ABBAmbamBAM (I/VII)

“Zö…ööö! En dat was dat! Eindelijk af! Gefeliciteerd, jöngens,” zei Bjennie draaierig van enthousiasme, “We zijn weer relevant!”

Hij draaide zijn luxe producersstoel weg van het mengpaneel, gevolgd door de piepende wieltjes van de goedkope, en veels te kleine, bureaustoel die Björn de studio in had gesleept.
“High five!!” lachtte Björn, bijna zijn bejaarde hand in het gezicht van Bjennie slaand. Bjennie fronstte, en duwde zijn producersstoel soepeltjes weg. Björn lachtte, en draaide ongemakkelijk een rondje in zijn krakende stoel, om daarna nogmaals, maar iets voorzichtiger, zijn hand omhoog te houden voor een high five. Bjennie reageerde niet.

“Ik vind het niks,” mopperde Agneetha, haar armen boos over elkaar houdend.
“Agneetha,” zuchtte Bjennie, “Luister, …”
“MIJN NAAM IS SIEGFRIED!” riep Siegfried boos uit, haar armen ook over elkaar proppend.
Bjennie keek haar niet begrijpend aan. Hij had het toch ook tegen Agneetha gehad, of…
Agneetha zuchtte geirriteerd, en schudde haar hoofd.
“Öngelööflijk, Bjennie. En wij zijn GETRÖUWD geweest. Nöchtans.”
“Maar…”

Beide vrouwen keken hem minachtend aan. Toegegeven, Bjennie vond het moeilijk ze uit elkaar te houden. Vroeger wist hij nog, die blonde, dat was zijn vrouw, die rooie, van die bolle. Nu waren ze allebei grijs. En Bjennie en Björn waren allebei dik en bebaard. Eén grote grijze massa.
“Agneetha, Siegfried,” zei Bjennie, op iets smeuïger toon, “Luister. Ik snap wat jullie bedöelen, maar mijn bedöeling was…”
“We klinken als een stel öude wijven,” zei Agneetha verontwaardigd.

Bjennie keek de tachtig jaar oude Agneetha en Siegfried aan. Bij elkaar opgeteld zouden ze Waterloo op meerdere manieren hebben meegemaakt, dacht hij, maar besloot desalniettemin de dames rustig uit te laten praten. Hij was al vaker beschuldigd via de groepstherapeut van bandgenoten “Geen ruimte geven” wat in vredesnaam dat ook zou moeten betekenen.

“…Ik dacht,” begon Bjennie voorzichtig, na een hopelijk lang genoege pauze, “Dat dit juist önze relevantie zöu laten zien. Ja, we zijn öud…”
Hij wierp zijn handen omhoog om de opborrelende furie van Agneetha en Siegfried te temmen. Björn lachtte schaapachtig, en rolde voorzichtig zijn stoel iets dichterbij. Bjennie duwde zijn producersstoel iets verder weg, en ging verder: “…Maar dat maakt öns juist zö gaaf! Kijk naar die laatste platen van Jöhnny Cash! Magistraal! Hij kijkt de dööd recht in de ögen! Je höört hem bijna sterven! Die pröducer van hem heeft heel stilletjes en respectvöl een micröföön bij hem öp zijn meest kwetsbaarst geplaatst!”

Siegfried was zo boos geworden dat ze zich hevig ademhalend omdraaide. Agneetha was met hem getrouwd geweest, dus sloot ze haar ogen een minuut om haar woede éven goed te kanaliseren.
“Höe… DURF je,” begon ze, haar hoofd trillend van verontwaardiging, “Öns met die reutelende tractör-asbak te vergelijken. Dat eerst. Dat ten eerste.”
Siegfried draaide zich om, maar werd meteen weer zo boos dat ze terugdraaide. Björn krabde zich op zijn hoofd tijdens een verontschuldigend gehinnik. THOR. Siegfried vroeg zich echt af hoe ze ooit met die dikke nerd getrouwd kon zijn geweest. KUTBJÖRN.

“En ten tweede, je maakt het maar gewöön mööi, meneer. Er zijn allemaal trucjes. Denk maar niet dat ik dat niet weet,” meldde Agneetha streng, “Ik weet er ALLES van. Niet denken dat ömdat JIJ in die stöel zit, JIJ de baas bent.”

Onwillekeurig duwde Bjennie zijn bejaarde gebrek aan kont iets dieper in de producersstoel. Agneetha keek hem strenger aan.
“… Ik ken wel een trucje,” zuchtte Bjennie. De achterstevoren Siegfried leek te ontspannen.

3 Reacties

  1. ‘zijn bejaarde gebrek aan kont’
    Ah, heerlijk, ik schrijf me gelijk in voor de volgende afleveringen. Halen alle vier de ABBA leden (ongehavend) de eindaflevering? (Ik denk het niet) . Gaat IKEA nog een rol hierin spelen?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *