In Berlijn, ergens aan de rafelrand van de wijk Kreuzberg, ligt een vermoeide brug. Afgebeuld door de S-Bahn die er al sinds mensenheugnis genadeloos overheen dendert. Het bijzondere aan deze brug is dat er een tekst op geklad is, die me aan het denken zette. Hij luidt: ‘Wir wollen nicht nur ein Stück vom Kuchen, […]
Continue reading →Vraag me vooral niet waarom, maar ik moest van de week denken aan de begrafenis van père Colignon, de buurman in Frankrijk waar mijn ouders een vakantiehuisje hadden. Dat is vijfendertig jaar geleden, waar blijft de tijd.
Continue reading →Ik woon op een pittoreske plek, dus het is schering en inslag dat productiebedrijven ‘komen filmen’. Hele tv-series worden er opgenomen en vooraf even inlichten is er natuurlijk zelden bij, laat staan een bedankje voor de medewerking. Meestal kom je er pas achter als de opnames al bezig zijn en kun je met twee volle […]
Continue reading →Parijs. Rue pas de la Mule nr. 6, op de hoek met de Place des Vosges. ‘Instruments Musicaux Anciens – André Bissonnet’, staat er op de gevel. Hoewel muziekwinkel een te alledaagse naam is voor dit ornament aan een van de mooiste pleinen van Europa. ‘Boîte a musique’, wordt zijn winkeltje genoemd door kenners en […]
Continue reading →Witte troep op het fietspad, wat filofisofistisch allemaal weer.
Continue reading →Vandaag is het 100 jaar geleden dat de slag om Verdun begon, volgens veel historici de grootste veldslag uit de geschiedenis. De vesting Verdun bestond uit een ring van forten en al op 25 februari 1916 veroverden de Duitsers het fort van Douaumont, hoeksteen van de Franse verdediging. Hoe vaak zou ik er nu geweest […]
Continue reading →De laatste keer dat ik er binnenliep, was vlak voor carnaval. Ik had voor het grote volksfeest een handtas nodig van echt nepleer, en voor zulke dingen ga je nu eenmaal naar de V&D. Pardon, ging. Aan de deur schreeuwden de kortingen tot wel 70% mij al toe. Ik wil niet beweren dat dit de […]
Continue reading →Als je merkt dat je nog leeft. Nog wel moet leven. Omdat doden geen ridderzwaard door hun kop voelen klieven. Rechtsboven het linkeroog. Honderd keer opnieuw. Als je dat zeker wil weten, en je gaat het tellen. En je raakt de tel kwijt. Ook honderd keer. Als je tegelijkertijd voelt dat het allemaal niet veel […]
Continue reading →Mijn kleine zit op de derde kleuterklas, maar verjaart ‘ongunstig’. Dat is typisch iets voor deze moderne tijd; ongunstig verjaren. Tot de ratrace losbarstte, maakte het geen jota uit wanneer je verjaarde. Het is hetzelfde als de nadelige effecten van de klok verzetten, iets dat we ons zelf aandoen. Maar enfin, hij hoort bij de […]
Continue reading →De ober zag het meteen: zij had mij iets van haar bord gegeven. Dat van mij had namelijk een andere kleur gekregen. Ik weet de kleur van de chocopasta al niet meer te herinneren, tien seconden nadat ik ‘m op mijn brood heb gesmeerd, maar hij had het in de gaten. Het was dan ook […]
Continue reading →Nederlanders en Belgen kunnen ‘m allebei goed raken, al heb ik de indruk dat Nederlanders wat uitbundiger zijn. Bomans zei het wat dat aangaat treffend: ‘..het zich onbekommerd vertonen in bretels en overhemd’. Been there, done that. Beide landen hebben hun eigen usual suspects. Nederlanders zetten het op een zuipen met Koningsdag of Carnaval, zij […]
Continue reading →Helemaal goed voelde ik me niet. Ik keek een uurtje James Bond (Skyfall) en ben toen naar bed gegaan. Al snel begon ik het moeilijk te krijgen. Het lukte me niet om een juiste houding te vinden. Ik kreeg last van brandend maagzuur, probeerde mijn schrale borst warm te ademen, begon te zweten, te kwijlen, […]
Continue reading →Zonder aantoonbare reden dacht ik er vanmorgen aan wat voor een gedoe het vroeger was, om voor ons familievakantiehuisje in Frankrijk een fles butagas te bemachtigen. Ik zie me nog naar het dorp rijden, de fles achterin tot gekmakens toe van links naar rechts bonkend in de kofferbak. Ooit legde ik ze op de achterbank, maar toen ik moest […]
Continue reading →Hoe met Zwarte Piet om te gaan als je kleine kinderen hebt? Ik heb een zoon van vijf-bijna-zes, die gelukkig opgroeit in Antwerpen. Gelukkig, want in Vlaanderen is de kwestie in goed overleg geregeld, zodat tijdens de officiële intocht alleen Pieten met roetvegen te zien waren. Niet dat genadeloze gehak dat in Nederland de samenleving […]
Continue reading →Ik was nog eens in mijn geboortedorp en stelde mijn kleine voor om met een lampion in de sintmaartensstoet mee te stappen. In zijn geboortedorp – Antwerpen – zijn de rituelen op 11 november rond deze eindejaarsheilige onbekend, dus ik moest hem even briefen. Rijke Ridder (ja, met een sabel), witte paard (nee niet Amerigo), […]
Continue reading →Wat zijn terroristen? Groeperingen die macht willen maar het niet hebben. Wat doen terroristen? Spectaculaire acties zoals moorden. Wat willen terroristen? Aandacht. Wat is het doel? Een land destabiliseren. Wat doet de NOS? Precies.
Continue reading →Mijn column die voor deze week klaar stond, ging over Frankrijk. Ik vond het niet kies om hem te plaatsen. Ik zou nog autistischer lijken dan ik al ben, wereldvreemd zou ik mijn eigen riedeltje afdraaien. Het verhaalde van een Frankrijk uit een ander tijdperk, dat lichtjaren ver verwijderd lijkt. Het Frankrijk van de Franse […]
Continue reading →Met enige verbazing bekeek mijne kleine van vijf-en-een-half de kat, die in de kattenbak verdween. ‘Wat gaat Vlekkie daar doen?’, vroeg hij. ‘Dat is de WC voor poezen’, antwoordde ik op pedagogisch verantwoorde toon. Zijn gezicht veranderde in een vraagteken. ‘Doet hij daar pipi?’ ‘Ja, hij doet daar pipi.’ Soms valt opvoeden mee, en hoef […]
Continue reading →Achter mij reed een SUV. Hij duwde hinderlijk en knipperde met zijn groot licht. Het lijkt of SUV’s maar twee snelheden hebben: te snel of te langzaam. In beide gevallen zijn ze opdringerig. Als het te langzaam gaat, zit er meestal een dame in Haute Couture aan het stuur, die verwoede pogingen doet om het […]
Continue reading →Op de bodem van de zee ligt een groot beest te slapen 100 000 jaar te slapen Op de bodem van de zee ligt een lang beest te slapen 1000 km lang, te slapen Op de bodem van de zee ligt een enorm beest te slapen dat nu ontwaakt Hoort u hem kreunen?
Continue reading →In België is het een begrip, dit zelfbedieningsrestaurant bij tankstations en warenhuizen. Zoiets als in Nederland Van der Valk, met dezelfde uitgedroogde beenham, kwakkelfriet en doorgekookte groenten. Hoewel. Het blijft België, het culinaire Walhalla van het tot hiertoe aan ons bekende universum. Dus is er wel Trappist, Bourgogne en zelfs cava te krijgen. En mosselen, […]
Continue reading →eerst komt er nog een boel en dan dwarrelt er een stoflaag op Er wordt zorgvuldig een hogere stapel voor gebouwd En een gevaarlijk wankele waar vergeten vellen papier uit steken en maanden zal ik me afvragen wat erop staat, tot nieuwsgierigheid Alles om, en ook de hoge stapel, en plots zie ik je weer […]
Continue reading →De moderne mens kent angsten die de generaties voor hem niet hadden. Dat zou voor elke generatie kunnen gelden, maar onze angsten kónden vroeger domweg niet bestaan. Ik heb het dan niet over bindingsangst of andere existentiële bullshit. Nee, het gaat hier over angst met hoofdletter -A, voor een gebeurtenis die je leven direct beïnvloedt. […]
Continue reading →Gisteren fietste ik naar het koele water. Ik dacht: “Mensen die fietsen worden niet dik.” Op dat moment komt een man mij tegemoet, op de fiets, met overhangende vetkwabben waarin je met gemak twee kleuters had kunnen verbergen. God speaks in mysterious ways.
Continue reading →Jawel, het staat er goed ‘kontrol’. Dat is de term waarmee in Vlaanderen de periodieke autokeuring wordt aangeduid. ‘Dé Kontrol’, beter. Het begrip straalt een zeker gezag uit en de jaarlijks terugkerende resem aan pesterijen wordt door vrijwel iedereen gevreesd. Anders dan in Nederland gebeurt de keuring namelijk niet door de eigen garage, maar door […]
Continue reading →