“…Dus zei ik, ik zeg, nou, zeg ik,” zei Wilders, hard kauwend en sprekend met volle mond, “Dan bwetaaaalen we dwat twoch met de kwopvwoddentax?? Daar ligt nog wat,” zei hij tegen de Turkse schoonmaakster, wijzend naar het saucijzenbroodje wat hij per ongeluk op het hoogpolige tapijt had laten vallen waarna hij er een paar keer met zijn bureaustoel overheen was gereden. De schoonmaakster knikte zwijgend.
Yesilolguz kauwde langzaam op haar door Juffrouw Jannie meegebrachte kokosmakroon, steels starend naar Pieter Omtzigt. Hij was listiger dan zij had gedacht. Rutte had haar zijn plan verkocht met het idee dat hij toch maar een “Complete staatsdebiel” was, en overal in zou trappen.
“Jouw plan wordt: gedogen, mits. Wij buigen het hoofd naar de kiezer. We laten heel duidelijk weten, ja, dolle pret, regeren met Wilders, daar hebben wij bij voorbaat geen onoverkomelijke bezwaren tegen. Om Omtzigt te lokken. Hij is zooooo dom, die gaat er vol enthousiast op in, bam, ministersposten eerlijk verdelen tussen Gekke Geert, Dolle Lina en zijn eigen uit de klei getrokken amateursbende! Binnen twee maanden rolt iedereen vechtend over de vloer, wij kijken heel sip en begripvol- met onze handen van het stuur- en de kiezer zal weten: als wij een fascistische regering willen hebben, is de VVD het énige redelijke alternatief. Volgende verkiezing, hap bam bom: Wilders weer vechten om tien zetels met Thiery Toilet, Juffrouw Jannie met drie zetels de anti-dierenpartij, Omtzigt en zijn bende nu eindelijk allemaal die functie elders, en wij,” zuchtte Rutte diep en tevreden, “Terug aan het stuur van Shell BV. Ik bedoel Nederland BV.”
Yesilolguz had eerst nog wat moeilijk gekeken. Erdogan, Putin, Hitler uit de geschiedenisboekjes…
“Ja?” vroeg Rutte.
“… Wat nou als het fout loopt? Ik bedoel… Wilders, Juffrouw Jannie… Al die dingen roepen over tribunalen, gewelddadige rellen goedpraten, als wij ze een kans geven…”
Rutte knipperde.
“Kijk,” begon hij voorzichtig, zijn aanwijsstok weer inklappend, “Ik zal de laatste zijn die zegt, fascisme is een goed idee. Maar… Nou ja, ik kan natuurlijk een heel lijstje opnoemen met voor- en nadelen, maar wat is het allerbelangrijkste dat wij van Adolf Hitler hebben geleerd?”
Yesilolguz fronste haar wenkbrauwen in overpeinzing.
“De Volkswagen? Snelwegen?”
“Nee,” zei Rutte, haar aanwijzend met ingeklapte stok, “Hij kreeg de schuld van alle ellende. Niet de partijen die met hem samenwerkten. Weet jij nog wie er met hem in die regering zat die de democratie opblies? Nee toch? Precies! En zie het ook maar zo, hoe extremer Wilders en Juffrouw Jannie zijn, hoe beter wij qua alternatief zijn!”
Yesilolguz knikte langzaam.
“Ooh ja…”
Rutte liep naar haar toe, en plaatste een staatsvaderlijke hand op haar schouder.
“Gewoon gedogen. Komt alles goed.”
Maar dan moest die Omtzigt wel meewerken! Hoe aanlokkelijk Yesilolguz het vooruitzicht van een extreemrechtse regering ook had gemaakt- Hij bleef maar zeuren over “grote bezwaren” en kon maar NIET. STOPPEN. Met ANTAGONISEREN! Stomme vragen over “wetenschappelijk bewijs”, en stomme non-constructieve opmerkingen elke keer als de stemming er bij Geert of Juffrouw Jannie in begon te komen.
“Weg met al die regels!” had Juffrouw Jannie de eerste week geroepen nadat ze de koffie had ingeschonken, “De boeren weten het zelf heus wel beter. Dat is hun VAK, immers.”
“Gekkekoeienziekte,” had Omtzigt gemompeld.
“Wat?”
Omtzigt had gedraaid op zijn stoel, zichtbaar twijfelend of hij nu al zijn kont tegen de krib wilde gooien.
“Gekkekoeienziekte! Creutzfeld Jakob! Omdat BOEREN! VERMAALDE! DODE! KOEIEN! Voerden! AAN KOEIEN!”
“Toen zat Engeland nog bij Europa,” wuifde Juffrouw Jannie dat weg, een wolkje melk toevoegend aan de kopjes koffie, “En trouwens, dat is nou eenmaal de prijs als je zelfvoorzienend wil zijn met voedselproductie, of is dat ook ineens niet belangrijk meer?”
“Zelfvoorzienend,” had Omtzigt haar nagepraat, zijn gezicht vervormend onder een reeks aan intense gelaatsuitdrukkingen, “En wat gebeurt er als wij niet meer massaal diervoer kunnen importeren? Door, laten we zeggen, een klimaatramp? Oorlog?”
“Oorlog,” pfrflrfrrde Wilders, “Zodra wij Putin de Oekraïne laten uitroeien is er niks meer aan de hand. Net als met Hitler, we besloten hem niet gewoon te geven wat hij hebben wil, en wat is het gevolg? Vijf jaar oorlog. Typisch E.U!”
Juffrouw Jannie knikte goedkeurend, en roerde haar koffie met een lichte tingeling van het lepeltje tegen het kopje.
“Ik wil concentratiekampen niet goedpraten, maar als je kijkt naar…”
“Tijd voor pauze!” had Omtzigt iets te hard geroepen waarna hij iets te snel opstond om iets te zichtbaar boos uit de vergaderzaal te benen. Plasterk keek hem teleurgesteld na. Ze waren net zo lekker op weg een regering te vormen waar hij enthousiast van werd! Yesilolguz had bezorgd gekeken, en stond op om Omtzigt achterna te gaan.
Oei, houdt Omtzigt het allemaal wel vol? Het is best taai, persé een regering met debielen willen vormen, natuurlijk! VOLGENDE DONDERDAG MEER!
Haha! ==> Ik wil concentratiekampen niet goedpraten, maar als je kijkt naar…”
“Tijd voor pauze!” had Omtzigt iets te hard geroepen waarna hij iets te snel opstond om iets te zichtbaar boos uit de vergaderzaal te benen. Plasterk keek hem teleurgesteld na. Ze waren net zo lekker op weg een regering te vormen waar hij enthousiast van werd! Yesilolguz had bezorgd gekeken, en stond op om Omtzigt achterna te gaan.
Kostelijk verhaal weer!
“Ik wil concentratiekampen niet goedpraten, maar als je kijkt naar…”
O, dit is, by far, de meest schandalige zin die ik in de hele fomatie tot nu toe, gehoord heb.
Mijn favoriete stuk was het saucijzenbroodje! Lang getwijfeld of het een croissant moest zijn, en toen maar aan een Kümpel voorgelegd die zei: “Saucijzenbroodje. Dat is lekker Nederlands, daar zou Geert voor gaan.”
True en er zit vlees in wat de bende op het tapijt grappiger maakt, in mijn literaire ogen dan.