Het Geheim van Succes: deel 10

Mijn vinger zweefde, licht trillend, boven de linker muisknop. Op het scherm voor mij manifesteerde dit zich als een bibberende pijl boven “Wilt u Kippfest.sucked registreren?”
Ik weet niet, wil ik dat? Moet ik dat? Ik weet het niet meer. Wist u dat dit bedoeld was als een kort stuk? Beetje inleiding, bam, grap. Of de clue, duurder gezegd. De pay off. De prestige. Hoe langer het werd, hoe grappiger het werd- het geheim van mijn succes, en het kwam maar niet! Haha! Falen op falen op falen! Na herinnerde falen op opgerakelde verdrongen falen op oh-ja-falen op, dat is waar ook, nog meer falen begon het minder grappig te worden. Had ik zo veel gefaald? Het ergste was toen ik door die ouwe meuk ging. Alsof je liefdesbrieven terug leest die je schreef toen je twaalf was, ofzo, alleen dan zitten de brieven vol dreigementen over dood en verkrachting en is het geschreven met letters die je uit een krant had geknipt. Ik kende ooit via-via-erig een dude die in de bak heeft gezeten voor een postkantoor overval, hem had ik na een dag waar ik de lachers op mijn hand had in een overmoedige bui ook één van die boeken gegeven. Die gast heeft nooit meer met mij gesproken. Via de via van de via gevraagd, joh, heb ik iets verkeerds gedaan?
“Oh,” lachte de via, “Dat kwam door dat boek. Hij denkt dat je gestoord bent. Hij vroeg nog hoe ik met je om kon gaan, haha! Ik zei, joh, dat is Kippfest. Dat is gewoon zijn gevoel voor humor. Die doet geen vlieg kwaad.”

Doe ik dat niet? Deed ik dat niet?? Op de middelbare school had ik eens stripboeken gemaakt over een klasgenoot, omdat ik hem zo’n kneus vond. In die stripboeken liet ik hem verkracht worden, op de gruwelijkste manieren aan zijn einde komen, veel pijn lijden etcetera etcetera, mijn gebruikelijke thematiek. Veel hilariteit bij de andere klasgenoten, die met veel plezier die boekies lazen. Lachen! Op een dag kwam hij aanlopen, zag iedereen lachen, en vroeg met een glimlach wat er zo grappig was. “Dit!” zei een gozer, en gaf hem dat boekje. Hij bladerde er doorheen, begon te janken, en probeerde het doormidden te scheuren. Lukte hem niet. Dus scheurde hij er twee blaadjes af, en pleurde het geheel in de vuilnisbak. Ik grabbelde het er weer uit- dat kan gelukkig nog gerepareerd worden, dacht ik. Voorderest voelde ik mij er ongemakkelijk bij. Sjeetje, dacht ik, hij vind het echt niet leuk? Misschien voelt hij zich nou gepest?
“Zou ik ermee moeten stoppen” was iets wat ik niet zozeer dacht, maar probeerde te vermijden te denken. Ja, vooral de ongemakkelijkheid overheerste. Want hoe KON ik stoppen? Ik kende immers geen grotere kneus waar ik dit op kon baseren? Zelfs zijn naam was fantastisch kneuzerig- no way dat ik die ging veranderen voor iets minders. Alsof ze over Mickey Mouse ineens zeggen “Ja, het kan wel, maar dan moet hij nu …Barry heten. En die oren moeten weg. Lijkt teveel op een muis.”
Dat KAN gewoon niet. Dus ging ik gewoon door, met de extra redenatie dat hij het nu helemaal verdiende omdat hij mij ongemakkelijk liet voelen. Is dat niet het echte pesten hier??

Ja, nou, wat u nu misschien denkt, dus. De grens tussen genialiteit en gekte is fijn belijnd, wordt er weleens gezegd. Die grens, he, zal ik het maar gewoon zeggen, is DOM. FUCKING. GELUK. Waarom denkt u dat maar één op de duizend hardwerkende “geniën” het maakt? He? Omdat die “De geniaalste” is?? NEE! LUL! Omdat die door de statistische kansenmolen is gekropen en WEL geluk had! Genie is gewoon gek met succes! En die allebei ontstaan uit hetzelfde ene ding: gedreven zelfverzekerdheid. Hoe achterlijk dom die ook, volgens alle redelijkheid is.

“… En zelfs dat heb ik nou niet meer,” mompelde ik, na vijf minuten staren naar een blinkende cursor. Wat heb ik gedaan??? Ik wilde gewoon een leuk grappig stukje schrijven en nu zit ik, behalve naar een knipperende cursor, naar een compleet verwoest mozaïek te kijken van wat eens mijn leven en ego was. Dit is niet grappig meer!! En ik verdien het!! Ik ben een vreselijk mens!! Elke keer dat ik iets in een krant lees over een doorgeslagen beroemdheid die allemaal afschuwelijke dingen heeft gedaan gaat er een ongemakkelijke gedachte door mijn hoofd: wat zou ik hebben gedaan als ik twintig jaar terug rijk, beroemd en succesvol was geworden? Ik was zowieso al in een nogal ongezonde mate overtuigd van mijn eigen geniale grote gelijk; wat als er een hele club mensen om mij heen constant applaus had gegeven en “Inderdaad!” had geroepen? Hoe gek was ik dan geworden?
Had ik ook een sex-eiland begonnen vol chicks waar we niet te lang zouden doorvragen over legale identificatie? Zou ik een tv serie hebben gemaakt waar ik elke aflevering live op camera een ander dier in afrika dood schiet met een kanon of vlammenwerper?
“Pff, nee, natuurlijk niet, ik ben alleen maar ironisch,” zou ik vol verontwaardiging gesnuifd hebben, TOT NU. Want he, eerlijk is eerlijk, tot een paar jaar terug waren “Sociale interactie” en “manipulatie om te krijgen wat ik hebben wil” voor mij twee manieren om hetzelfde ding te beschrijven. En heb ik een (wel dode, zie je, het valt allemaal reuze mee) muis met een stoeptegel platgestampt voor een “leuk” filmpje. Haha kunst!

Het begon mij steeds meer te duizelen. Is succes ooit succes? Mijn hele doel van schrijven, als sociaal gehandicapte semi-psychopathische tiener, was chicks scoren. Maar als je succesvol genoeg bent met een product om er chicks mee te scoren, is dat dan niet altijd manipulatie vanuit een machtspositie in plaats van versieren?? Dus, mag je, net als adel, alleen in je eigen kringen van gelijkheid rondmengen MAAR DAT IS HET HELE PROBLEEM! CHICKS DIE MIJN GELIJKE WAREN WILDEN HELEMAAL NIET GESCORED DOOR MIJ WORDEN!!
Nu ben ik in een fase van het leven dat chicks scoren A) niet meer nodig is want ik heb al een coole chick (die alles wat ik schrijf haat, trouwens) en B) elke chick onder de dertig krijg ik hoofdpijn van dussssss hey, eventueel illegaal sex-eiland probleem opgelost? Waarom wil ik nu nog succes? Geld?? Nul nut; alleen maar problemen. Lekker een villa kopen? Wel beveiligen tegen inbrekers, he! Voor geld! En die lekkage in je gouden bubbelbad kost trouwens ook iets meer dan bijna niets! Geld kost alleen maar meer geld en gemoedsrust. Roem?? Alleen maar lastig. HELEMAAL wanneer je bij het woord “Harem” niet meer aan “pret” denkt maar aan “gedoe, en wie ruimt al die rommel weer op? He? Zal IK wel weer wezen.”
Ok, dan, gelezen worden zodat je woorden de eeuwigheid overbruggen en mensen helpen hun eigen pad door dit krankzinnige leven te slaan? Oh: tuurlijk. Dáár kan niks mis mee zijn, toch? Nee, he? MAAR DAAR KRIJG JE GRATIS WEL DIE BOVENSTAANDE ELLENDE BIJ! Wordt mijn werk misschien lekker gelezen maar kan IK ondertussen alle sexrommel van alle harems opruimen. WEET JE WEL WAT DAT KOST, EEN HAREM??? GODVER!!!

Het is gelijk een ketting die om je heen wordt geklonken waaraan je wordt meegesleurd! Eén ding maken wat succesvol is maakt het moeilijk terug te gaan naar de glansloosheid van een duffe kantoorbaan, waarvan je voorheen niks wijzer was. Dan mag je dat succes vasthouden, door voor de rest van je leven datzelfde ene zielige trucje uit te voeren. De Rolling Stones die op hun negenstige nog steeds I can’t get no satisfaction spelen, ZZ Top die nooit meer hun “iconische” baarden durven af te scheren, daar moet elk empatisch mens toch alleen maar van janken??
“Succes is voor losers,” aldus Max J. Molovich, en die woorden stuiterden akoestisch gezien door mijn hoofd tot ik begon te hijgen en te hyperventileren en… Heeee……

“Ik heb het,” fluisterde ik voor mij uit. Smeet alles van mijn bureau af behalve muis en toetsenbord, en begon te typen.

Goeie god eindelijk! Zelfs als schrijver begon ik het te knijpen! Kan er nog een goed einde komen aan dit razende avontuur??

7 Reacties

  1. Damn, zo’n eiland leek mij ook wel wat! Succes is volgens niet meer dan een beetje droge voeten houden terwijl het water van de werkelijkheid tegen de dijken beukt! Dijken onderhouden dus, zo nodig zandzakken voor de deur en nederig hopen dat jou een doorbraak bespaard blijft! Een vriendin van mijn vrouw geeft niks om andere mensen en heeft lang geprobeerd een goed leven (voor zichzelf) te realiseren door actie te voeren voor een “betere wereld”. Daar had ze een beetje haar leven omheen gebouwd. Ze piste omlaag op de grijze burger met kleizielige wensen als huisje boompje beestje en was retearrogant. Helaas is haar streven mislukt, waardoor ze nu met veel boosheid terugkijkt. De wereld is ondankbaar, de werkelijkheid niet altijd even fijn en soms kun je het nu eenmaal niet drooghouden.

    1. Hmja maar zo klinkt success toch minder… Succesvol. GELD! MACHT!! ROEM!!! En een harem waar iemand ANDERS de rotzooi opruimt!!! En drankjes en hapjes doet!!! JE WEET WAAR DE KEUKEN IS! HAAL ZELF MAAR WAT!!!

    1. Pffff kreeg ik ook stress van, die film. Succes?? Alleen maar stress! Wat als haar man thuiskomt?? En dat is een komedie?

  2. Je had me beloofd Kippfest dat je door zou gaan, dat we zullen doorgaan, totdat het moment aanbrak dat Jesus terug op aarde kwam Kippfest. En die is er toch nog niet?! Dus daarom doe je het maar. Als soort Guest Book for Jesus, totdat deze niet meer nodig is.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *