Domtzigt en Dommer (1/7)

“Moslims zijn…”
“Moslims zijn…” herhaalde Geert Wilders.
“Moslims zijn… Geen staatsrechtelijk probleem,” probeerde Plasterk het voor de vijftiende keer. Sinds vandaag.
“Een staatsrechtelijk probleem,” zei Wilders tegelijkertijd, waarna hij vloekte.
“Geeft niet,” sprak Plasterk op kalme toon, “We proberen het gewoon nog een keer.”
“Het lukt niet!” riep Wilders gefrustreerd.
“Babystapjes!” herinnerde Plasterk hem aan de les van gisteren. Wilders knikte met op elkaar geperste lippen.
“Ik vind het anders al donders goed! Reuze knap!” riep Juffrouw Jannie hardop uit, Omtzigt hard tussen zijn schouders slaand.
“Nou? Dat is toch ook verdraaide listig? Ik kan het niet over m’n lippen krijgen hoor.”
“Je kan het wel, Juffrouw Jannie,” zuchtte Plasterk, “Weet je nog? Kom op, ik ga weer even naar het whiteboard.”
Plasterk stond met een knak in beide knieën op, trok zijn opgekropen broekspijpen naar beneden, en liep naar het whiteboard waar hij op gepaste afstand met zijn laserpointer naar de drie maanden oude woorden wees. De onderkant ervan was al per ongeluk half uitgeveegd, en er zaten wat overdwarse vegen van toen Omtzigt en Juffrouw Jannie bijna in gevecht waren geraakt.

“Ik wilde gewoon knuffelen! Even, net als Ruud, uit Big brodder! Voor de sfeer!” was haar uitleg geweest. Omtzigt had zich op tijd hersteld en net niet uitgehaald.
“Ik hou niet van aangeraakt worden,” was zijn kribbige excuus, terwijl hij zijn verfrommelde pak gladstreek en zo hard mogelijk van haar wegkeek.
“Nou ik wel hoor, ik lust er wel pap van,” had Juffrouw Jannie gemompeld, zelf wegkijkend. Crisis ontweken.

Nu wees Plasterk naar de woorden, en sprak ze uit op de gebiedende toon waarmee Wilders en Juffrouw Jannie wisten dat ze hem na moesten praten.
“Er kan geen kabinet komen zonder garanties voor de rechtsstaat,” klonk het door elkaar en met wisselende hoeveelheden enthousiasme. Omtzigt keek met een frons naar Wilders. Zat hij nou te playbacken??
“He, dat is dus REUZE belangrijk voor Pieter,” zei Plasterk met een klein applaus, “Kom op, jongens! Samen komen we eruit!”

“Kunnen we het niet gewoon even over wat anders hebben?” smeekte Wilders, zich kerend naar Omtzigt, “Ik garandeer die dingen heus wel, als het tijd is! Laten we het anders over de Nexit hebben, of steun voor Putin, gewoon even! Dat geeft mij dan vast energie voor die rechtsstaat!”
Plasterk en Yesilolguz keken Omtzigt verwachtingsvol aan. Het zou de voortgang wel een STUK op weg helpen, natuurlijk. Die garanties komen heus wel!
“Dus niemand wil de rechtsstaat in stand houden,” mopperde Omtzigt, zijn handen over elkaar proppend.
“Uuuurrrrrghhhh,” gromde Wilders, zijn hoofd tegen de tafel slaand.
“Anders doen we even een rondje op de trekker!” riep Juffrouw Jannie met een gulle lach, “Stukje appeltaart erbij, of lekkere koek! Moeten jullie zeggen of je daar ook maar iets van stikstof in proeft!”

Omtzigt onderdrukte enkele mogelijke antwoorden door hard op zijn wijsvinger te bijten. Dat zakenkabinet leek verder weg dan ooit. Wilders was nog gestoorder buiten de kamer dan binnen, er kwam geen zinnig woord uit die boerse koffietrut, en Yesilolguz was gewoon zielig.
Hij kon zich goed voorstellen hoe zij aan deze baan was gekomen.

HYPOTHETISCHE FLASHBACK TIJD! Maar nu nog niet. Dit zijn de Dolle Kippfest Dinsdonderdagen Extravaganza weken! Elke dins- en donderdag dolle pret om ons politieke pretpaleis! JEEJ! Volgende donderdag een nieuw deel!