Emily in Paris
Dat Parisiennes zich vol vretend mager weten te blijven, is een hardnekkige mythe. De Parisienne eet niet. Nooit.
Continue reading →Dat Parisiennes zich vol vretend mager weten te blijven, is een hardnekkige mythe. De Parisienne eet niet. Nooit.
Continue reading →In plaats van zijn moeder naar de psychiater te sturen, werkt de zoon van achter de camera mee aan de versnelde ondergang van zijn vader.
Continue reading →Miljoenen waren me voorgegaan voordat ik mijn aversie tegen gloomy TV overwon om aan Orange is the New Black te beginnen. Ik heb er geen spijt van gehad. Wat. een. serie. Ik ben er nog ondersteboven van. OITNB confronteerde mij met een arsenaal aan nieuwe inzichten, en liet me achter met vragen. Wonend in Nederland, […]
Continue reading →Ik dacht het die middag terwijl wij over de Afsluitdijk reden: de lucht is vaal als keileem. Terwijl ik het dacht, wist ik niet dat de basis van de Afsluitdijk uit keileem bestond. Dat zou ik die avond pas leren, in het laatste fragment van de vierde aflevering van Zomergasten 2015 met landschapsarchitect Adriaan Geuze. Naar […]
Continue reading →Vorige week werd het Achtuurjournaal gekaapt door een verwarde man. Dat smaakte naar meer. John de Mol, doe er je voordeel mee, zes tv-formats met verwarde mannen in de hoofdrol: 1. De verwarde man van de week Achterwerk in de kast voor verwarde mannen. Eenvoudiger wordt het niet: rijd met een kleine mobiele studio door Nederland […]
Continue reading →Vroeger keek ik graag naar het tv-programma ‘Te land, ter zee en in de lucht’ van de TROS. Mijn belangstelling had een technisch-psychologische [jawel] achtergrond. Zo wilde ik graag weten hoe lang het zou duren voordat iedereen die van een hoge stellage sprong met de bedoeling zo ver mogelijk te vliegen, tot de ontdekking zou […]
Continue reading →Filemon werd verwelkomd door de pitbull van Peter Jan Rens. Hij stond hem blaffend op te wachten op de veranda. Peter Jan Rens kwam er vrolijk lachend achteraan. “Hij doet niks”, zei hij. Hij leek me enigszins manisch. Peter Jan Rens, bedoel ik. Hij woonde met zijn twintig 42 jaar jongere vriendin en hun dochtertje in een bungalowpark. […]
Continue reading →Ik zag iets wat mijn voorstellingsvermogen te boven ging. Een soort magie. Geen goocheltruc, want bij een goocheltruc weet je dat het niet waar is. Wat hier gebeurde, dat zag je meteen, was wat het was: kunstenaar Nick Steur zette stenen op elkaar die onmogelijk op elkaar konden blijven staan. Al sinds zijn vroege jeugd stapelt hij stenen. […]
Continue reading →Gisteren beweerde iemand in mijn nabije omgeving uit zeer betrouwbare bron te hebben vernomen dat voormalig Zomergast Reinbert de Leeuw zich in zijn leven nooit heeft overgeleverd aan de geneugten der vleselijke liefde. Doet deze kennis (waarvan wij de waarheidsgetrouwheid nooit kunnen controleren) enigszins ter zake? Vertelt het ons iets wezenlijks over Reinbert de Leeuw, […]
Continue reading →In de vijfde aflevering van Zomergasten: Ionica Smeets. Ionica Smeets is dol op raadsels van het soort dat de hoofdrol speelt in de film La Habication de Fermat. In deze Spaanse thriller zitten vier wiskundigen opgesloten in een kamer waarvan de muren steeds dichterbij komen, elke keer als ze er niet in slagen een raadsel binnen bepaalde […]
Continue reading →In de vijfde aflevering van Zomergasten: Ionica Smeets. Wiskundige, bekend van internet, krant en televisie. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tot voor een kwartier geleden nog nooit iets van Ionica Smeets had gelezen of gezien. Ik wist dat ze bestond (heb wiskundemeisjes.nl vaak langs zien komen in de diverse tijdlijnen van mijn social media-bestaan) […]
Continue reading →Recensie van Zomergasten met Saskia Noort. Waarin angst de rode draad vormt. En er tussendoor wat wordt gekeuveld over schrijverschap en psychopaten en liefde.
Continue reading →De NOS heeft het sprookje rond het Koningschap op onweerstaanbare wijze in beeld gebracht. De monarchie is weer voor een generatie veilig gesteld.
Continue reading →Bellicher: Cel is (tot nu toe) een retestrakke misdaadserie. En dat is meer dan genoeg. Dus waarom denkt men dat wij als kijker zitten te wachten om zelf lekker interactief gaan mee te lopen doen?
Continue reading →Er gebeuren de nodige vreemde dingen en alles heeft z’n eigen logica, maar uiteindelijk heeft het evenveel om het lijf als, wat zal ik eens zeggen, Matthijs van Nieuwkerk die naakt voor de spiegel zijn vetrolletjes checkt.
Continue reading →Er zijn mensen die elk jaar, wanneer dat ten einde loopt, De Avonden van Gerard Reve herlezen. Ik stel me voor dat je op de 23e begint, elke dag een dag leest, zodat je op de 31e je Oudejaarsavond samen met Frits van Egters beleeft, een glaasje friszure appel-bessensap nuttigt en, niet lang nadat de klok heeft aangegeven dat het jaar is afgelopen, tegen jezelf mompelt dat het gezien is en niet onopgemerkt is gebleven, waarna je het boek dicht doet en te bedde gaat en wegglijdt in een al dan niet droomloze slaap.
Continue reading →Waarin de auteur kijkt naar Rauwer, een documentaire over Francis die haar zoontje Tom uitsluitend rauw voedsel laat eten. Daardoor raakt Tom ondervoed en wordt Francis beschuldigd van kindermishandeling.
Continue reading →Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren, luidt het. Ik weet niet of ik mijn zoontje op wil zadelen met mijn aan de overtuiging grenzende vermoeden dat je helemaal nergens naartoe gaat. Dat je hooguit in de herinneringen en de harten blijft voortbestaan van de mensen die jou gekend hebben. Dat je blijft voortbestaan in de steentjes die je hebt verlegd in de rivieren waardoor je hebt gewaad. Dat je blijft voorbestaan in de momenten die je hebt beleefd, die er nu niet meer zijn, maar die ook nooit meer ongedaan gemaakt kunnen worden.
Continue reading →Zwarte Piet is een blanke die doet alsof hij een neger is. Iedereen die anders beweert, steekt z’n kop in het zand. Zwarte Piet is niet zwart van de schoorsteen. Of hoe verklaart u die onberispelijke kleertjes van ’m? En die knalrode lippen?
Continue reading →Gisteravond was er op Canvas een aardige uitzending over de autosportramp in Le Mans 1955 (83 doden, meen ik), waarbij het ging tussen Mercedes (Duits) en Jaguar (Engels). Een 50-jarige Fransman die reed voor Mercedes vloog brandend de tribune in. Mensen onthoofd et cetera. Het circuit van Le Mans was nog hetzelfde stratencircuit dat vóór […]
Continue reading →Zo leef ik al jaren in mijn zelf verkozen Mutsenparadijs, waar met enige regelmaat ook echte power vrouwen over de vloer komen. Dan keuvelen wij gezamenlijk wat en hebben het verdomd gezellig. Nooit hadden we de neiging om elkaars leven van een stempel te voorzien. Nooit, tot dit weekend.
Continue reading →Onder de bezielende leiding van Connie Palmen laat Max Molovich zijn favoriete televisie- en filmfragmenten zien en praat hij over het leven in het algemeen en dat van hemzelf in het bijzonder. In de vijftiende en laatste aflevering gaat het echter helemaal mis.
Continue reading →Die avond, in huize Nieman-De Boer hebben Rick en Sacha een nachtelijk bedgesprek over het interview dat Rick een dag eerder had gehad met Jeroen Pauw, waarin die laatste toegaf met meer dan 200 vrouwen het bed te hebben gedeeld. Sacha vond de reactie van Rick hierop niet door de beugel kunnen.
Continue reading →Onder de bezielende leiding van Connie Palmen laat Max Molovich zijn favoriete televisie- en filmfragmenten zien en praat hij over het leven in het algemeen en dat van hemzelf in het bijzonder. Vandaag gaat het over Eternal Sunshine of the Spotless Mind en het geloof in de mensheid, ondanks al het welbekende tekort.
Continue reading →Connie Palmen hijst zich, met verrassend veel moeite voor zo’n vitale vrouw, in haar stoel. Connie Palmen: Tjonge, Max. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik begin aardig bezopen te worden. Max J. Molovich: Anders ik wel, Connie. Connie Palmen: Oh, gelukkig. Ja, als je zo op je stoel zit dan merk […]
Continue reading →