Nog dieper dook ik in de wereld van Printing on Demand. De beste drukkers! Met online kanalen! Automatisch oppikbaar door amazon en andere theoretische webwinkels? BAM! Dieper en dieper in het konijnengat. Op creatieve manieren je boek verspammen zodat het hoger komt in zoekresultaten. Die titel die je hebt uitgekozen? Fout. Dat kan veel spambaarder. Het onderwerp? Waarom kras je dat niet effe uit, en begin je weer opnieuw?
Dieper, vaart oppikkend, en stuiterend van muur naar muur in het konijnenhol. Boze Printing on Demand Experts. De beste oplossing is niet meer de beste: alle hacks die zijn bedacht werken niet meer. Zoekresultaten vallen weg. De printkwaliteit holt achteruit. De beste aanbieder naar online kwijnt weg, want amazon wil zelf aanbieden en winstmarges pakken, dus ga maar lekker via de brakke beperkte service van amazon zelf ok? De goeie worden wel weg geconcureerd, doei! En niet te gore, wanstaltige smut schrijven, want dan wordt je eruit geklopt. Het ergste vond ik nog de kaft: door de proffessioneringsslag kon deze niet meer ondersteboven. Wat blijft er dan nog over?? Ik schrijf om grenzen te verleggen! Niet om bestaande paden platter dan plat te treden!!
Feestbook werd ook duidelijker: als ik geen zin had te betalen om mijn volgers te bereiken met hun reclame, kon ik wat hun betreft in digitale modder wegzinken. Tips daarover kwamen neer op betalen, en vooral: veel spammen, op de juiste tijden, met de juiste keywords. Wat zijn de juiste keywords? Kunnen mensen die mij “volgen” niet gewoon zien wat ik “post”? Waarom is dit zoveel werk???
En dan, zo heel opeens, besef je dat je in exact dezelfde situatie zit alszou je rondgezweept worden door een redacteur en marketingafdeling. Hoewel Marhime en ik helemaal in controle waren van het schrijfproces hadden we nog steeds niet geschreven wat we wilden schrijven. Al het rondzwepen deed ik, op mijn eigen kont! En de kans op deze manier geld van betekenis te verdienen was helemaal nul. Of… Verdomd! Een nieuwe blogpost van de meest succesvolle Printing on Demand auteur ter wereld! De enige die er geld mee verdiende! “IS HET DE MOEITE NOG WAARD?” was het getiteld. Shit!! Eindelijk antwoord!!! Is het???
Nauwelijks. Nee. Alle gouden tijden waren voorbij, meldde hij. Het is dat hij al een inkomstenstroom had opgebouwd, schreef hij, anders had hij er nooit aan kunnen beginnen: bijna al zijn tijd besteedde hij nu aan sabotages van ziin drukker voorkomen of repareren. Concurrentie afgebeeld als een race waar je knieën eruit worden geslagen met een hamer, waarna de winnaar bij de finish zegt, ja, er zijn dingen gebeurd, maar uiteindelijk ben ik daar sterker uitgekomen zodat ik nu zelf in een positie ben mijn komende concurrentie de knieën eruit te slaan. Jeej!!
“Kippfest,” hijgen jullie nu welhaast, het hoofd afwerend en slapjes mijn woorden proberend weg te slaan als de irritante muggen die het zijn, “Hou op. Hou op! Je zou ons het geheim van succes verklappen! Al dit falen en falen en FALEN. We kunnen er niet meer tegen! Hou OP!!”
Jaa… Falen, falen, FALEN. Wentel er in rond. Laat die geur u maskeren. GELOOF HET. U vraagt genade, en wat ik tevoorschijn haal is een harde stok. Boeken waren HOPELOOS! Terugkeren dan maar naar internet, sluipend op mijn kapot geslagen knieën? VERGEET HET. Internet is nog DODER dan boeken. Internet is niks dan een stervend facebook en twitter, NIKS WERKT MEER! BIJ DESIGN! Nee, beste lezer: eer wij het ook maar kunnen beginnen te hebben over winnen, moeten wij nog veel harder falen.
(even een korte uitadempauze. En even inademen. En nog heel even diep uit.)
Goed, boeken zijn kut. Ik krijg ze niet verkocht, en zelfs als, elk boek is twintig omgehakte bomen die de klimaatapocalyps alleen maar dichterbij brengt. Maakt mij niet uit, maar:
- Ik haat warmte.
- Ik haat bendes van kannibalistische stropers die de dystopische woestijnvlaktes gaan bevolken.
- Als iedereen dood is, wie leest dan nog mijn geniale werk??
DUS. Alsnog maar hangende poten terug naar internet dan, he? Dan maar alles gratis aanbieden, he? Kunst omdat het moet, he?? Het is toch allemaal uitverkoop, straks komt Artificial Intelligence alles en iedereen overbodig maken, uiteraard behalve wat overbodig zou moeten zijn. En ik, ik verwelkom het met OPEN FUCKING ARMEN. Laat ons allemaal maar verdrinken in die zee van zinloze creatie. Dat gaat de kant van spam op: een paar jaar, dan wordt elk woord wat u online uittiept door een miljoen AI-bots veranderd in 10 miljard zinnen en beschuldigen een miljard andere AI-bots u van plagiaat. Een zandkasteel in de branding bouwen zal een blijvendere indruk achterlaten. NET GOED. Er is maar één ding wat ik meer haat dan kunst, en dat zijn de kunstenaars die het maken.
Zeg ik als een scheet of boer iets te lang dwars heeft gezeten, he! Meestal ben ik supergezellig en helemaal niet in de stemming voor genocide! Dan denk ik, kunst, joh, als sommige mensen het maken, zoals ik, waarom zouden andere mensen (zoals mijn publiek) daar niet van mogen genieten? Geld zat! Geef het weg! Pleur het op internet!
Zelfs na de ondergang van kippfest.com bleef ik trouw publiceren, ditmaal op nurksmagazine.nl. Man, dat was de toekomst! Die website heeft een heus “wordpress CMS dinges”! Je logt ergens in, copy/paste je verhaaltje, BAM! Automagisch online met commentaarvelden, data, archieven, alles! Hm. Wel met het nadeel dat het paste-deel van het copy/paste gebeuren de hele layout verneukte. Hoe kan dat nou weer, krabte ik gefrustreerd aan mijn knar. Misschien plakken zonder format, dan, dacht ik, al die handige computer trips and ticks oprakelend. Control, shift, v! JA DIKKE POETS DAN KRIJG IK EEN BLOK TEKST? Wat de…
Goed. Een half uur gefrustreerd frunniken in de html van die kutteksten om van elke <p> een <br> te maken. Kut-CMS…. En waarom kon ik er niet gewoon makkelijk plaatjes in kwakken? Of MIDI soundtracks?? Hoe moet ik dat nou weer… EN WAAROM BLIJFT ALLES IN DAT ZELFDE FUCKING FORMAAT!! WAAR IS COMIC SANS??? HOE PLAK IK HIER EEN TABEL IN ZONDER DIE HELE KANKERSITE NAAR GOD TE BLAZEN??
ANYHOO. Diepst mogelijke zucht. Voor kleine stukjes ging het allemaal wel, maar naarmate de jaren verstreken en het boekenplan rotte en brandde in de donker wordende eeuwigdurende nacht, begon ik zowaar kippfest.com te missen. Dat was godverdomme mijn site! Die kon ik helemaal blauw of pimpelpaars maken als ik daar zin in had! Die had de kutste midi-bestanden als achtergrondmuziek! Ah ja wat een pret, herinnerde ik mij, op niets dan roze wolken van nostalgisch genot. Jammer dat ik die site kwijt was geraakt, omdat ik een domme debiel ben. Jammer.
Oei, site kwijt?? Dan zullen we volgende week wel horen hoe makkelijk we die terug kregen!! Toch?? Het moest haast wel, he, gezien hoe ver wij zijn op de reis naar succes!! Na zoveel falen kan succes nooit lang meer duren!!! IN DEEL VIJF!!!!!!
Nanoot: ik heb dit deel ergens vorig jaar geschreven, en al dat geklaag over wordpress was waar, en dat was het jarenlang- tot ik dit schreef. Natuurlijk. Nu is het een groot copy en paste feest, en zal dat blijven zijn, tot het moment waar ik besluit mij er weer volledig op in te zetten, denk ik. Dan zal het wel weer teruggeschakeld worden naar standje ellende, neem ik zo aan. Oh well! We blijven volharden! Dit is de weg naar succes, immers! Wat anders?? Ha! Ha! Ha!
“Meestal ben ik supergezellig en helemaal niet in de stemming voor genocide!” ik huil van het lachen.
Jouw analyse van de gang van zaken omtrent internet, online publishing, publishing en wat dies meer zei = bull’s eye.