Ctrl

We worden controleurs.
In alle aspecten van ons leven. En dat is niet leuk.
Neem software. Steeds meer neemt die ons werk uit handen. Yay! Maar wat is het resultaat? Dat wij (in het geval wij goed werk willen leveren) eindigen het werk van de software na te gaan, op zoek naar fouten.
Bijvoorbeeld: boekhouding.
De koppeling tussen je bankafschriften en het boekhoudprogramma klinkt aanlokkelijk. Totdat je je realiseert: ik boek niet meer zelf. Ondertussen laat de software veel steken vallen, dus ga je schoorvoetend zijn werk controleren.
En controleren is niet fijn werk. Het voelt beter om actief te boeken. Je bent bézig. Je dóet iets. Je beslist bij elke boeking: in welke post moet deze aankoop? Je komt zelfs uitdaginkies tegen, ja dilemma’s. Die je vervolgens moet oplossen. Reken maar dat dat je dopamine-fabriekjes stimuleert.
Controleren achteraf, dat is zielloos turen naar een hoop karakters achter elkaar, door iemand/iets anders opgesteld. De ultieme geestmoord.

Idem kassa’s. Zelfscan, leuk! Tot dat er zoveel fouten worden gemaakt dat je een controleur op je nek krijgt. Voor beiden geen optimale oplossing. Want een kassière mag haar werk geestdodend vinden, het is het vele malen minder dat dat van politieagent van de zelfscanners. Voor de ondergaande partij hetzelfde. Veel beter een kassière in levende lijve, met wie je kan praten, die antwoorden geeft, die in een goede bui zelfs lacht om je grappen, dan een situatie waarin jij als potentiële dader wordt behandeld.

Dit geldt voor alles. Let maar voortaan op! En ageer tegen de controlisering van de samenleving. We dienen de controle (LOL) over ons handelen heroveren. Voor het te laat is.