Alles over niets (3)

Er zijn nogal wat mensen op zoek naar iets.
Vaak weten ze alleen niet wat ze zoeken.
Ze missen iets, de vraag is wat er ontbreekt.
Ik weet niet hoe het met u zit, maar als ik iets zoek, vind ik het zelden.
Soms vergeet ik tijdens het zoeken waarnaar ik op zoek ben.
Dan vind ik het al helemaal niet.
Soms vergeet ik tijdens het zoeken dat ik aan het zoeken ben.
Omdat mijn aandacht door iets anders wordt gegrepen.
En dan vind ik het ineens wel.
Ik zie het en weet: o ja, dáár was ik naar op zoek!
Je vindt zelden wat je zoekt, je vindt wat je vindt.
Dus als je iets mist, is het beter om naar niets te zoeken.
Ineens vind je dan iets waar je misschien niet naar op zoek was.
Maar wat wel precies is wat je nodig had.

***
Elke zondag schrijf ik een stukje over niets. En tekent Michiel Van De Pol een noedel, een droedel die niets met de tekst te maken heeft. Dit is aflevering 3 van #allesoverniets

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

4 Reacties

  1. In het bedrijf waar ik werk was er ooit paniek: er was een sleutelbos zoek. En niet zomaar een sleutelbos, maar eentje waar de moedersleutel ook aan hing. Met dat ding kwam je dus elke, e l k e deur binnen van het pand, ja, ook de voordeur. Oeps, grote oeps.

    Ik was vrij toen het verlies plaatsvond, maar ik volgde op de app alle activiteiten van mijn collega’s op hun zoektochten: de vergaderzalen, de zolder, de keuken, de receptie, het magazijn, de fietsenkelder, de berging, de zolder, tuin – alles werd doorzocht, naarstig, door iedereen die dienst had. Maar zonder resultaat. Niemand vond iets. De bos sleutels had het gebouw waarschijnlijk verlaten.
    Dit was niet goed. Dit was helemaal niet goed.

    Totdat ik dienst had, op een gegeven moment wilde ik een afgesloten kast openmaken, en graaide routinematig achter mijn rug naar het sleuteltje dat daar op die plank ligt, waar het altijd ligt. Maar wat had ik in mijn hand, dit was niet alleen dat sleuteltje met hanger, maar ook, OMG de magneetkaart, chipkaart: ik had de hele verloren gewaande sleutelbos opeens in mijn handen. Nou moe. Lag die hier gewoon? Die was toch weg? Ik zocht er niet naar, maar ik had ‘m wel ineens in mijn hand.

    Tsja, maar als je dan dat verhaal dan vertelt aan je collega’s, dan geloven ze dat niet, immers: zij hadden daar toch al gezocht?

    Mijn verweer was: maar ik was niet op zoek.

    1. Mooi! Geloofden ze je toen wel? Ik zou je geloven, maar veel mensen zijn achterdochtig, die zullen wel denken: ja ja, je had ‘m zeker per ongeluk mee naar huis genomen.

      1. Er was idd 1 collega die dacht dat ‘iemand’ de sleutelbos daar had teruggelegd (Maar dat was net de persoon die ‘m was kwijtgeraakt).

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *