We zijn in 2007. Dat was het jaar waar ik klaar was met het internet, voornamelijk omdat dit gevoel wederzijds was. De tijden waren veranderd; vond ik mijzelf al een hilarische held door anoniem pornoverhaaltjes te posten, in het Nieuwe Internet van 2007 werd ik vervangen door talloze gekken die nog veel ziekere shit in het echt voor de camera deden. En, ook door mensen die wisten wat ze deden! Met echte vaardigheden! Die werden betaald met geld! Echt geld! Het Grootkapitaal was namelijk na de dotcom bust van 2000 enthousiast teruggekomen, dankzij privacy. “Hee,” fluisterden hees pratende figuren vanuit geblindeerde busjes van over de hele wereld, “Wil jij je algehele privacy verkopen voor… eens kijken… Een lading advertenties die jij door je strot laat rammen met, daar ergens tussenin gefrot, wat clickbait meuk die nog cynischer in elkaar gedraaid is dan de eigenlijke advertenties???”
Nou en allemaal likten we aan onze lollies terwijl onze ogen groot werden en we heftig onze hoofden knikten: hell yeah dat wilden wij!! Nou kom dan maar achterin het busje, ze weten zeker dat het ergens ligt, misschien hier achter deze stoel, kruip jij anders maar wat dichterbij om zeker te zijn! Christus, de indianen kregen tenminste nog wat kralen voor Manhattan en hun dustedestediengevolgende bijna-exterminatie. Maar goed! We hebben er wel eindeloze feestboekruzies met oudooms en tiktokcompilaties van fragmenten uit fragmenten aan overgehouden, zo moet je het ook maar zien. De treinen van vooruitgang rijden weer!!
Internet was dus begonnen aan de langzame koudvuur-doodsworsteling waar ik nu al een jaar of tien zo nu en dan van mijn stopwatch ongemakkelijk naar opkijk. Klaar, dat was dat, of in elk geval, het was wat het ooit geweest zal zijn. Maar losser daarvan nog, mijn vizier stond toen nog fier voorbij de horizon gemikt. Ik kreeg een nieuwe amour toujours: boeken! Niemand mocht dan nog wat op internet lezen, maar boeken… Waarvoor koop je anders een boek?? Om het maar gewoon intressant in een boekenkast te leggen met het idee van, nou, nu heb ik er misschien even geen zin in, maar, misschien, als ik straks youtube en netflix heb uitgekeken, zoek ik (misschien) wel een of ander boek van mijn “te lezen” stapel??? Echt niet he!!
Denk er ook maar eens rustig over na: hoe fraai zou dat zijn? Een heel boek (een echt boek) vol gore, wanstaltige smut zoals beestenporno of verhalen over mensen die poepen over andere mensen die ze net hebben doodgemaakt, op jouw nachtkastje! Ja, eigenlijk was het duidelijk: ik was gewoon het internet ontgroeid. Boeken hebben letters. Daar hoor ik thuis. Het werd tijd mijn handen alvast in genoegzaamheid samen te wrijven. Maar hoe doe je dat in godsnaam, eigenlijk? Een boek laten publiceren?? GA MEE!!! Tijd voor meer balletbewegingen!!
Na een spectaculaire pas de bourrée en enkele pirouette en dedanseses eindigen we op google. “Hoe… publice…” typte ik langzaam met twee vingers, zacht bijtend op mijn tong, waarna google het virtueel fluisterend afmaakte: -er ik een boek. Simpel! Er van uitgaande dat aan uw google-vingers niks mankeert zal ik niet teveel verklappen maar wel samenvatten: schrijf niet wat jij wil, maar kruip naar daar waar met de zweep wordt geklapt, en onderga het heerlijkerwijze. Daarna kruip je verder, naar een redacteur ofzo, die met diens zweep het laatste beetje van je echte zelf eruit klapt waarna het vrolijk verder kan gaan naar een markt die het opkotst, maar- en daar ligt de hoop- misschien niet gelijk uitspuugt, maar kokhalzend terugslikt! Als u het als schrijver tenminste via lezingen, beurzen en ander gehoererij lekker continue door het keeltje masseert. BAM! SUCCES!
“Hmm,” dacht ik, en ik weet niet of u met mij, maar mij leek het… Een gedoe. En, ik bedoel, misschien ligt het aan mij, maar waarom zou ik mijn boek laten publiceren als dat zou betekenen dat ik niet mijn boek (en naar alle waarschijnlijkheid dus helemaal niet MIJN “mijn” boek) zou laten publiceren? Lees die zin. Waarom??
Al mijmerend dwaalde mijn google-vinger en klikte per ongeluk op pagina 2 en WOAH daar vond ik ineens iets over… Printing on Demand? Laat je eigen boek drukken??? Geen redacteuren of uitgevers???? “Vanity press” las ik, wat neerkwam op, als ik de laatdunkende stem mocht geloven, “Elke gek kan een ‘boek’ maken.”
Rondklikkend op de websites van die drukkers vond ik voorbeelden van “boeken” met zelfgetekende kaften variërend van autobiografieën van mensen die praten met de geesten van overleden paarden, boeken van maximaal honderd pagina’s vol anekdotes uit ene Ome Tinus zijn leven voor 50 euro, amateurgeschiedenisboeken over het duizend jaar aan geschiedenis van de grutto in de Raamsdonkerveense plassen- het was waar!
Echt alle grootst mogelijke gekken deden dit!! Wel, ik copy/pastete de inhoud van zeven jaar aan ellende van mijn website naar een Word document, propte het in een formaat wat een drukker met goede wil wel zou kunnen verpuzzelen naar iets bruikbaars, en een paar weken later keek ik, trots als een aap, naar kippfest.com in boekvorm. De grootste lol had ik met de kaft: die was ondersteboven gedrukt, zodat legioenen aan verrukte fans het konden lezen in de trein, waar de nog-non-fans die tegenover ze zouden zitten van zouden denken: “Is die gek? Waarom leest die persoon dat boek ondersteboven???” en dan zouden ze het boek opzoeken en OH MIJN EN/OF JOUW GOD! HET IS EEN GEINTJE!! DE KAFT IS GEWOON ONDERSTEBOVEN!! WAT EEN BRILJANTE AANDACHTSTREKKER!!! En het boek is óók nog eens zo goed!! Nou ja dat niet maar er komt wel zo’n op een beestelijk aantrekkelijke manier een meur vanaf waardoor alle vrouwen denken… Kippfest… Wie is die mysterieuze dief van mijn hart…. Kippfest…..
Boeken maken dikke pret, dus. Maar, deukend in mijn ego: verkopen bleef, bleek het, een gedoe. Weg geconcurreerd door bol.com en gelijkgestemden, het is een harde wereld. Nou geloof ik dat er in heel Nederland misschien maar drie schrijvers zijn die meer dan twee koppen koffie kunnen kopen van boekverkopen, maar toch, dat is drie meer dan ik niet ben. Plus, die zitten waarschijnlijk niet met een zolder vol dozen vol (misschien te vol, eerlijk in het achteruitsperspectief kijkend) enthousiast ingekochte ondersteboven baggerboeken. Voegen die uitgevers en redacteuren in het officiële circuit toch iets toe, schijnbaar. Goed. Blik terug op de horizon. Hoe komt er dan succes?
“Wel, al die zooi in onze boeken staat natuurlijk al jaren gratis op het internet. En daar heeft het achtergrondkleuren en MIDI soundtracks. Misschien moeten wij…” zei ik tegen Marhime, de spanning opbouwend met een dramatische pauze, “……. Een nieuw boek schrijven. Een origineel werk. Een…,” pauzeerde ik dramatisch verder, “…Roman.”
Is dit het zaad van succes gespoten in een grote bak met geld??? Snel volgende woensdag verder lezen om te zien hoe falen uiteindelijk winnen wordt!!!
Hierboven aan de pagina, onder de Nurkskikker dus, staat een knopje genaamd ‘winkel’. Als dat ‘Boek met Ondersteboven Kaft’ daar nou ‘ns vermeld zou staan? Niet dat ik zovaak met de trein reis, maar dan komt er misschien wat ruimte op zolder.
Nou… Over wat er allemaal in die boeken staat, en op de site stond, daar kom ik de volgende weken ook nog op terug… Kleine spoilers: “Het enige touw wat er aan vast te knopen was had om mijn nek moeten zitten.” en “(Het is) Alsof je liefdesbrieven terug leest die je schreef toen je twaalf was, ofzo, alleen dan zijn het dreigementen vol dood en verkrachting en is het geschreven met letters die je uit een krant had geknipt.”
(het komt allemaal wel weer online hoor, maar ik moet nog de goeie smoes vinden om het allemaal “ironisch” te laten lijken)
Een beetje goed schrijven wordt niet alleen in geld betaald, maar ook in liters booze die je gratis door de fans krijgt aangeboden! En laten we het dan nog maar niet hebben over alle vrouwelijk aandacht je ten deel valt met alle benefits die daarbij horen! *zucht* was ik maar schrijver. Helaas ben ik dat niet. Ik word daarvoor behandeld!
Ruimte op zolder ben ik overigens ook voorstander van, maar ik zou daarentegen een ouderwetse boekverbranding organiseren! Dát is pas een statement en een happening waar iedereen op af komt! Wauw! zal iedereen zeggen wat een zelfverloochening en onthechting om zelfgeproduceerde kunst te verbranden. Dit is kunst AN SICH!! Dan beloof je dat iederen naakt rond het vuur gaat dansen want als we er met positieve energie inzitten kunnen we het klimaat veranderen! Nou dat wil iedereen wel zien en dan: WAT een catharsis, WAT een loutering! Kaartjes verkopen via de instagram van de zus van doutzen kroes. Die geef je als wederdienst een pak granola en voila! je bent hip en happening (en uit de schulden!) Wel hopen dat het niet regent natuurlijk, dus best in de zomer!
Wowowowow wooowww! Het moet oprecht/ironisch LIJKEN! Het moet geen geld kosten! Ga lekker je eigen briljante literaire levenswerk affikken!!
ik zie een GOUD!!! Als je nou 20 dozen verbrandt heb je een spetterende KUNSTPERFORMANCE waar de kenners steil achterover slaan! De scene zal zich BLAUW betalen om er maar bij te kunnen zijn!! MAAR: nu komt ie: je houdt 10 door jou gesigneerde boeken achter die je NIET in de fik steekt! Tada! Een LIMITED edition van unieke KUNST waar verzamelaars GOUD GELD voor zullen betalen! Veilen bij opbod bij Christies en je wordt STINKEND RIJK Kippfest! én de kunstwereld zal AAN JE VOETEN liggen! Wie wil dat nou niet??
Hm…. I like it! Klassiek kapitalisme! De wereld verbranden voor schaarste! Wat natuurlijk verschrikkelijk is, maar ja… Hoe word ik anders obsceen rijk??? Kom dan met een alternatief, linkse kerk!!