Het terroristenbrein
In de Volkskrant las ik een stuk over het terroristenbrein. In Amerika schijn je een kleine 100.000 academici* te hebben die zich met terroristen bezig houden. ...
Weer even heel
Ik zie een broer en zus een liedje zingen. Nog wat onwennig in hun lichaam, maar hun stemmen zijn wonderschoon. Ze zitten aan de keukentafel. Hij met een gitaar...
Woestijnkind
Ik ben geboren in de woestijn. Mijn ouders hadden zich, na jaren van omzwervingen die hen in alle uithoeken van de wereld hadden gebracht, bij een groep bedoeïe...
Blinde vlek
Mijn vrouw en ik zijn er allebei van overtuigd dat de ander meer troep maakt. En slechter opruimt. Het mag geen verbazing wekken dat ik er vrij zeker van ben da...
Objecten met vilt overtrokken
Het gebeurde altijd ’s avonds, als ik in mijn bed lag, voordat de slaap mij in haar greep kreeg. Ik luisterde naar Villa 65 met Lotje IJzemans, of Jaap Boots of...
Serieus
Daar liggen ze, mijn kinderen. Naast elkaar in hetzelfde bed. Ieder in hun eigen wereld. Allebei bloedserieus. Al toen ik mijn zoon voor het eerst zag slapen, v...
De Heilige Antonius
Toen ik nog rookte ging ik geregeld sigaretten halen in een klein tabakswinkeltje in een steegje dat het Damrak met de Nieuwe Dijk verbond. In dat tabakswinkelt...
Burcht der eenzaamheid
Zap. Leathal Weapon 2. Over de hartverwarmende bromance tussen Riggs en Roger. Die laatste zit op de wc. Het zweet parelt langs zijn hoofd. Niet van het poepen,...
Tirol
De Tiroler seksfilms vielen altijd zwaar tegen. Je moest een hoop ongein doorstaan, voordat er eindelijk eens wat te zien was. En wat er te zien was, was vaak v...
Speeches (2)
Mijn vrouw is het er niet mee eens hoe ze in dit verhaal wordt opgevoerd, gekleed in een joggingbroek en mijn trui terwijl ze op de bank tv zit te kijken. Vanaf...
Speeches
In Speeches heeft Rushdie het over een luchtballon die langzaam aan het leeglopen is. Als er niet gauw iemand wordt uitgegooid, dan zal de luchtballon ter plett...
Tonight
Ik probeer te bedenken wanneer ik David Bowie voor het eerst zag. Waarschijnlijk was dat met Dancing in the Streets, waarin hij samen met Mick Jagger daadwerkel...
Vergane glorie
Ik denk dat ik een jaar of acht was. We waren naar het strand, ergens in Frankrijk, aan de Atlantische oceaan. Ik dook als eerste de zee in. En op een gegeven m...
Bowie
Toen ik geslachtsrijp begon te worden, hoopte ik zo nu en dan vrouwelijk naakt op de televisie tegen te komen. De grootste kans om dat destijds te vinden, was o...
Fragmenten (6)
Op Wikipedia leer ik dat Joseph Conrad in een stad is geboren die toen in Polen lag en nu in de Oekraïne. Kind van verarmde adel. Dat lijkt me ook wel wat, om e...
Fragmenten (5)
Mijn vrouw zit in een joggingsbroek en in mijn op een na favoriete trui op de bank. De haren nat, de laptop op haar schoot. Ze leeft nog en gaat de allerlaatste...
Fragmenten (3)
Eerder op de avond breng ik de schuurmachine terug die wij van de buren hadden geleend om de tafel op te schuren ter voorbereiding van een nieuwe laklaag. We ho...
Fragmenten (2)
Ik heb een aandoening. Het is niks ernstigs, je gaat er niet dood aan. Maar soms drijft het me tot een milde wanhoop. En daarom lijkt het me toch wel de moeite ...