Het Geheim van Succes: deel 8

E-boeken!! Digitale boeken!!! De BESTE boeken! Geloofde ik eerst ook niets van, tot ik een e-reader kreeg voor kerstmis. Hmmm, moest ik eerlijk toegeven, het was niet zo kut als ik gevreesd had… En ik kon duizend boeken meenemen op vakantie. En ik hoefde dikke boeken niet meer onhandig open te klemmen met één hand terwijl ik met de ander een boterham met pindakaas m’n muil in zat te frotten. ÉN het had een ingebouwd woordenboek?? Dat is gewoon verdraaide handig. En… Alles wat ouder is dan 100 jaar heeft geen copyright dus kan ik…. gratis downloaden??? BAM. Mijn Nederlandse VOC-geest werd gelijk klassiek belezen.

Al die oude meuk heeft mij een hoop geleerd over humor. Bijvoorbeeld dat niets zo snel gedateerd raakt als harde humor (het is of niet echt grappig meer, of echt niet grappig), maar wat juist grappiger wordt met de jaren is onschuldige humor! Laatst oude krantenstrips van Donald Duck gelezen, waar hij Kwik Kwek en Kwak en een ezel met een houten plank slaat, en hij niet kan slapen door zijn kat waardoor hij denkt, goed, tijd om dat beest in een zak te stoppen en met een strijkijzer eraan in de plomp te mieten. LACHEN!
Of andere feel good rommel van disney uit de jaren 60 met nul budget: “The Parent Trap”. De zoetsappigheid druipt ervan af, tot je op het eind ineens beseft dat je naar een film hebt gekeken waarin twee ouders gingen scheiden, een tweeling hadden, en dachten: nou, nemen we er allebei eentje toch, en doen we net alsof de ander niet meer bestaat! Tweeling komt elkaar natuurlijk per ongeluk tegen, en in plaats dat de tweede helft van de film een rechtszaak is, of trauma die eruit geschreeuwd wordt via geïnstitutionaliseerde therapie, wordt er keihard gewerkt de ouders weer bij elkaar te brengen. Om gelukkig eindelijk samen te leven, natuurlijk! Happy end! Disney’s (c) Mengele: the Movie!

Op die ereader boeken zoals Moby Dick gelezen, of van schrijvers als Emily Dickinson en Charles Dickens, en mijn mond kon niet stoppen met van verbazing openvallen. Die antieke gasten waren helemaal kneiter. EN geniaal! Incest wordt door Dickens niet eens goedgepraat- het is gewoon een fact of life. Tuurlijk trouwt die dude zijn nicht! Met wie moet hij anders trouwen? Zijn moeder? Die is al getrouwd, dude. Melville beschrijft ondertussen met een poëtische lyrischheid over de dikke pret van in een boot varen en de zee leegslachten. Een dode walvis wordt “gepeld als een sinaasappel” waarna iemand in de hersen-slush valt en bijna door een haai wordt opgegeten…. Hoe verder je terug gaat, hoe bizarder normaal wordt. Met rode oren 1001 Arabische nachten gelezen, buiten hun obsessie met verborgen onderaardse grotwoningen viel vooral op hoe moord iets voor de grappige noot was. Alsof André van Duin Corry van Gorp op toneel doodslaat met een bezem terwijl een Benny Hill soundtrack afspeelt. Lachen!
“Dat wil ik,” mijmerde ik, “Iets schrijven wat met de jaren alleen maar lolliger wordt.”

Al ergens rond 2003 begon de eeuwigheid voor mij een probleem te worden. Ik herinner mij nog goed, dat ik zat in mijn leren stoel naast Marhime, een sip nemend van mijn cognac, en tegen hem zei: “We moeten weg van die parodieën. Wie weet er over 40 jaar nog in godsnaam wie Corry van Gorp is? (Marhime: “…Wie?”) Dingen moeten grappig zijn an sich. En tijdloos. Tijdloos!!!”
Door Moby Dick te lezen snapte ik dat je alleen tijdloos kan worden door recht BAM in je tijd te zitten, en daar te blijven. Wat IS onze tijd? Wel, ook dat openbaarden die ereaders, ditmaal via de profeet Marhime.

“Moet je dit zien,” zei hij bijna elke week, weer met één of ander obscuur stuk tekst van een russische piratensite geplukt. Ereaders hadden blijkbaar de boekenmarkt opengegooid voor de echt gestoorde schrijvers, afkomstig uit misschien wel de diepst zieke mentaal getroubleerde groep op deze planeet: huisvrouwen. Als je de boeken leest die zij schrijven, snap je gelijk waarom ze brieven aan seriemoordenaars en kinderverkrachters sturen. Huisvrouwen zijn één van de grootste groep stemmers op Trump in Amerika, wist u dat? Ik weet ook waarom: omdat traditioneel conservatisme het idee in stand houdt dat “stomme” vrouwen lekker werkloos thuis moeten blijven. De man aan de baan, de nanny aan de kinderen, zij lekker alle tijd smut te lezen en te schrijven. Grab me maar lekker bij de pussy, denken zij, een slok wijn achterover klokkend met wegrollende ogen, wij hebben wat wij willen…

Fan-fiction is een groot ding in die scene, beroemde personen in wanstaltige seks-scenario’s proppen. Dit hadden we echter zelf al stuk gepionierd, en wij wilden juist een beetje weg van parodie. Gelukkig was er ook nog zoiets als… Ik weet het niet… Fetish literatuur, ofzo? Schrijvers die geobsedeerd waren door weerwolven en daddy issues en dan twintig massief dikke boeken weten te schrijven met titels als “The werewolf changed my diapers” of “Married to my Alpha-son”. Anderen weer die met het thema “Drieling weet niet dat ze een drieling zijn en komen per ongeluk in een polyamoureuze relatie” boek na boek na BOEK manisch volpennen, mantra-esque gepreveld met een verbetenheid waar ik bijna bang van word. Wat wil je vertellen? En waarom duizend keer opnieuw??

Dit was het, begrepen Marhime en ik: hier hoorden wij thuis. Al die jaren geleefd zonder door te hebben dat wij diep in ons zwarte hart gewoon huisvrouwen zijn. Dáárom ben ik ook zo lui!! Dit moesten we schrijven. En dat was wat wij deden, met een fundamentalistische vastberadenheid waar ik bijna bang van werd. Dit niet zomaar, natuurlijk… Nee. Wij werden het slachtoffer… Van een vervloeking.

Uh oh!! Wéér een vloek?? Hoe redden we ons daar nu weer uit? Dat zou wel een succes zijn, toch? Als we niet meer vervloekt zijn?? Ok??? We merken het wel in deel negen!

3 Reacties

  1. Zo was ik vroeger fan van Jane Austen die hele boeken volschreef over hoe als jonge vrouw met een allowance van 1000 pond per jaar aan een knappe kapitein te komen die zeker 10.000 pond per jaar ontving! De dialogen en de fijngevoeligheid maken het inderdaad tijdloos, over de lagere en minder verfijnde klasse resten meestal alleen verhalen over hoe zij als convicts te scheep worden gezet naar verre oorden, alwaar zij elkaar doodslaan of opeten of meer van dies zij, maar verschil moet er zijn!

    Of E.M forster natuurlijk die verfijnd hele boeken volschreef over de omgang tussen de klassen en als homo blijkbaar alleen in India aan zijn trekken kon komen omdat dit ver weg was van zijn moeder die hem dergelijke strapatsen had verbood! Ja, er valt veel te genieten in de literatuur! Helaas ben ik daar tegenwoordig te lui voor.

    1. Jane Austen staat nog op mijn to-do bangalijstje! Eén keer geprobeerd, maar toen haakte ik af door twintig pagina’s aan introductie waar wiens neef diens nicht etc etc wie? Wat?? He??? De films en BBCseries vind ik dan wel weer leuk, tokkie dat ik ben.

  2. dan zou ik persuation aanraden! een heerlijk boeketreeksverhaal voor de huisvrouw, ook als ze van de mannelijke kunne zijn! :-)

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *