Zij liep terug van een bezoek aan het kerkhof, dwars door de graven. Op het eeuwenoude gedeelte, waar de stenen geen namen meer droegen, struikelde zij op een oneffenheid. Zij bukte: het was een stuk dikke stof. Zij wilde het weggooien maar toen ze eraan trok kwam er een jas uit de grond, met daaronder […]
Continue reading →Wie schetste mijn verbazing toen ik in de azijnbode eerder deze maand het verslag van Sake Slootweg las, van zijn bezoek aan een bouchon in Lyon; u weet wel, die befaamde établissements waar voortreffelijk (lees: traditioneel) wordt gekookt door plaatselijke matronen en waar hij net zo traditioneel en voortreffelijk had gegeten. Wérd! Werd gekookt moet […]
Continue reading →De Dauphiné, mijn geboortestreek in Frankrijk, heeft illustere sujetten voortgebracht: Champollion, het wonderkind dat de hiëroglyphen ontcijferde; romancier Stendhal, met Le Rouge et Le Noir; verder de kasteelheer van de Château de Vizille, die de lont aanstak van de Revolutie etc. Maar op niemand, niemand ben ik trotser dan op Mandrin. Als kinderen zongen wij […]
Continue reading →Ik luister naar Mendelssohn en denk aan Zola.
Continue reading →Ik wou dat er een Ministerie van Potten en Pannen was, dat de fabricage van ondeugdelijk materiaal verbood. Op numero uno: teflon, natuurlijk. Hartstikke kankerverwekkend. Zei mijn scheikundedocente een eeuw geleden al. Ja, pas als je het flink verhit, maar laat dat nou precies de levensvervulling van die krengen zijn. Hoe je het went of […]
Continue reading →Mevrouw Rochebouille was het zat met aannemers en andere bouwvaklui te praten. Ze wilde nooit meer een verbouwinkie aangaan. Voortaan zou zij wat haar restte aan leven uitfaseren met de ouwe meuk die ze had, kapot of niet kapot. Het pand stond vol van hun miskleunen. Bij elke klacht hadden de opeenvolgende aannemers c.s. (officiële, […]
Continue reading →Mevrouw Rochebouille bevond zich bij het aanrecht waar het radiootje aanstond. Zij had zojuist een aangename documentaire gekeken op Arte, een documentaire met een positieve teneur inzake het klimaat, over de vele natuurreservaten die de VS rijk zijn. Hele lappen van het territorium, ieder zo groot als een Europees land. Nu luisterde zij naar klassieke […]
Continue reading →Ik liep ergens naar toe. Een man in het tegemoetkomend fietsverkeer leek sprekend op Ted Danson uit Cheers.
Continue reading →Was dat allemaal een heiligverklaring waard? Denk je op dat punt van het verhaal aanbeland.
Continue reading →Mevrouw Rochebouille mocht officieel geen boomer heten. Zij was immers geboren ver na de geboortegolf van 1945-1955.
Continue reading →“Klokklokklok OMG WAT LEKKER” Mevrouw Rochebouille besefte acuut dat iets niet in de haak was. Koffie kón niet zo lekker zijn.
Continue reading →De JR van de Streek begon al aardig te verdienen. Hij verkocht grafstenen aan armelui uit onbereikbare plekken in de hoge bergen. Zijn klanten leefden in de meest uitgeklede omstandigheden.
Continue reading →O wat mis ik het Amsterdam dat ik aantrof in 1984!
Continue reading →Wij vrouwen moeten allemaal bitches worden. Kei- en keiharde bitches, niets- en niemand ontziend. IJskoude carrièrevrouwen worden tentoongesteld als ultieme voorbeelden.
Continue reading →Dat doen we al jaren met moeders en secretaressen, en het werkt fantastisch.
Continue reading →Mevrouw Rochebouille had al langer meelij met de wappies. De manier waarop ze op de sociale media werden aangepakt door de goegemeente vond ze vaak hard. Want wat waren wappies anders dan luizen in de pels? In haar optiek móesten er wappies zijn, dat hield ze scherp, al diegenen die zo op hen neerkeken.
Continue reading →Mevrouw Rochebouille slingerde het internet aan om uit te zoeken waar het Museum van Foute Zaken zich bevond. De Gouden Koets was in oude glorie hersteld, zou aan het volk getoond worden en dat wou ze voor geen goud missen.
Continue reading →Wat was de lockdown – en vooral de avondklok! – verrukkelijk geweest. Mevrouw Rochebouille kon er geen genoeg van krijgen.
Continue reading →Gisteren L’Avenir gekeken, een Franse film die overladen werd met prijzen. 20 uur lang heeft me de vraag bezig gehouden: waarom vonden de jury’s deze film goed?
Continue reading →Diep in de jungle leefde een plantje. Een klein groen plantje geklemd tussen de hoge, hoge bomen. Elke dag zwoegde ze om wat licht te krijgen, want waar ze geboren was, op de grond, was het pikkedonker door al die bomen.
Continue reading →Je bent over de 50 en dus onderwerp van van staatswege georganiseerde medische volksonderzoeken. Ook van het corpus medicus komt een onderzoekend effect: de bloeddruk, de suiker, de cholesterol… die data worden bijzonder secuur bijgehouden.
Continue reading →De VVD.
Hoe halen ze het in hun hoofd.
Normaal zorg ik dat ik geen spoilers vertel, on- en offline. Maar met de film La Danseuse, over Belle époque danseres Loie Fuller, ga ik dat lekker wel doen. Je moet die namelijk niet gaan zien. Ik verbied het.
Continue reading →Op de dag na de lockdown bevond mevrouw Rochebouille zich languit in de stoel van de lilliputters uit Zuid Oost Azië, met precies zo’n lilliputter een uur lang bezig haar overeeltige voeten enigszins fatsoenlijk te krijgen.
Continue reading →Sproeier tussen twee takken gewrongen, vastgeklemd op de juiste plek in de juiste hoek, de juiste stand. Naar de bijkeuken. Kraan een minislagje open, om te beginnen. Terug naar de vlier. Het werkte!!
Continue reading →