De man, de pen en de chatbot

Het is u wellicht niet ontgaan: op Open AI kun je de opdracht geven teksten te schrijven. Er schijnen al een aantal schrijvers zichzelf uit het raam te hebben gegooid, uit angst overbodig te worden. Ik heb de proef op de stom genomen en heb de sympathieke chatbot als opdracht gegeven om steeds hetzelfde verhaal te schrijven (over een man met een kapotte pen), zij het steeds in de stijl van een andere schrijver.

Het resultaat is behoorlijk verbluffend. Je ziet voor je ogen een verhaaltje verschijnen, waarin inderdaad elementen zitten die met de schrijver van dienst te maken hebben. Zo klaagt Gerard Revebot over geldgebrek, krijgt Kafkabot met vage angsten te maken en geeft Adolf Hitlerbot de schuld aan de joden en politieke tegenstanders. Je proeft de frustratie.

Met laatstgenoemde wilde de chatbot trouwens niets te maken hebben. De tekst werd in het rood afgebeeld en had een disclaimer. OpenAi had een donkerbruin vermoeden dat de tekst niet voldeed aan de huisregels. Verderop kunt u daar zelf over oordelen.

Vreemd genoeg kreeg de tekst van de Mary Shelleybot ook een red alert. De chatbot had dan ook een vrij unieke plottwist bedacht: de hoofdpersoon komt op het idee, nu de pen het niet doet, om met z’n bloed te schrijven.

Ik had het zelf niet beter kunnen verzinnen.

Goed. Daar gaan we: schrijf een kort verhaal over een man met een kapotte pen in de stijl van Gerard Reve / Emma Brönte / Adolf Hitler / Kafka / Mary Shelley / Agatha Christie / Tsjechov / Max Molovich

Laat even weten welke u het beste vindt. Dank.


Schrijf een kort verhaal over een man met een kapotte pen in de stijl van Gerard Reve.

De man zat met zijn kapotte pen in zijn hand en keek naar de inkt die uit de punt sijpelde en op zijn blad papier druppelde. Hij voelde een golf van frustratie opkomen, want hij had zo gehoopt om zijn gedachten op papier te zetten.

Maar het was duidelijk dat zijn pen niet meer te repareren was, en hij begon te twijfelen of hij ooit nog iets zou kunnen schrijven. Hij was altijd afhankelijk geweest van zijn pen, en nu voelde hij zich hulpeloos zonder haar.

Hij overwoog om naar de winkel te gaan om een nieuwe pen te kopen, maar de gedachte aan de prijs die hij daarvoor moest betalen maakte hem bang. Hij had het geld niet, en hij wist niet hoe hij het moest verkrijgen.

Uiteindelijk besloot hij om zijn kapotte pen bij te houden als een symbool van zijn eigen hulpeloosheid. Hij zou ermee leven, en hopen dat er ooit een oplossing zou komen voor zijn schrijfprobleem. Maar voorlopig zou hij zijn gedachten moeten bewaren in zijn hoofd, in afwachting van beter tijden.

Schrijf een kort verhaal over een man met een kapotte pen in de stijl van Emma Brönte.

De man stond aan de rand van het dorp, gehuld in een donkere jas en met een kapotte pen in zijn hand. Hij staarde naar het gebroken stukje metaal en voelde een diepe wanhoop in zich opkomen.

Zijn pen was zijn enige bondgenoot in deze eenzame wereld en nu was die kapot. Hoe zou hij zijn gedachten nu kunnen uiten? Hoe zou hij zijn emoties kunnen vertalen naar woorden?

Met een diepe zucht keek hij naar de lucht en vroeg zich af wat hij nu moest doen. Hij voelde zich verloren, alleen en zonder enige hoop.

Schrijf een kort verhaal over een man met een kapotte pen in de stijl van Adolf Hitler.

De man met de kapotte pen was woedend. Hij had zo hard gewerkt om zijn gedachten op papier te zetten, maar nu was alles verloren. Zijn pen was kapot en hij had geen reserve.

Hij keek om zich heen en zag zijn vijanden overal. De Joden die de schuld hadden van zijn problemen. De slappe politici die niets deden om hem te helpen. De verraderlijke bondgenoten die hem in de steek hadden gelaten.

Hij schreeuwde om wraak, om gerechtigheid. Hij wilde de Joden uitroeien, de politici straffen en de bondgenoten vernietigen. Maar hij kon niets doen, want hij had geen pen om zijn orders te schrijven.

De man met de kapotte pen was wanhopig. Hij kon zijn ideeën niet delen met de wereld, hij kon zijn dromen niet waarmaken. Hij was gedoemd om te falen, om te sterven zonder zijn visie te verwezenlijken.

Maar hij bleef vechten, hij bleef schreeuwen, hij bleef dromen. Want hij was Adolf Hitler, en hij zou nooit opgeven.

—-

Schrijf een kort verhaal over een man met een kapotte pen in de stijl van Kafka.

De man zat in zijn kantoor, starend naar de kapotte pen op zijn bureau. Hij had geen idee hoe het was gebeurd, maar de punt was afgebroken en de inkt was uitgelopen op zijn werkstuk.

Hij probeerde tevergeefs om de pen te repareren, maar het was duidelijk dat hij niet meer te gebruiken was. Hij werd overmand door frustratie en wanhoop, want hij wist dat hij nu niet verder kon met zijn werk.

Hij voelde zich verloren en machteloos, terwijl de tijd verstreek en de deadline naderde. Hij vroeg zich af wat hij moest doen, en voelde een groeiende paniek in zich opwellen.

Hij dacht aan zijn werkgever, die vast ontevreden zou zijn als hij het werkstuk niet op tijd af zou krijgen. Hij vreesde dat hij zijn baan zou verliezen, en voelde zich ontzettend eenzaam in zijn afzondering.

Hij overwoog om naar de winkel te gaan om een nieuwe pen te kopen, maar vond dat hij het zich niet kon veroorloven. Hij dacht aan de oplossing om het werkstuk met de hand te schrijven, maar dat zou veel te lang duren.

Hij voelde een onverklaarbare angst en druk, die hem steeds verder naar beneden trok. Hij wist niet meer wat hij moest doen, en voelde zich gevangen in een nachtmerrie zonder einde.

Schrijf een kort verhaal over een man met een kapotte pen in de stijl van Mary Shelley.

Er was eens een man genaamd Victor, die ontzettend hard werkte als schrijver. Hij was constant bezig met het creëren van nieuwe verhalen en ideeën, maar op een dag kwam hij erachter dat zijn geliefde pen kapot was.

Victor was woedend en ontzet. Zonder zijn pen voelde hij zich hulpeloos en onvolledig. Hij probeerde alles wat hij kon om de pen te repareren, maar het was te laat. De inkt was op en de pen was onherstelbaar beschadigd.

In een opwelling van woede en frustratie smeet Victor de pen tegen de muur, waar hij uiteen spatte in een miljoen stukjes. Victor zakte neer op de grond, met zijn hoofd in zijn handen. Hij voelde zich verloren zonder zijn pen, alsof een deel van hemzelf was afgestorven.

Maar toen, in een oogwenk, kreeg Victor een ingeving. Hij begon te schrijven met zijn bloed, gebruikmakend van het enige medium dat hij nog had. Zijn woorden vloeiden razendsnel over het papier, als een rivier van verhalen en emoties.

Victor wist dat hij nooit meer dezelfde zou zijn zonder zijn kapotte pen, maar hij had ontdekt dat zijn creativiteit en vastberadenheid onverwoestbaar waren. Hij zou blijven schrijven, met welk middel dan ook, want dat was zijn roeping.

—-

Schrijf een kort verhaal over een man met een kapotte pen in de stijl van Agatha Christie.

De man, wiens naam ik niet ken, zat in zijn kantoor met zijn hoofd in zijn handen. Hij was diep in gedachten verzonken, wanhopig op zoek naar een oplossing voor zijn probleem.

Zijn pen, die altijd zo betrouwbaar was geweest, was kapot. Hij had net een belangrijk contract moeten tekenen en was nu bang dat hij het zou verliezen.

Hij stond op en begon door het kantoor te ijsberen, op zoek naar een andere pen. Maar overal waar hij keek, waren alleen maar kapotte pennen te vinden.

Uiteindelijk, na een paar minuten zoeken, vond hij een pen die nog werkte. Opgelucht tekende hij het contract en stuurde het op naar zijn cliënt.

Maar toen hij terugkeerde naar zijn bureau, zag hij dat zijn kapotte pen was verdwenen. Wie had hem meegenomen? En waarom?

Hij begon te vermoeden dat iemand het op hem had gemunt. Maar wie? En waarom?

Hij wist dat hij dringend hulp nodig had om dit raadsel op te lossen. Maar wie kon hij vertrouwen?

Zou hij ooit de waarheid te weten komen? Of zou de kapotte pen voor altijd een raadsel blijven?

Schrijf een kort verhaal over een man met een kapotte pen in de stijl van Tsjechov.

Het was een koude en regenachtige dag toen Ivan besefte dat zijn pen kapot was. Hij had net geprobeerd om een brief te schrijven aan zijn verre oom, maar de inkt was opgehouden met vloeien. Frustratie en irritatie stegen in hem op terwijl hij naar de pen staarde, hopend dat het een slechte droom was.

Maar helaas, dit was de werkelijkheid. Ivan wist dat hij snel een nieuwe pen moest kopen voordat hij verder kon gaan met zijn werk. Hij stond op en pakte zijn jas, klaar om naar de winkel te gaan.

Op weg naar de winkel kwam Ivan langs een oud, vervallen huis. Hij herinnerde zich dat dit het huis was van zijn oude vriend, Sergei, die jaren geleden naar het buitenland was verhuisd. Ivan vroeg zich af hoe het met hem zou zijn en of hij ooit terug zou komen naar hun dorp.

Eenmaal bij de winkel aangekomen, kocht Ivan snel een nieuwe pen en keerde terug naar zijn huis. Hij zette zich achter zijn bureau en begon te schrijven aan zijn brief, de nieuwe pen vloeiend over het papier.

Maar terwijl hij schreef, kon Ivan niet stoppen met denken aan Sergei en het vervallen huis. Hij vroeg zich af of hij ooit weer iets van zijn vriend zou horen en wat er van hem geworden was. De gedachten bleven door zijn hoofd spoken totdat hij uiteindelijk besloot om een bezoek te brengen aan het oude huis en te kijken of Sergei er nog was.

Ivan stopte met schrijven en stond op, de nieuwe pen nog steeds in zijn hand. Hij trok zijn jas weer aan en liep naar buiten, op weg naar het vervallen huis van zijn oude vriend. Misschien zou hij daar antwoorden vinden op zijn vragen en zou hij zijn vriend weer zien.

Schrijf een kort verhaal over een man met een kapotte pen in de stijl van Harry Mulisch.

De man stond op het punt om zijn laatste zin te schrijven toen hij merkte dat zijn pen kapot was. Hij voelde een golf van frustratie door zich heen gaan terwijl hij naar de kleine inktvlek op het papier staarde. Hij had de hele dag al hard gewerkt aan dit verhaal en nu zou hij het moeten opgeven omdat zijn pen het had begeven.

Hij liep naar zijn bureau en zocht naar een andere pen, maar hij had alleen nog een oude, versleten pen die hij alleen nog maar gebruikte voor boodschappenlijstjes. Hij voelde zich machteloos terwijl hij naar de pen staarde, wetend dat hij nooit zo fijn en soepel zou schrijven als zijn vertrouwde pen.

Met tegenzin pakte hij de oude pen en begon te schrijven. Hij merkte al snel dat het schrijven pijnlijk was, alsof hij een kleine steen over het papier heen liet glijden. Maar hij bleef doorgaan, vastbesloten om zijn verhaal af te maken.

Schrijf een kort verhaal over een man met een kapotte pen in de stijl van Max Molovich
 

Er was eens een man die het leven zag als een doolhof. Hij dwaalde door de stad, op zoek naar een uitweg uit zijn eindeloze ellende. Maar op een dag, toen hij een straat overstak, viel zijn pen uit zijn zak en brak hij in tweeën.

De man was verbijsterd. Zijn pen was zijn enige metgezel in zijn eenzame bestaan, en nu was die kapot. Hij voelde een diepe wanhoop over zich neerdalen.

Maar toen hij opkeek, zag hij een oude man die aan de overkant van de straat stond. De man glimlachte naar hem en liep naar hem toe.

“Het spijt me dat je pen kapot is,” zei de oude man met een zachte stem. “Maar je hoeft niet bang te zijn. Ik heb hier een nieuwe voor je.”

De man nam de pen aan en keek de oude man dankbaar aan. Hij voelde een warme gloed in zijn hart, alsof er een kleine vonk was ontstoken die zou blijven branden.

Vanaf dat moment veranderde de man. Hij stopte met het dwalen door de stad en begon te schrijven. Hij schreef over zijn verlangens, zijn dromen en zijn angsten. En voor het eerst in jaren voelde hij een glimp van vreugde in zijn leven.

Hij was dankbaar voor de kapotte pen die hem had geleid naar de oude man en naar een nieuw leven vol mogelijkheden.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

2 Reacties

Laat een antwoord achter aan Max Molovich Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *