L’Avenir

Gisteren L’Avenir gekeken, een Franse film die overladen werd met prijzen. 20 uur lang heeft me de vraag bezig gehouden: waarom vonden de jury’s deze film goed?

Eufemisme voor: wat bezielde ze. Want ík vond er geen ruk aan. Vanwege die hoge notatie bleef ik, tandenknarsend en denkend aan Engeland, kijken.

Ten eerste: Isabelle Huppert. Heeft die koude kikker ooit eens begrip en vereenzelvingsgevoelens opgeroepen bij enige kijker? Zij dendert door elke film op dezelfde  moordzuchtige manier, met een loop alsof ze haar hele leven tot dan toe als cowgirl in het verre Westen op een paard heeft doorgebracht. In een reactie ergens las ik: “de charme van Isabelle Huppert”. De charme van een koningscobra zult u bedoelen.

Maar terug naar onze juryleden. Wat precies heeft ze zo bekoord in deze draak van een productie? Dat die gemaakt is door een vrouwelijke millennial misschien? Bloedmooi bovendien? Vonden ze het verhaal een verademing? Is een vrouw van middelbare leeftijd opeens een heldin als ze, tegenslag na tegenslag, maar niet kopje ondergaat? Wat is dit nou voor jaren60-BS? Mijn generatie had toch afgerekend met die uit de pot gerukte idealen? Ik ging ervan uit dat we menselijker waren geworden.

Want menselijkheid is ver te zoeken. Mischien is het menselijk voor Franse begrippen, maar in Nederland knuffelen wij onze dierbaren. We tónen liefde. Isabelle heeft in die fokking 2 uur niemand aangeraakt. Haar man niet, haar hopeloze (want te jonge)  love interest ook niet, haar kat niet, haar kinderen stuk voor stuk geen enkele keer. Ze foetert enkel tegen iedereen. Finaal onbewogen incasseert ze de klappen des levens. Zelfs haar enkele traan wekt nul compassie. Die vermeende love interest merkt dat nog tegen haar op. Haar antwoord (vrij vertaald, ik ga het niet nog een keer kijken): “Ik ben perfect gelukkig zo. Ik heb een interessant intellectueel gebeuren in mijn hoofd.”

Leuke heldin.

Is het dan opeens het hoogst haalbare als we harteloos door het leven gaan? Is dat niet feminism gone wild? En dat intellect, hoeveel menopausale vrouwen kunnen haar dat nazeggen? Hoe intelligent je ook bent, de overgang walst er immers niet zelden overheen met emmers vreselijke hormonen. Als dat je paspoort is naar perfect geluk, veel succes ermee.

Typisch iets dat verzonnen is door een jonge griet. Ik ben gewend om de male gaze in films af te keuren. Misschien moet ik intussen wennen aan de jongegrietengaze.

Bij de aftiteling klonk opeens zowat het mooiste liedje dat ik ooit hoorde. Unchained Melody, bekend van de veel mindere uitvoering door Elvis, hier a capella gezongen door The Fleetwoods. Zoals mijn lezers weten ben ik zwaar in de rouw. De lyrics brachten mij acuut, onbedaarlijk en 2 uur lang aan het huilen. Het moge duidelijk zijn dat ík niet onbewogen de klappen des levens onderga.

Die akelige film had toch iets moois voortgebracht.

 

 

TipvanOZ @ filmmakers: Hou eens op met 50+ vrouwen te laten spelen door 60-plussers, 70-plussers en zelfs (sic) 80-plussers.

 

 

 

 

 

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

10 Reacties

  1. Prfff net die trailer gezien, wat bezielde je? Elk karakter spreekt alsof er een moeilijk kijkende beatnik in hun hoofd zit die puffend aan een sigaret zinnen langzaam uittypt op een typemachine. BLEGH! Je moet wat meer in de Bollywood sferen films gaan kijken, die begrijpen nog wat een film goed maakt! Fransen (no offence) kunnen geen films maken, zijn bijna alleen maar pedofielen die een soort fantasieporno willen schrijven a la Leon of Fifth Element (kijk hoe schattig!! Een vrouw van zeker bijna 18 die toch zeker net zo geestelijk gehandicapped is als een vijf jaar oud kind maar ze is cool dus mag Bruce Willis seks met haar hebben! Haha, Moeltiepaassss!) of Amelie (zelfde laken zelfde pak) etc etc. Zelfs Hollywood legt het er niet ZO dik bovenop.

        1. ja please!
          OT: Elke keer dat er iets gebeurt in de pólitiek denk ik: ‘Wat zou Kippfest hier nou van zeggen?’ Je duidt hilarisch het nieuws.

  2. Ja welzeker, als Pomme in La Dentellière.
    En als Jacqueline in Les Trains des Valseuses, of ben ik nog steeds in de war van Miou-Miou?
    In Da-reun na-ra-e-seo doet Belle een geit na. Op onnavolgbaar aangrijpende wijze.

  3. “Is het dan opeens het hoogst haalbare als we harteloos door het leven gaan? Is dat niet feminism gone wild? En dat intellect, hoeveel menopausale vrouwen kunnen haar dat nazeggen? Hoe intelligent je ook bent, de overgang walst er immers niet zelden overheen met emmers vreselijke hormonen. Als dat je paspoort is naar perfect geluk, veel succes ermee.”

    Ah, dank. Had ik even nodig. Na een half jaar toch weer ongesteld, met een pms waar ik als 15 jarige nog niet aan kon tippen.
    En een sexuele drive de periode daarvoor waar ik indertijd ook niets mee wist te doen. Nu ook geen levend vlees bij de hand maar goddank wel wat meer ervaring. ;)

    Ik ga die film niet kijken als je het niet erg vindt.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *