Beste Uilander, deugniet van graniet, Uilander oh Uilander Gevederde hartenverbrander In de problemen verzander Michelin- of toch Pirelli-bander Je laatste brief heeft de poëet in mij losgemaakt. Jaaaa, ik weet best dat die nooit gevangen heeft gezeten, maar nu is hij vrijer dan ooit. Hij pent niet achter zijn tafeltje, nee, hij rent roepend over […]
Continue reading →Antwoorden we niet meer op brieven? Mijn laatste epistel dateert van vele etmalen terug. Inmiddels heb ik grijze haren van het hopen op jouw wederkering. Wat zeg ik nu?
Continue reading →Je bent een vlerk, Uilander. Een vliegende haarbal van haat. Waarom toch altijd zo naar tussen de regels? Waarom kan je me niet gewoon in mijn gezicht zeggen wat je van me vindt?
Continue reading →Vriend,
Want dat ben je toch? Een vriend. Een kameraad. Een gabber. Een maat. Een mattie. Een rat als ik, de snorharen vies van het opgedroogde strontwater maar de ogen vol levenslust.
Continue reading →Je laatste brief was nogal moeilijk te vatten. Je fantasie ging niet verloren bij het afknagen van je linkerarm, zoveel is duidelijk.
Enfin, de brief daarvoor begreep ik dan weer wel.
Continue reading →De melancholische inhoud van de brief deed hem denken aan de stamppot van zijn oude moedertje, de helrode Gerda, en in een wanhopige poging die smeuïge smaak te proeven verorberde hij jouw brief. Met mijn arm over zijn schouder hebben we tot het ochtendgloren de natte snippers uit de pot gevist en terug in elkaar gepuzzeld. Ik heb je verhaal dus redelijk goed begrepen, hoewel ik niet zeker weet of jij de ondergetekende was.
Continue reading →Morgen komen ze met een grote vloot ruimteschepen
Continue reading →De reiziger slentert vermoeid door de wildernis. Terwijl de schemering neerdaalt en de dieren gaan slapen, vervolgt hij zijn weg.
Continue reading →Stelt u zich de wereld weleens voor zoals die moet zijn voor een aap?
Continue reading →