Krankzinnig

Afgelopen zondag, terwijl ik in de Jumbo boodschappen deed, luisterde ik naar de laatste minuten van mijn laatste aflevering van Reve tot leven. Nico Dijkshoorn was te gast, Gerard Reve las uit Lieve Jongens voor. Het was ergens begin jaren zeventig, het boek moest nog verschijnen. Reve vertelde over een avond die hij doorbracht met Tijger, Freddy L. (op wie Gerard hopeloos verliefd is) en diens vriend Albert S., een dichter in wie de goede verstaander Gerrit Komrij zou kunnen herkennen en die door Gerard consequent ‘de Oude’ wordt genoemd, terwijl hij toch echt jonger was dan Reve zelf. Ik haalde kip, appels, drop en rijst uit de schappen en moest meerdere keren dusdanig hard lachen dat menig supermarktbezoeker mij ongetwijfeld voor niet goed bij het hoofd hield. Vooral toen Reve, om te bewijzen dat lichaamsgassen zwaarder zijn dan zuurstof, een scheet in een leeg wijnglas vangt, dit aan de Oude laat ruiken en zelf tevreden constateert dat iemand die zo’n bedorven lucht kan voortbrengen, zonder dat het aan hem blijft hangen, wel over een uitzonderlijke gezondheid móet beschikken, ontsnapte aan mij een dermate luid gehinnik dat ik bang was opgepakt en als krankzinnige weggevoerd te worden. Maar het viel mee. Zolang je netjes alles afrekent, ziet men veel door de vingers.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *