Ik ontdekte Johannes Brouwer bij toeval, toen ik mij tijdens een familieweekend op de Veluwe bevond en wilde weten of de Loenense Waterval de moeite van een bezoekje waard was.
Iemand gaf de attractie één miezerige ster en vergeleek het met een middelgroot schaap dat zijn blaas aan het ledigen was.
Maakte mij al wel nieuwsgierig.
Maar de doorslag gaf een vijfsterrenreview. Die begon als volgt:
‘Deze prachtige 15 meter hoge waterval wordt gevoed door twee sprengen die hun oorsprong vinden in de onherbergzame bossen van het Schalter.’
Dit verraadt al zowel kennis van zaken als een voorliefde voor bloemrijk taalgebruik. Een mooie opmaat naar het hart van de review:
‘Het water stort hier met aanzienlijk alsook subtiel geraas via drie trappen naar beneden en vormt daarmee de hoogste waterval van Nederland.’
Zulke ronkende woorden! Zulke grote beloftes! Dit was gedoemd om tegen te vallen!
Moest ik zien.
En inderdaad, het viel zwaar tegen. Een miezerig stroompje dat kalmpjes naar beneden wordt geleid. Heerlijk. Het contrast met de review kon niet groter zijn.
Terug in ons vakantiehuisje verdiepte ik mij verder in het werk van de man die dit geschreven had. Johannes Brouwer dus. Bleek maar liefst 125 Google reviews op zijn naam te hebben staan!
Hij laat zich in zijn oeuvre kennen als een even enthousiaste als kritische schrijver met een buitengewoon brede interesse en een zeer veelzijdig pallet.
Zij het met een voorkeur voor het woord ‘prachtig’. Bij de Teufelskanzel heeft hij een ‘prachtig uitzicht’, het enige hunebed in Friesland bevindt zich op een ‘prachtige plek’, de Oranjekom is een ‘prachtig art deco tankstation’, de Marksburg is een ‘prachtig kasteel’ en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar dat mag de pret niet drukken.
Integendeel. Het benadrukt juist hoe divers het verdere werk van Brouwers is.
Naast ronkend en lovend, kan Brouwer ook bijtend sarcastisch zijn. Over de Kleine Praambult bij Lelystad: ‘Met een telescoop zie je hier nog wel het een en ander. Vooral ganzen. Ik zal er niet voor omrijden.’
Soms is hij neutraal, maar de persoonlijke touch is nooit ver weg. ‘Prima McDonalds’, schrijft hij over de McDonalds bij Joure, ‘Goede service en speelgelegenheid. Daumen hoch.’ Die Duitse uitsmijter… wunderbar!
Soms is hij verrassend melancholisch. Over de Loreley schrijft hij:
‘Ik weet niet wat het moet betekenen
Dat ik zo verdrietig ben;
Een sprookje uit de oudheid
Ik kan dat niet uit mijn hoofd krijgen’
Of wat te denken over het begin van zijn review van de markering bij een voormalig hevelhuisje: ‘Mooie plek om een sigaar tot je te nemen.’ Hier verraadt zich toch de levensgenieter die Johannes Brouwer ook is.
Mijn favoriet is misschien wel zijn review van de Ramspolbrug op de N50. De naam deed geen bel rinkelen bij mij, maar nader onderzoek leerde mij dat ik hier geregeld overheen ben gereden. Johannes Brouwer heeft slecht zes woorden nodig om ‘m messcherp neer te zeggen:
‘Deze brug is te smal helaas.’
Het was me nooit zo opgevallen dat ie te smal is. Maar de volgende keer dat ik erover heen rijdt, zal ik er anders naar kijken. En dat is toch precies wat een goede review moet doen?
Vijf ballen voor Brouwer!
Gelijk die Marksburg gegoogled. Dat had ik zonder Johannes Brouwer, Reviewer,natuurlijk maar mooi gemist! Of eigenlijk Max Molovich, Reviewer Reviewer, maar hee als we teveel in afgeleides gaan denken dan openen we echt fractal nachtmerries.
*maak daar “fractalistische nachtmerries” van, dat klinkt mooier. Stop de tijd.
De reviewende reviewer gereviewd.
Had daar gelijk een waardeoordeel bij geplempt, dan had dit een ding kunnen worden! AARGH!! FRACTALS!!!!
Ik kom af en toe (maar wel al inmiddels 2 decennia) op een begraafplaats, om een bloemetje bij een graf te zetten. Laatst dacht ik, wat zou ervan op internet te vinden zijn? De begraafplaats had maar 1 review.
Treurig.
Maar gelukkig is daar altijd de muziek!
https://m.youtube.com/watch?v=YViyC4foAWU&pp=ygUkZGFhcmJvdmVuIGluIGRlIGhlbWVsIGhlcm1hbiBmaW5rZXJz
Eeuwigheid
Ze zeggen wel, dat als je sterft
je opzweeft naar hierboven
en dat je ziel nooit meer bederft
als je maar wilt geloven.
Je leeft je leven daar als hier
met vrienden en bekenden
Ik bid maar dat dat onzin is:
niet nog ‘ns die ellende.
-Adriaan Jaeggi-
Opgerot
In een kist op slot
Een plasje drab met wat bot
Mensensoep is al ons lot!
(tenzij je je laat cremeren of je wordt opgevreten door één of ander beest)