Op de dag na de lockdown bevond mevrouw Rochebouille zich languit in de stoel van de lilliputters uit Zuid Oost Azië, met precies zo’n lilliputter een uur lang bezig haar overeeltige voeten enigszins fatsoenlijk te krijgen.
Continue reading →Samen met mijn vrouw keek ik naar Niemand Anders bij Micha Wertheim. Je moest je webcam aanzetten. De mensen keken bij ons naar binnen. Wij keken bij de mensen naar binnen. Niemand leek zich echt op z’n gemak te voelen. Micha Wertheim zat voor een lege zaal in Zwolle. Ik had er natuurlijk ook voor […]
Continue reading →De trein stopt bij Diemen Zuid. Ik stap over op lijn 53 en verlaat de metro één halte verder, bij de Van der Madeweg. Het is vrijdagochtend, de zon schijnt en het vriest dat het kraakt. Ik loop langs het soort flats waar original gangsters als Lange Frans en Baas B. hun roots hebben liggen. Op […]
Continue reading →Een sneeuwstorm raast Door onze tuin Het virus door het land Twee langlaufers Vechten zich een weg Naar het hoge Sneeuwvrije Noorden Op zoek Naar voedsel Ik begin mijn barre tocht Naar de Jumbo Voor boterkoekmix Van Koopmans Een vader en zoon Bouwen een iglo Om de nacht Warm en droog Door te komen God […]
Continue reading →Sproeier tussen twee takken gewrongen, vastgeklemd op de juiste plek in de juiste hoek, de juiste stand. Naar de bijkeuken. Kraan een minislagje open, om te beginnen. Terug naar de vlier. Het werkte!!
Continue reading →Een pontificale uitzondering begon zich echter steeds duidelijker af te tekenen.
Continue reading →In de avond van 5 januari jongstleden, rond een uurtje of zes, was ik groente aan het grillen in het tosti-ijzer. In de oven stonden cherrytomaatjes onder de gril. Het begon wat vreemd te ruiken. Aanvankelijk dacht ik dat het afkomstig was van het tosti-ijzer. Maar dat was het niet. Het kwam van de oven. Ik […]
Continue reading →Je kreeg Mevrouw Rochebouille daar niet over uitgepraat. Het zoveelste, door haar gehate, kabinet Rutte was werkelijk gevallen.
Continue reading →De gemene deler tussen de minirevoluties die bij tijd en wijle komen opflakkeren in onze gezapige maatschappijen, is hoe ze naar verloop van tijd imploderen doordat subgroeperingen elkaar het licht niet gunnen. Hier achteroverleunend naar staan kijken is daaraan ook meteen het leukste.
Continue reading →Mijn zoon komt thuis. Jubelend. De scholen sluiten drie dagen eerder dan gepland de deuren. En blijven tot minstens 19 januari dicht. Mijn dochter komt thuis. Wenend. We mogen geen kerst bij opa en oma vieren. Ik wist niet dat ze daar zo veel om gaf. Ik zeg haar dat we waarschijnlijk wel naar opa […]
Continue reading →Jawohl, een nieuwe aflevering van Succes is voor losers. Met dit keer Het Wonder Van Sinterklaas. Precies tien jaar geleden al op deze plek verschenen, als tekst om te lezen. Nu dus om te beluisteren. Pas wel op: het is een vrij gruwelijk verhaal. En dan gruwelijk in de ouderwetse zin des woord, niet in de […]
Continue reading →The Blue Dane en mevrouw Hazenkraak zijn een dutje aan het doen. De bel gaat. Dronken, oude stem:
Continue reading →‘Voordat je geboren wordt laat Allah je heel je leven zien, alles wat er gebeurt, en dan mag je ziel beslissen of je ervoor gaat of niet.’
Continue reading →Onze hond is een vrij enthousiast type. Dat bleek al toen mijn zoon en ik hem gingen ophalen op het vliegveld van Eindhoven. Waar andere hondjes trillend van angst met de staart tussen de benen hun verse trauma aan het verwerken waren, kwamen Poo en zijn zusje keihard kwispelend hun reisbench uit gestuiterd. Poo komt […]
Continue reading →Ik wandel samen met mijn dochter en onze hond door de buurt. Die hond is er pas sinds een week, mocht u zich vertwijfeld afvragen sinds wanneer wij een hond hebben. De hond heet Poo, naar de poepzakjes. Je spreekt het uit zoals je Poe uitspreekt in Edgar Allen Poe. Mijn zoon noemt hem Poo […]
Continue reading →Dat Parisiennes zich vol vretend mager weten te blijven, is een hardnekkige mythe. De Parisienne eet niet. Nooit.
Continue reading →Woensdag 30 september Voor het eerst naar de Jumbo sinds onze kabinet ons dringend heeft verzocht een mondkapje te dragen in openbare gebouwen. Ik voel in mijn jaszak. Helaas. Geen mondkapje. Ik ben lang niet de enige die het is vergeten. Het zit nog niet bepaald in het systeem. Ik voel een lichte afgunst en […]
Continue reading →Vorig jaar werd kreeg onze woonkamer een lichte verbouwing. Althans, dat was de bedoeling. Tijdens die periode verbleef ik samen met vrouw en kinderen in een soort blokhut op de camping aan de rand van Zwolle. Op een ochtend, terwijl iedereen behalve ik nog te slapen, kregen wij bezoek van een wasbeertje. In de loop van de dagen liep de […]
Continue reading →Jan de Jong, voorzitter van de Eredivisie CV, heeft het er moeilijk mee. Geen gillende mensen in stadions, maar wel naar de Efteling? Dat is meten met twee maten.
Continue reading →In plaats van zijn moeder naar de psychiater te sturen, werkt de zoon van achter de camera mee aan de versnelde ondergang van zijn vader.
Continue reading →We hadden net een ijsje gehaald en keken naar het standbeeld van de aartsengel Michaël. Het is een vreemd, kitscherig standbeeld. Gemaakt van groen glas. Foeilelijk, als u het mij vraagt. En als u het mijn vrouw vraagt ook. Mijn dochter had geen mening geloof ik. Het enige aardige van het standbeeld, vind ik, zijn […]
Continue reading →At first we see her bold and courageous, walking with a sword stuck in her belt, battling first row alongside the bravest of men. But soon she is confined in a little property of her own, far from the court of Mercia.
Continue reading →Love is what will heal the world.
Continue reading →Mijn moeder vroeg of ze gelegen belde. Meteen wist ik dat het mis was. Ze vraagt altijd of ze gelegen belt, dat was het niet, maar het klonk anders deze keer. Minder terloops. Een leek had het verschil niet gehoord, maar ik ben geen leek, ik ben haar zoon.
Continue reading →Begin mei had ik een liedje geschreven op de melodie van La Bohème van Charles Aznavour. Quarantaine geheten. Waar Aznavour Laaa bohème zingt, dacht ik Quaa-rantaine. Het ging over de vreemde tijd waarin wij toen leefden. Soms doet het lot een voorzet, dan is het zaak die in te koppen. Nu ben ik zelf niet zo’n […]
Continue reading →