Het menselijk tekort

Mijn zoon vroeg of ik hem wilde helpen met zijn wiskunde. Hij moest vergelijkingen vereenvoudigen. Ik las me even in en probeerde zo goed als ik kon uit te leggen hoe het volgens mij zat. En ik zei dat hij, om te controleren of iets klopt, altijd even kan kijken wat er gebeurt als je de letters een cijfer geeft. Hij zei dat het letters waren en geen cijfers. Ik zei dat ik dat begreep, maar dat het alleen maar was om de som te controleren. Dat begreep hij niet. Ik begreep niet wat hij niet begreep. Hij begreep niet waarom ik niet begreep dat hij het niet begreep. Ik zei nogmaals dat je de letters op een apart velletje even kan vervangen door cijfers om zo te controleren of de vereenvoudigde som dezelfde uitkomst gaf als de oorspronkelijke som. Hij zei dat de letters letters waren en geen cijfers. Toen ik het voordeed, vroeg hij waar de plus vandaan kwam. Ik schreef de som nog een keer uit en liet zien dat, als je al het overbodige wegstreepte, er een som overbleef waarvan de laatste een positief cijfer was. Dat begreep hij wel, maar waar kwam die plus dan vandaan? Ik probeerde het uit te leggen. We raakten allebei steeds gefrustreerder. Ik omdat hij niet begreep wat ik bedoelde. Hij omdat ik niet begreep wat hij bedoelde. Ik zei dat ik wel degelijk begreep wat hij bedoelde, maar dat ik niet kon uitleggen wat hij niet begreep. Hij geloofde niet dat ik begreep wat hij bedoelde.

Toen ik niet veel later boodschappen aan het doen was, vloog er een vogel bij ons naar binnen. Mijn dochter, die op de bank met haar telefoon aan het spelen was, schrok zich een ongeluk. Ze is doodsbang voor vogels. In paniek deed ze de deur dicht en rende naar boven. De vogel fladderde in onze huiskamer. Mijn zoon, die zo goed als nergens bang voor is, maakte zich los uit zijn vergelijkingen en deed de tuindeur open. De vogel vloog tegen de deur op die nog dicht was. De vogel viel op de grond en werd opgepakt door onze kat. De kat rende ermee naar buiten. Mijn zoon deed de deur dicht.

Toen ik thuiskwam, stond mijn dochter in tranen haar moeder te bellen. Door haar schuld was er een vogel dood. Ik zei dat het haar schuld niet was. Ik vroeg aan mijn zoon wat er gebeurd was. Hij vertelde over de vogel die naar binnen vloog en over zijn zus die de deur dicht deed. Hij begreep niet waarom ze de deur dicht deed terwijl de vogel naar buiten moest. Ik zei dat je rare dingen kan doen als je in paniek bent. Dan doe je deuren dicht die juist open moeten blijven. Dat begreep hij niet, terwijl het toch geen hogere wiskunde is. Maar hij begrijpt niet dat mensen bang kunnen zijn voor zoiets onschuldigs als een panikerend vogeltje.

Ik liep naar buiten. Onze kat zocht naar de vogel. Kennelijk had de vogel zich dood gehouden en vloog hij weg toen onze kat hem heel even losliet.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

8 Reacties

  1. Wat, letters een cijfer geven? En dat wordt het inzichtelijk? Tuurlijk. Waarom geen kleur gegeven? Of een dier, ja de 7, dat is een giraffe en de 3 is een worm, zie je, makkelijk. De 1 is rood en de 8 is groen.

    Ik had dat vroeger met Duits en de naamvallen: abacadabra. Vrouwelijke woorden? Mannelijke woorden? Wat? Tot een maand voor het eindexamen het kwartje dreunend viel bij mij, alsof ik geraakt werd door een bliksem: het was een systeem! Verander je hier iets, dan moet je daar wat schuiven. En waarom had een volwassene mij dat niet kunnen uitleggen?

    Gister vloog ook hier een meesje door de tuindeuren de woonkamer in. Hij/zij draaide een rondje om de lamp, bemerkte de vergissing, en vloog weer naar buiten. Waar die vogels zitten met hun hoofd. Ik denk: de lente.

  2. Mooi stukkie en met precisie geschreven! Als Vlad en Vlod nou ook eens hun menselijke tekort erkennen, zouden de verkeerde mensen niet zoveel geld verdienen aan die oorlog. Gewoon gezellig samen in een ijswak een vodka’tje drinken en na afloop gezellig samen in de sauna naar elkaars uitgezakte lijven kijken. Geheid recept voor vrede! Nou, dit inzicht trof mij dus als een donderslag bij heldere hemel vandaag!

    1. Ja, dat denk ik ook vaak. In dit geval leg ik trouwens vooral de schuld bij Vlad. Aan de andere kant is hij ook degene van wie je zeker weet: die Al nooit eens ontroert raken door dat menselijk tekort. Alleen maar bozer.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *