Troost

Mijn zoon komt thuis. Jubelend. De scholen sluiten drie dagen eerder dan gepland de deuren. En blijven tot minstens 19 januari dicht. Mijn dochter komt thuis. Wenend. We mogen geen kerst bij opa en oma vieren. Ik wist niet dat ze daar zo veel om gaf. Ik zeg haar dat we waarschijnlijk wel naar opa […]

Continue reading →

Dagboek van een mondkapje

Woensdag 30 september Voor het eerst naar de Jumbo sinds onze kabinet ons dringend heeft verzocht een mondkapje te dragen in openbare gebouwen. Ik voel in mijn jaszak. Helaas. Geen mondkapje. Ik ben lang niet de enige die het is vergeten. Het zit nog niet bepaald in het systeem. Ik voel een lichte afgunst en […]

Continue reading →

BACK TO THE ZOO

Ik ging met de dochter naar de dierentuin. Ouwehands om precies te zijn. Raampjes open, cruise control aan. ‘Waarom is zondag een rustdag’, vroeg ze. Het was maandag, maar het leek zondag. Ik vertelde over God die in zes dagen alles had geschapen. Eerst licht en donker, daarna het land en de zee, daarna alle […]

Continue reading →

De corona

Wat op mevrouw Rochebouille het meest indruk had gemaakt in deze hele coronatoestand, behalve dat zij weer eens iets historisch meemaakte in het rijtje AIDS, Glasnost & Perestrojka, Val van de Muur en Brexit, was de braafheid van het volk.

Continue reading →

Mr. Flood

Meestal ben ik degene die denkt dat alles wel goed komt. Dit keer niet. En dat baart mijn lief zorgen. Zij hoort degene te zijn die in doemscenario’s denkt. Die vindt dat we in Piëmont moeten gaan wonen om het water voor te zijn. Maar dit keer ben ik het die tobt over wat komen […]

Continue reading →

Anderhalve meter

Ik las de laatste hoofdstukken van Hotel Savoy van Joseph Roth. Een magnetiseur komt de bar van het hotel binnen en geeft alle dames een handkus. ‘Pas toch op’, denk ik bij mezelf, ‘je weet nooit wat die vrouwen onder de ledenen hebben.’ Zover is het al: zelfs tijdens het lezen van een boek uit […]

Continue reading →

Het draaiorgel

Zaterdagmiddag stond er aan het eind van de straat ineens een draaiorgel te spelen. Het was koud en winderig, maar de zon scheen. Op de plek waar het draaiorgel stond hadden wij ’s ochtends met een paar buren koffie in het zonnetje gedronken. De stoelen op anderhalve meter afstand. We waren de hele week zo […]

Continue reading →

Tot nu toe gaat het goed

De zon komt op. Dat doet hij dagelijks, maar de laatste maanden merkte je dat zo goed als niet. Vandaag is anders. Vanaf het moment dat de eerste zonnestralen rond 6.47 uur boven de horizon hun licht op onze slaapkamer richten is het een schitterende dag. De dag ervoor was het nog grijs en koud. […]

Continue reading →

Coronaboomers

Ik denk dat het coranavirus in the end meer Chinezen zal opleveren dan zal kosten. Want ga maar na: in normale tijden heeft China dagelijks een duizelingwekkende hoeveelheid verkeersdoden. Het aantal coronadoden is een fractie daarvan. Elke Chinees die nu thuis zit (en dat zijn er nogal wat begreep ik) kan niet in het verkeer […]

Continue reading →