‘Heeft u ook oude cheddar’, vraag ik aan de vrouw van de kaasboer. De vrouw van de kaasboer loopt zwijgend naar achteren. HEBBEN WE OOK OUDE CHEDDAR’, schreeuwt de vrouw van de kaasboer naar de kaasboer die buiten mijn blikveld ergens mee bezig is. Waarschijnlijk met kaas. Ze komt weer terug en blijft zwijgend voor me […]
Continue reading →k zit in bed en luister naar Bill Callahan die zingt dat er te veel vogels in een boom zitten. En dat de lucht vol zit met zwart schreeuwend gespuis. En dat er nog een vogel bij komt. En nog een. En nog een vogel die geen plek kan vinden om te landen. Een vogel […]
Continue reading →Op de dag na de lockdown bevond mevrouw Rochebouille zich languit in de stoel van de lilliputters uit Zuid Oost Azië, met precies zo’n lilliputter een uur lang bezig haar overeeltige voeten enigszins fatsoenlijk te krijgen.
Continue reading →Samen met mijn vrouw keek ik naar Niemand Anders bij Micha Wertheim. Je moest je webcam aanzetten. De mensen keken bij ons naar binnen. Wij keken bij de mensen naar binnen. Niemand leek zich echt op z’n gemak te voelen. Micha Wertheim zat voor een lege zaal in Zwolle. Ik had er natuurlijk ook voor […]
Continue reading →Omdat het gesneeuwd had kocht ik vogelvoer. Het was niet de bedoeling, ik kwam eigenlijk voor een verjaardagskaart voor mijn vader. Ze hadden geen verjaardagskaarten bij de drogist, alleen kaarten voor oprechte deelneming en zomerse kaarten waarop teksten stonden als ‘Go with te flow’ en ‘Every summer has a story’. De zomerkaarten waren erg goedkoop, […]
Continue reading →Geen uitleg, maar meer een filofisofistisch verhandelen over het bouwen van een muur. Daar heeft u uiteindelijk veel meer aan.
Continue reading →De trein stopt bij Diemen Zuid. Ik stap over op lijn 53 en verlaat de metro één halte verder, bij de Van der Madeweg. Het is vrijdagochtend, de zon schijnt en het vriest dat het kraakt. Ik loop langs het soort flats waar original gangsters als Lange Frans en Baas B. hun roots hebben liggen. Op […]
Continue reading →Een sneeuwstorm raast Door onze tuin Het virus door het land Twee langlaufers Vechten zich een weg Naar het hoge Sneeuwvrije Noorden Op zoek Naar voedsel Ik begin mijn barre tocht Naar de Jumbo Voor boterkoekmix Van Koopmans Een vader en zoon Bouwen een iglo Om de nacht Warm en droog Door te komen God […]
Continue reading →Sproeier tussen twee takken gewrongen, vastgeklemd op de juiste plek in de juiste hoek, de juiste stand. Naar de bijkeuken. Kraan een minislagje open, om te beginnen. Terug naar de vlier. Het werkte!!
Continue reading →In Midtown Manhatten aan de Park Avenue, tussen East 56th Street en East 57th street, ligt 432 Park Avenue. Met een hoogte van 426 meter, is dit na het nieuwe World Trade Center het op één na hoogste gebouw van New York. Het is het allerhoogste gebouw ter wereld dat voornamelijk wordt gebruikt om in […]
Continue reading →Een pontificale uitzondering begon zich echter steeds duidelijker af te tekenen.
Continue reading →In de avond van 5 januari jongstleden, rond een uurtje of zes, was ik groente aan het grillen in het tosti-ijzer. In de oven stonden cherrytomaatjes onder de gril. Het begon wat vreemd te ruiken. Aanvankelijk dacht ik dat het afkomstig was van het tosti-ijzer. Maar dat was het niet. Het kwam van de oven. Ik […]
Continue reading →Je kreeg Mevrouw Rochebouille daar niet over uitgepraat. Het zoveelste, door haar gehate, kabinet Rutte was werkelijk gevallen.
Continue reading →De gemene deler tussen de minirevoluties die bij tijd en wijle komen opflakkeren in onze gezapige maatschappijen, is hoe ze naar verloop van tijd imploderen doordat subgroeperingen elkaar het licht niet gunnen. Hier achteroverleunend naar staan kijken is daaraan ook meteen het leukste.
Continue reading →Het personage stelde mij aanvankelijk voor een raadsel: waarom had een lieftallig feetje zo’n kwaadaardige naam?
Continue reading →Mijn zoon komt thuis. Jubelend. De scholen sluiten drie dagen eerder dan gepland de deuren. En blijven tot minstens 19 januari dicht. Mijn dochter komt thuis. Wenend. We mogen geen kerst bij opa en oma vieren. Ik wist niet dat ze daar zo veel om gaf. Ik zeg haar dat we waarschijnlijk wel naar opa […]
Continue reading →Jawohl, een nieuwe aflevering van Succes is voor losers. Met dit keer Het Wonder Van Sinterklaas. Precies tien jaar geleden al op deze plek verschenen, als tekst om te lezen. Nu dus om te beluisteren. Pas wel op: het is een vrij gruwelijk verhaal. En dan gruwelijk in de ouderwetse zin des woord, niet in de […]
Continue reading →The Blue Dane en mevrouw Hazenkraak zijn een dutje aan het doen. De bel gaat. Dronken, oude stem:
Continue reading →‘Voordat je geboren wordt laat Allah je heel je leven zien, alles wat er gebeurt, en dan mag je ziel beslissen of je ervoor gaat of niet.’
Continue reading →Onze hond is een vrij enthousiast type. Dat bleek al toen mijn zoon en ik hem gingen ophalen op het vliegveld van Eindhoven. Waar andere hondjes trillend van angst met de staart tussen de benen hun verse trauma aan het verwerken waren, kwamen Poo en zijn zusje keihard kwispelend hun reisbench uit gestuiterd. Poo komt […]
Continue reading →Ik wandel samen met mijn dochter en onze hond door de buurt. Die hond is er pas sinds een week, mocht u zich vertwijfeld afvragen sinds wanneer wij een hond hebben. De hond heet Poo, naar de poepzakjes. Je spreekt het uit zoals je Poe uitspreekt in Edgar Allen Poe. Mijn zoon noemt hem Poo […]
Continue reading →Dat Parisiennes zich vol vretend mager weten te blijven, is een hardnekkige mythe. De Parisienne eet niet. Nooit.
Continue reading →Woensdag 30 september Voor het eerst naar de Jumbo sinds onze kabinet ons dringend heeft verzocht een mondkapje te dragen in openbare gebouwen. Ik voel in mijn jaszak. Helaas. Geen mondkapje. Ik ben lang niet de enige die het is vergeten. Het zit nog niet bepaald in het systeem. Ik voel een lichte afgunst en […]
Continue reading →Mocht u eens een puike Franse film willen zien, check dan Fleuve Noir, un Neo Noir van Erick Zonca (La Vie rêvée des anges).
Continue reading →Met bovenstaande in het achterhoofd, kun je Orlando niet meer kijken zonder je af te vragen of de set het 4 jaar later wel wist, of Orlando het wel wist, in casu Tilda Swinton, toen ze hartstochtelijk de onweerstaanbare lippen kuste.
Continue reading →