Putin keek President Biden achterdochtig aan. Het was precies het antwoord wat Putin had willen horen, maar… Waarom zou Biden hem in godsnaam de Yüdie techniek willen leren? Is dat niet levensgevaarlijk, vanuit zijn perspectief gezien? Waarom zou hij dat risico willen nemen? Probeerde Biden hem in de maling te nemen, of een poets te bakken ofzo?
“Waarom wil je dat,” vroeg Putin dus maar. Heel achterdochtig.
President Biden haalde zijn schouders op.
“Weet ik veel. Zie het maar als het nadeel ervan. Als niets je meer interesseert, je nergens meer bang voor bent…”
Hij haalde zijn schouders nog eens op.
“Misschien denk ik wel dat als jij niet zo’n zielig onzeker manneke zou zijn, je ook niet zo’n ziekelijke bewijsdrang zou hebben. Misschien zou de wereld gewoon een betere plek zijn zonder al die onzekere machos. Dat kan ook.”
“Tsja,” zei President Biden uiteindelijk maar, afwezig. Toen weer met de volle aandacht: “Dus? Wil je? Of wil je niet?”
Putin gaf een klein knikje en zei nauwelijks hoorbaar: “Ja.”
“Goed,” zei President Biden, zich op het bed schuivend, om naast Putin te kunnen zitten. Met zijn schoenen nog aan, zag Putin tot zijn ongenoegen. In films zag hij dat ook altijd. Wat mankeert Amerikanen?? Doe je schoenen gewoon effe lekker uit ofzo?? Kapitalistische smeerlappen.
“Ok, we gaan gelijk de diepte in. Dit is jou leren zwemmen door je gewoon het water in te duwen, ok?”
“…Ok,” zei Putin.
“Wat,” zei Biden, even goed, diep adem halend, “Wat is jouw allergrootste angst?”
“…Wat?”
“Ja,” zei President Biden, “Wat.”
“Nee, wat??”
“Wat,” maakte President Biden duidelijk door er extra nadruk op te leggen, “Is jouw allergrootste angst.”
Putin begreep hem nu nog minder.
“Dus… Wat jij zegt… Is dat “wat” mijn grootste angst is?”
“Wat is wat?”
“Dat zeg jij net!”
“Nee, ik vroeg wat wat is. En met wat bedoel ik, dat wat jouw allergrootste angst is.”
“Wat??”
“Is jouw allergrootste angst,” maakte Biden af. Hij pakte Putin’s hand, en keek hem strak in zijn ogen aan.
“De diepte in, Putin. Leren door te verdrinken.”
Putin dacht na. Moest hij het zeggen? Echt? Hardop??
“Putin,” zei President Biden, daarna iets harder om echt goed zijn aandacht te krijgen: “Putin. Ik weet dat het moeilijk is toe te geven. Ik ben er zelf geweest, weet je nog? In Jøkkmökk? Zweden? Maar kijk in mijn ogen, Putin.”
President Biden keek Putin strak aan. Aan?? Hij leek recht door Putin zijn pantser héén te staren, strak stralend dwars door zijn ziel, het in een miljoenmiljard kleine stukjes blazend. Elk stukje hem bekend. Dit was voor Putin alsof Sinterklaas hem aankeek; hij kon geen geheimen voor zo’n blik hebben.
“Ik weet het al, Putin,” zei President Biden zachtjes, zijn ogen afwendend om Putin, die was begonnen te hijgen, rust te gunnen.
“Ik weet het allang. Maar Yüdie leren… Betekent het hardop zeggen. Het móét, Putin. Zullen wij het anders samen doen? Op de tel van drie, Putin. Sámen.”
Putin knikte het kleinste knikje. Samen. President Biden keek hem weer strak aan, en begon te tellen.
“Eén, twee, drie,” zei hij, Putin meeknikkend op het ritme en alvast adem inhalend, “Nucleaire apocalyps,” zei President Biden op exact hetzelfde moment dat Putin “homofielen” zei.
“Sorry,” zei President Biden, “Ik verstond het niet goed, zei je nou ‘Nucleaire apocalyps’, of…”
“Homofielen,” herhaalde Putin, in een grote uitademing. Dat luchtte op.
“Homofielen,” herhaalde President Biden hem langzaam. Hij kneep zijn ogen samen en fronste.
“… Weet je zeker dat… Ik bedoel, je hebt ook levend verbranden, of verdrinken, of…”
Putin keek gekwetst weg. Dat krijg je ervan, als je je bloot durft te geven.
“Wel het zijn heus niet alléén homofielen,” verdedigde hij zichzelf, “Er zijn ook transseksuelen, en al dat Woke-heid, en…”
“Het is maar een stuk vlees tussen je billen he. Weet je héél zeker dat een nucleaire apocalyps niet een ietsepietsje enger is?” probeerde President Biden toch nog éénmaal.
Putin deed zijn armen over elkaar en keek boos weg.
“Laat maar, als jij niet wil inzien dat dit perverse virus van…”
President Biden pakte Putin bij de schouder, en gaf er een klein kneepje in.
“Hee,” zei hij, “Hee. Het was maar een vraag.”
Putin keek President Biden aan, zag diens oprechte blik, en kon zich niet meer inhouden. De sluisdeuren van zijn emoties sloegen open.
“Ik ben gewoon bang dat ze mij gay maken. Ik wil niet gay zijn!!”
President Biden gaf Putin’s schouder weer een kneepje.
“Hee. Je hoeft niet gay te zijn, weet je dat?”
“Ja maar, wat als het besmettelijk is? En ze pushen me!! Ons!! Rusland!!! We worden gedwongen om gay allemaal maar prima te vinden, zodat wij ook langzaam gay worden en… Wat nou als we de druk niet meer kunnen weerstaan? Wat dan??”
“Hee.”
Putin zag President Biden’s bezorgde blik, merkte dat hij bijna aan het hyperventileren was, en probeerde tot rust te komen.
“Niemand dwingt je om gay te zijn. Ok? Ik ben er voor jou. Om je te beschermen, als het nodig is. Ik ben jouw anker hier, in jouw les om te verdrinken…”
“ok,” piepte Putin.
“Dus,” zei President Biden, met pretoogjes op zijn gezicht en weer een kneepje in de schouder, “We kunnen dus zeggen dat jouw grootste angst niet homofielen zijn… Maar eventueel homofiel te kunnen worden. Heb ik gelijk?”
“Ja,” fluisterde Putin, beschaamd wegkijkend.
“Dus dat is de angst waarmee wij aan het werk gaan,” zei President Biden op zo’n zelfverzekerde toon dat het zelfs een Putin-verzekerende toon werd. Zijn schouderknepen volgden elkaar zo snel op dat het haast een massage leek, dacht Putin. Altijd die homofobische gedachten!! Zou President Biden hem écht kunnen genezen??
Wauw misschien kunnen we allemaal wel leren hoe we wat zelfverzekerder kunnen zijn zodat dit soort shit ons niet dwars zit! Bedankt, President Biden!! We kunnen vast allemaal niet wachten tot volgende week woensdag!!
Hahaha! Een Topaflevering!