Joggingbroek

Een paar dagen geleden kreeg mijn vrouw ineens het idee om te gaan tennissen. Ooit tenniste ik regelmatig. Maar toen vloog mijn knie een paar keer uit de kom en tenniste ik nooit meer. Bij de sportwinkel kocht ik een blik ballen. Toen we terug naar huis liepen vroeg mijn vrouw naar mijn kloffie. Ik […]

Continue reading →

Spreeuwenwolk

Is er een mooier natuurfenomeen dan een spreeuwenwolk? Het zou kunnen, maar ik ken het niet. Ze scheren momenteel elke dag rond de avondschemering over de daken van mijn straat. Ze rekken zich uit over honderden meters. Krimpen weer in elkaar. Houden hun vleugels tegelijkertijd stil. Duiken naar beneden. Maken een scherpe bocht naar links. […]

Continue reading →

Kattenluikje

Onze kat gromt zachtjes. Ze kijkt naar buiten. Staat op scherp. Oren gespitst. Rechterpootje omhoog. Staart dik. Buiten sluipt een zwarte kat door onze tuin. Als ik opsta om de deur open te doen, ontsnapt er een luide miauw aan haar. Ze rent de keuken in. Ze vlucht, denk ik. Maar nee, ze slaat vier […]

Continue reading →

Klimaatspijbelen

Mijn zoon moest een nieuwsartikeltje uitzoeken om voor te lezen aan de klas. Ik stelde voor dat hij iets over klimaatspijbelen zou doen. Dat zou zijn klasgenoten toch wel moeten aanspreken. Stiekem hoopte ik natuurlijk dat het klimaatspijbelvirus op hen en de rest van de klas zou overslaan, zodat wij hen als een soort menselijk […]

Continue reading →

Leven is loslaten

Ik had een puist. Een flinke jongen. Hij zat aan de achterkant van mijn rechterbovenbeen. Een kleine anderhalf jaar geleden was ik ermee naar de dokter gegaan. Het was een ongevaarlijke puist. Goedaardig. Begonnen als een ingegroeid haartje dat tot een ontstoken talgklier leidde. Of iets in die trant. Het is me verteld, maar ik […]

Continue reading →

Het universum

Mijn schoonmoeder doet een keukenkastje open. Een wijnglas tuimelt naar beneden. Kelk eerst. Bovenop een koffiekopje. Zowel koffiekop als wijnglas blijven heel. ‘Het universum is mij de laatste tijd goed gezind’, zegt ze. Ze vertelt over een paar avonden eerder. Ze was aardappeltjes aan het bakken. Tijdens het bakken ging de telefoon. Ze nam op. […]

Continue reading →

Zaterdag

Mijn zoon vraagt hoe ik zaterdag noem. Zaterdag, zeg ik. Hoe jij dan? Zaterdag, zegt hij. Ik zoek een onderbroek voor ’m. Toch gek, zegt hij, dat ik al in de onderbouw heb geleerd dat zaterdag zaterdag heet en dat ik dat woord nog steeds gebruik. Ik zeg ‘m dat dit voor nog veel meer woorden […]

Continue reading →

Dromen onthouden

Toen ik naar bed ging, leek het mij een goed idee eens te beginnen met het onthouden van mijn dromen. Eerlijk gezegd gaf ik mijn voornemen weinig kans. Heel soms lukt het me om een droom bij me te houden, meestal vliegen ze weg voordat ik me realiseer ze vast te moeten pakken. Vannacht droomde […]

Continue reading →

Geen been (3)

‘Heb je het al gehoord’, zei de daklozenkrantverkoper met het baardje, ‘Herman is dood.’ Ik nam aan dat Herman de daklozenkrantverkoper zonder been was. Ik wist niet dat hij Herman heette, maar wie kon het anders zijn? ‘Wat is er gebeurd?’, vroeg ik. ‘Vandaag… Nee morgen precies drie weken geleden. Ik zag het zo gebeuren.’ […]

Continue reading →

De wereld is plat

Het was hun laatste avond hier in Zwolle. Morgen zouden ze naar mijn ouders gaan. Drie dagen later gingen we op vakantie. Ik fietste samen met vier kinderen richting de IJssel. Mijn zoon en dochter en twee buurjongetjes. Het was minder warm dan de dagen ervoor. Maar nog steeds behoorlijk warm. We moesten omrijden omdat […]

Continue reading →

Bloemetje

‘Jullie zijn de vijfde bewoner in twintig jaar’, waren zijn eerste woorden toen ik me voorstelde. Alsof ons huis gedoemd was. De vorige bewoner van ons huis noemde hem ‘de Indiaan’. Vanwege zijn zwarte staart. Onze kinderen kende hem als buurman Bloemetje. Vanwege de bloemetjes voor zijn huis. Oudere bewoners noemden hem Ben. Vanwege de […]

Continue reading →

Aanpakken

Onlangs moest ik een kleine 45 kilo aan karton kleiner scheuren. Door de verbouwing moesten wij twee flinke kasten missen. Voorheen waren wij altijd van de firma Half Werk. Maar ik heb gebroken met deze neiging. De firma Half Werk heeft een metamorfose ondergaan en heet tegenwoordig de firma Aanpakken Geblazen! Met uitroepteken. En ik […]

Continue reading →

De wasbeer (2)

De ochtenden zijn het mooist hier. Rond een uur of zes als de zon op komt ligt er een dikke nevel over het meer en het strand en het grasveld. Zo dik dat je het water niet kan zien. De rest van mijn gezin is nog in diepe slaap. Er heerst een weldadige rust in […]

Continue reading →

De geschiedenis van het bestaan

Ergens in de jaren ’40 wordt een vrouw van begin twintig uit haar woonplaats ergens in Georgië door de Duitsers weggehaald om in een fabriek ergens in Duitsland te gaan werken. Ze heeft het de hele treinreis koud. Ergens in het Duitsland van vlak na de oorlog, werkt ze als verpleegster in een vluchtelingenkamp. Ze […]

Continue reading →

Hiemstra

Het regende pijpenstelen. Terwijl mijn vrouw haar oorbellen in deed klaagde ze over de natste winter in jaren. Ik lag nog in bed. ‘Kut global warming’, zei ze. Onze kat die tot dan toe tevreden spinnend aan het voeteneind had gelegen, schoot omhoog als door een adder gebeten. ‘En Rusland dan?’, zei ze. ‘What about […]

Continue reading →

Aangegeven kooktijd

Het is na twaalven. De storm is al even geleden gaan liggen, mijn vrouw is gestrand in Amsterdam, een mooi moment om het even met u te hebben over een klein euvel waar ik al lange tijd mee zit: de moeite die ik moet doen om op een pasta-verpakking de ‘aangegeven kooktijd’ te vinden. Ik […]

Continue reading →

Andere tijden

Soms, als de geur van gebakken uilenreuzel mijn neus binnenzeilt, zie ik het allemaal weer voor me. Hoe wij met het hele gezin rond de opgezette pinguïn zaten. Pa een kruikje Zeeuws bitter binnen handbereik. Ma die bandenwarmers voor de koets van de huisbaas breit. Mijn broertje gooit een boek van Hubert Lampo op het […]

Continue reading →

Boef

‘Zijn stijve snaren verlangden bespeeld te worden’, lees ik op het bordje van De vrolijke vioolspeler uit 1623 van Gerard van Honthorst. Op het schilderij zien we een vrolijke baardaap met in zijn ene hand een leeg glas en in zijn andere hand de viool. De 17de-eeuwer wist genoeg. Naast de vrolijke vioolspeler hangt De […]

Continue reading →

De hele Smeets

Daar liep Mart Smeets. Over de markt van Haarlem. Hij had een grote bos bloemen in zijn hand en zag er stralend uit. Lachte breeduit, groette iedereen met een joviaal handgebaar. Zijn spierwitte haren gingen over in zijn spierwitte das. Hij gaf een marktvrouw twee zoenen. In de trein naar Haarlem dacht ik nog: misschien […]

Continue reading →

IJdelheid en het najagen van wind

Boven, in het rokershok van café Papeneiland, zaten een wat oudere man en een vrouw tegenover elkaar. De vrouw deed me denken aan Elsbeth Etty, maar was het volgens mij niet. Hij dronk een borreltje, zij witte wijn. Aan haar lijzige dictie te horen, was dit niet het eerste wijntje dat zij deze dag had gedronken. […]

Continue reading →

Maateenheid

In de ochtend van de tweede januari 2018 kreeg ik het bericht dat er een maateenheid naar mij was vernoemd. Ik kwam erachter toen BBC News mij opbelde om te vragen wat ik ervan vond. Ik zeg, wat ik waarvan vind? Nou, dat er een maateenheid naar mij was vernoemd. Ik zeg ik weet van […]

Continue reading →

De wasbeer

Een man was bezig een wasbeer te bevrijden die verstrikt zat in de beschermhoes van zijn auto. De wasbeer probeerde zijn bevrijder te bijten. Vanaf het begin van het filmpje wist ik dat de wasbeer het ging redden. Anders had het filmpje niet zoveel hartjes gekregen. Toch bleef ik kijken. Tot halverwege het filmpje, het […]

Continue reading →