Het Geheim van Succes: deel 1

“KIPPFEST,” vragen verbijsterde mensen mij vaak veel, na (of vaker tijdens) het zien van mijn verbijsterende glorie, “Wat is het GEHEIM van JOUW success?? Kun je het ons ALSJEBLIEFT uitleggen??”
Ik kan het beter zelfs, fluister ik dan veelbetekenend… Ik heb het geheim van succes an sich gekraakt. DAT kan ik uitleggen. Maar voordat we het geheim van succes kunnen snappen, moeten we eerst het concept van knetterhard falen begrijpen, snap je?

Dus. Hee, ga mee! Dan gaan we samen terug in de tijd! Hou mijn hand maar vast!! Een sprong, een draai, een ingewikkelde mengeling van buiging en balletbeweging en BAM. 1999! ICQ, een soort whatsapp voor neanderthalers, had de mogelijkheid een “Homepage” te maken. Vet lachen, mijn shit, leesbaar (nou…. – Red.) voor de massas, of tenminste mijn twaalf ICQ vriendjes. Als ik online was. Een kennis van mij plukte en plaatste mijn windows paint porno daarvandaan op een website. “Op een website?” vroeg ik. “Een website,” kwam het antwoord. Ik wees naar mijn ICQ Homepage. “Een echte website,” kwam het antwoord. Een echte website? Whut?

Ik tikte de url in (volgens mij iets catchy’s als http dubbele punt slash slash weeweewee (wee oh wee indeed) punt technische tilde universiteit punt persoonlijk punt en el slash user24568059 slash meuk slash kippfest slash index punt html) en na vijf minuten wachten druppelden de eerste gifs van 80 kilobyte binnen. Vol ongeloof opende ik mijn map met tekeningen op de computer. Het waren dezelfde tekeningen! Upgeload naar het internet!! Nu kon ik ze bekijken, in plaats vanuit de windows verkenner, via windows explorer!!! Of netscape!!!!! De toekomst!!!! Recht in mijn huiskamer!!!!!!

Fig: de Toekomst (circa 1999)

De komende maand bleef ik hem spammen met nieuwe tekeningen, schuddend en trekkend aan zijn virtuele schouder. “Hee,” maakte ik hem duidelijk, “Ik heb er weer een gestuurd, he? Wanneer komt die online, dan? Op die website?”
“Ik heb het ook weleens druk. Met andere dingen,” liet hij subtiel weten. Boodschap begrepen. Mijn mes werd al geslepen om in zijn rug te plonsen. Hoe moeilijk zou het zijn… Om een eigen website te fabriceren???

Kippfest punt dreamwater punt com

Via het aan elkander gelinkte interweb van startpagina.nl (zoekmachines waren nog niet zo’n ding, in ieder geval niet in mijn bewustzijn) vond ik een homepage met koreaanse verhalen, vertaald naar belabberd engels, aangeboden via gratis webhosting van www.dreamwater.com. Als die duffe shit mag, dacht ik, mag mijn lompe shit toch ook wel, of niet soms?

Dus, met een (toen al antieke) kopie van Microsoft Frontpage en een dik beduimeld boek over webdesign voor debielen onder mijn beide armen geklemd, vertrok ik naar dat account, ging aan de slag en had de meeste hoeveelheid pret ooit, nooit meer gehad.
“Moet je kijken!!” meldde ik Marhime, mijn broeder van een andere moeder, die ik dit jaar dertig jaar ken. DERTIG! Toen waren we nog fris en fruitig en zaten we de dagen op zijn slaapkamer urenlang giechelend samen pornogeweld te schrijven en de nachten te zwerven door industrieterreinen en parken. Er is een reden dat zijn, laten we zeggen, klassiek becultuurde ouders een hekel aan mijn “verderfelijke invloed” hadden en zijn vrouw mij nog steeds “Wife number one” noemt.

“Een website! Een echte website,” verduidelijkte ik, met de kennis der kenners. “Kijk! Achtergrond… Blauw! En als ik een plaatje wil… Hop! Daar! En let op.”

Ik opende de website via een browser, en een MIDI muziekbestandje dreunde zijn lompe kinderkeyboard-kankerherrie de vrije wereld in. Ik knikte, Marhime knikte, en niks zou ooit meer hetzelfde zijn. Vanaf toen, tot en met 2006 ofzo, had elk jaar een thema, en elk thema was een variatie op poep, seks en geweld. Elk jaar werd het duisterder, goorder en smeriger, elk jaar keken we weer hoe wij dit keer het geschreven (en heftig via windows paint geïllustreerde) woord erger dan ooit konden maken. En wat een succes wij hadden! Al in 2000 verbaasden velerlei mensen zich over hoe afgrijselijk incompetent wij waren! In 2001 werden we al van dreamwater.com afgeflikkerd wegens ongepast gedrag! ROCK EN ROLL! We kregen het meldpunt Internet Discriminatie achter onze reet aan, een advocatenbureau stuurde ons een heuze “Cease and desist”, en het absolute hoogtepunt kwam in 2005 toen wij de “Awful link of the day” werden op www.somethingawful.com waarna DUIZENDEN mensen ons ervaarden, dood wilden hebben, en ons in het Duits aanspoorden zelfmoord te plegen. Yeah, als u oude sokken hoort zeuren over hoe gaaf het internet vroeger was- dit was het. Dat was het. MAAR! Dat was niet het succes waar dit verhaal over gaat… Dit was slechts het begin. Het Grote Falen moest nog komen!!

Och, grote falen, dat zal ook wel meevallen! Toch??? Alles valt toch altijd mee, toch????? TOCH?????