De Lijpe

Zij liep terug van een bezoek aan het kerkhof, dwars door de graven. Op het eeuwenoude gedeelte, waar de stenen geen namen meer droegen, struikelde zij op een oneffenheid. Zij bukte: het was een stuk dikke stof. Zij wilde het weggooien maar toen ze eraan trok kwam er een jas uit de grond, met daaronder een troepje maden in half vergaan vlees. Ze liet los. Bij het bukken kwamen haar ogen dichtbij een luik dat op een flinke kier stond. Daarin een ondergrondse ruimte, waar 3 uitgemergelde lijken lagen. Eentje leek te slapen onder een oude deken, en twee leunden tegen de muur. Gezichten zwart, oogkassen hol. Een leeg conserveblikje ernaast, dito fles spiritus en een aansteker. Vodka. Papiertjes van chocoladerepen.

Zij schreeuwde en vluchtte. Onderweg pakte ze de hand van haar zoontje, dat vooruit was gelopen en trok hem mee richting huis. Onderweg belde ze 112. In de paniek tikte ze 111 (112 leek haar onlogisch), maar uiteindelijk werd er opgenomen. Ze kon enkel stamelen: ” Ik heb dode mannen gevonden, 4 dode mannen. Op de begraafplaats.” De verbinding werd acuut verbroken. De alarmbroeders dachten zeker dat ze een grapje maakte.
Nog in shock bereikte zij haar huis, dat vlakbij was.

Een tijdje later zag ze politievoertuigen langs rijden, een ambulance, de hele mikmak.

De volgende dag liep zij er weer naar toe. Ze trof een medewerkster, die haar vertelde hoe het verder was gegaan. Zij stond niet ver toen zij haar hoorde schreeuwen en had zelf alarm geslagen. Het was De Lijpe, een treiterende straatcrimineel uit Rusland, en zijn kornuiten. Zij waren gaan schuilen in de crypte. Op een avond dat het 20 graden vroor waren ze dronken geworden en in de nacht gestorven. De Lijpe lag buiten, om onduidelijke redenen. Misschien probeerde hij weg te lopen, maar was te dronken en viel. Niemand kwam in dat gebied, en zo konden zij daar liggen tot zij hen vond.

Op de begraafplaats lopen heeft ze nooit meer gedaan.