Filofisofistisch Intermezzo: Een Muur Bouwen voor Debielen

“Wat doen al die mensen toch, die maandenlang in de rij staan bij de Hornbach,” heeft u zich vast weleens afgevraagd bij het in de rij staan voor de Hornbach. Alsof elke debiel ineens zijn of haar (of hets, ik heb geen problemen met andere genders! Ook al jullie geslachtsloze hermafrodieten mogen van mij in de rij staan bij de Hornbach!) complete huis aan het verherverbouwen is. Hoeveel moet er in godsnaam gebeuren? Elk huis waar ik op bezoek ben, denk ik: dat is toch af? Daar hoef je toch nooit meer wat aan te doen? Die strategisch geplaatste vaas, met de perfecte kleur voor op dat tafeltje bij precies die muur. Je moet er maar opkomen. Ik heb het weleens per ongeluk gehad, dat iets gewoon paste, en na de eerste euforische glimlach werd ik gelijk depressief. Dat is dus een vaas die ik nooit mag breken, een muur die nooit geschilderd mag worden (hebben ze over 20 jaar die kleur nog wel bij de Hornbach??) en die tafel… Christus ik wilde dat pleurisding allang weg pletteren MAAR JA NOU HEB IK DIE VAAS HE? DIE PERFECTE FUCKING KUTVAAS.

Nou ja hoe dan ook, ik zelf stond in de rij omdat ik dacht: laat ik een muur bouwen. Op mijn zolder. Of nou ja, muur, dat is ook weer zo’n slap eufemisme, zeg maar gewoon Kafkaesque nachtmerrie. Laat ik DAT eens bouwen. Zoiets denk je natuurlijk nooit maar dat is de pest met kafkaesque nachtmerries: op een gegeven moment blijkt wat je dacht te denken eigenlijk toch die Kafkaesque nachtmerrie te zijn. Nooit te oud om te leren! Het idee achter die muur was dat ik hou van pestherrie produceren, en mijn vriendin niet houdt van pestherrie consumeren. Dus, hop, met een nieuwe zolder, dacht ik: dat kan mooi mijn geisoleerde pestherrie mancave worden. Leuk! Prrret!

Ik heb mij nog nooit op iets zo erg verkeken als op dat. Ik dacht vroeger, VMBO, dat is als een soort tussenstation tussen een school en een inrichting voor gestoorde chimpansees. Maar nee! Je leert daar echt een vak!! Er zijn ZO. ONTIEGELIJK. VEEL. Dingen om rekening mee te houden. Heb je genoeg ruimte voor een deur? Welke kant moet die openen? Is er genoeg ruimte om die deur te openen? Past er uberhaupt dan iets door die deur?? Ik kan geen Vinexwoning meer zien zonder te huilen van geluk. Die dingen zijn zo GENIAAL! Een symfonie van doordachte prachtigheid en efficientie. Alles zit overal met een reden en die reden is ultieme gemakszucht. Zodra je iets daarvan afwijkt- wat ik natuurlijk zo dwaashartig en immer volhardend aan het doen ben- pimpslapped de Werkelijkheid je de drie keer om de oren met het besef dat alles al duizend jaar zo gaat als het gaat omdat vorig jaar iemand probeerde af te wijken en hij/zij/die/hets leerde dat alles al 999 jaar zo gaat omdat het jaar daarvoor… U snapt waar ik heen wil. Vinexwoningen leerden mij dat kennis geen stijgende lijn is naar de sterren: kennis is het steeds meer benaderen van de perfecte cirkel door nog een paar decimalen achter de komma van Pi te pletteren. Oh wee als je naar de sterren wilt. In mijn door mortel aangedreven koortsdromen zie ik de toekomst van de mensheid, en dat is geen aarde maar een vinex huis zo groot als een planeet waar de hele mensheid op een zichzelf verscherpend televisiebeeld de googolste reboot van de 1 gedeeld door 0ste remake van Disney’s Marvel Ultimate Marvel: Marvel of the Marvels prequel tot de sequelste macht kijkt.

En NOG zal de mensheid het geschenk van dat Vinexse paradijs verkwanselen :-(

Goed, ik wilde het dus strontkoppig en -eigenwijs wel anders doen. Geschenk verkwanselen, tralala, dikke doei naar het vinexse paradijs. Stik erin, Vinexgod. En elke om de andere dag wilde ik vrolijk aan de slag gaan met mijn prachtige unieke muur, om dan elke afzonderlijke keer na 10 minuten stomgeslagen iets aan te staren, denkend, oh ja, daar heb ik geen rekening mee gehouden, hoe moet ik dat nou weer oplossen?

En dan denk je, internet is je vriend, er zijn godverredomme urenlange youtube documentaires over fietsbanden oppompen of 30 jaar oude computerschermen degausssssen, zoek het op! En dan vind je tienduizend vragen die op jouw vraag lijken maar het net niet zijn, maar dat maakt zowieso niet uit want het antwoord van Frits (BouwExperT) is altijd “Mot je ff de fluppel doorstageren.”

… Wat??

Met nog ontmoedigender antwoorden daarop als “Ja, natuurlijk heb ik de fluppel doorgestageerd, ben geen totale debiel haha! Vroeg me alleen af (etc etc, 1.806 woorden uitleg van iets wat op mijn probleem LIJKT te lijken maar het NET niet is).”

Antwoord: “Ja is goed, prak ff tien twintigs corolotage in alle confurtionele anti-hoeken om te grabilaleren, wel oppassen, anders stort je hele muur in”

… Wat??????

Na een paar maanden gekwelde poses aannemen boven mijn ruitjespapier was ik bijna gebroken. Als ik niet binnen een week de bestelling voor de goederen zou plaatsen, meldde ik mijn steeds harder fronsende, armen over elkaar hebbende en voettappende vriendin, dan zou ik de conclusie trekken dat dit boven mijn pet is, en het tijd wordt een aannemer in te schakelen. Dat hielp: anderhalve week later was de bestelling er daadeindelijk uit gegaan. Alles eenmaal binnen dacht ik het moeilijkste toch wel achter de rug te hebben, maar nee, we moeten niet vergeten dat ik geen muur bouw maar een Kafkaesque nachtmerrie.

Ik kan waarschijnlijk een boek vullen met elke anekdote voortkomend uit die pokkemuur. Dat gedrocht van staal, gips en steenwol. Een ware oddyssee van geklungel en pech. Handige lichte platen kopen! Van slechts 17,5 kilo het stuk! En dan pas bedenken dat het totaal iets minder handig neerkwam op 1200 kilo versjouwen. En dan moet die pestzooi nog naar vier hoog. Wat lekker ging, tot ik Corona kreeg. En de twee weken quarantaine en gebrek aan beweging daarna leidde dat ik door mijn rug ging. En twee weken later weer, OMDAT IK PERSE WEER ZO’N KUTPLAAT OMHOOG MOEST TILLEN.

En dan ben ik pas halverwege: bijna een jaar na de genesis. Waarom doe ik mij dit aan?? Wat bezielt mij?? Een soort van mellow identiteitscrisis, denk ik: mij een tijdje terug beseffen dat ik eigenlijk echt nergens goed in ben. Waarom zou iemand mij om hulp kunnen vragen? Gore porno schrijven lukt mij aardig, maar nou ook weer niet ontroerend goed ofzo. Laat staan dat ik daar tot nu toe veel mensen mee geholpen heb. Voor mijn klootjesvolkbaan kan ik geinige dingen in Excel, maar meer als een soort gestoorde professor Frankenstein die gejatte stukjes code van google in elkaar weet te prakken om het tot leven te wekken. En zowieso, al mijn collega’s zijn tussen de tachtig en schijndood. Een kolom automagisch laten optellen krijg ik al applaus voor. Nee, trok ik concluderend aan de bel, ik kan NIETS. Ben NUTTELOOS. Ik begrijp zo goed als NOG MINDER. Mensen snap ik niet, gedrag, hoe ik mij moet gedragen… Ja, ik ben best overbodig, eigenlijk, besefte ik mij. Besief? Besoef? Damnit zelfs schrijven is NIETS. Ik probeerde mij een postapocalyptische samenleving voor te stellen waar ik mijn waarde moet demonstreren en het beste waar ik op kan hopen is een soort nar worden die zich vrijwillig van de trap laat vallen voor het vermaak van het kannibalistische stamhoofd? Dat of schandknaap. Waarschijnlijk allebei :-(

Goed, crisis dus. En dan kan je een toupet opdoen en een cabrio sportwagen gaan rijden, maar je kan er ook iets aan doen! Door een muur te bouwen. Dan ben ik de man van die muur. Wil je een muur bouwen? Oh moet je even aan Kippfest vragen, die heeft een hele muur gebouwd! Wat, helemaal zelf?? Met gevaarlijk gereedschap?? Ja, verbaasde ons ook al! “Hij heeft zijn hele leven al zijn vingers gehad,” kan trots op mijn grafsteen staan (als ik sterf na verpletterd te worden door mijn muur, ofzo).

Dat boek met elke anekdote over die muur wilde ik oorspronkelijk echt schrijven. Magnamineus mensen helpen zoals ik: “Een muur bouwen voor debielen”. Niet dummies, want ik heb een paar boeken uit die reeks gekocht en daardoor voelde ik mij alleen maar nog dommer. Maar dat is ook het hele probleem met kennis, he? Zodra je ergens genoeg verstand van hebt om het te kunnen uitleggen, kan je het nooit meer uitleggen aan iemand die er geen verstand van heeft. Dan zeg je dat je die fluppel moet doorstageren, en raak je gefrustreerd omdat ze je glazig aan zitten te staren. Ze weten godverdomme niet eens wat een fluppel is, laat STAAN hoe je die moet doorstageren! Waar moet je dan in godsnaam beginnen het uit te leggen?

Geen boek meer, dus. Dit lapje tekst, sans gore porno, zou genoeg moeten zijn. Als u zich nu afvraagt, ja maar goh, een muur bouwen, hoe moet dat nou, dan is mijn antwoord een vriendelijke glimlach, het schudden van mijn hoofd en de woorden: “Nooit aan beginnen.”

Koop lekker die toupet, en die sportwagen. Wat natuurlijk precies de reden is waarom u die muur gewoon moet gaan bouwen. Want als ik niet aan die muur begonnen was, had ik nu aan uw kant gestaan, nerveus de 1.806 woorden doorzoekend, hopend dat DIT nou eindelijk DAT artikel is wat mij uitlegt hoe ik een muur moet bouwen. Nu? Ik ben de zekerheid zelve. Mijn identiteit is stabiel als een muur (dat was een woordgrap, – Red. (en misschien zelfs dubbelzinnig, bedenk ik mij nu, nerveus kijkend naar mijn muur)). In plaats van de eeuwige vraag, weet ik het eeuwige antwoord: dat er uberhaupt aan beginnen een gigantische fout is geweest. Die wetenschap is goud waard. Alleen door de muur te bouwen zult u echt begrijpen waarom u nooit een muur moet bouwen.

Zo klinkt het bijna als een metafoor voor het leven, niet? Ik weet alleen niet goed wat de boodschap precies is. Cynisch? Moet het troost geven? Geen idee. Ik voel mij best prima. Maar is dat ondanks, of dankzij de muur? Hoe dan ook, die muur heeft ermee te maken. Misschien weten we het antwoord pas wanneer die af is. ALS die af is. Want wanneer die af is, moet er electriciteit door. En dan moet het geplamuurd worden. En dan behangen, of geverfd. Tegen de tijd dat ik een tafel heb gekocht en er per ongeluk de perfecte vaas op zet, is de rest van mijn huis vergaan en verweerd, hoogstwaarschijnlijk opgeslokt door het rijzende water.

Maar stel, puur hypothetisch, dat die muur dan af is… Wetende wat er voor titanenwerk gedaan is… Waarom zou ik er dan ooit nog iets aan veranderen?? Helemaal als die vaas fucking PERFECT is. Dus nee. Ik snap niet zo goed wat al die mensen daar toch doen, in de rij voor de Hornbach.

8 Reacties

    1. Ja en dan hardop voorgelezen voor een zaaltje met mensen. Dat kan nu niet natuurlijk, maar zo hoor ik deze column, en het gelach en gejoel van het publiek en dan aan het eind applaus.

  1. Goed verhaal! Als het boek uitkomt dan koop ik het! Overigens ben ik meer het cabrio/toupet type maar dat maakt het leven echt niet veel gemakkelijker. Zo werk ik al jaren aan mijn golfswing. Ooit begonnen op een late ochtend in Ierland na een avondje doorzakken in de pub om de kater weg te spelen, had ik al snel het idee (zoals wel vaker) dat ik hierin wel eens goed zou kunnen worden! Na een beloftevolle start van mijn golf carrière in Nederland, begonnen de problemen in mijn leven toen pas echt! Mijn handicap wilde maar niet omlaag ondanks dat ik vier keer per week 1000 ballen wegsloeg en in het weekend zowel zaterdag als zondag op de golfbaan te vinden was. Ik snakte naar verbetering en smachtte ook naar het aanzien dat ik daarmee zou verwerven op de club omdat men mij in de praktijk wat smalend tegemoet trad omdat na vele onorthodoxte trainingsmethodes met de nieuwste apparatuur en 1000- en ballen wegslaan tijdens wedstrijden op de baan doorgaans niet verder wist te slaan dan de dames- afslagplek die echt maar twintig meter voor de heren afslagplek gelegen is. Vergelijk het maar met het hebben van een micropenis. Verdomd vernederend, ook al is je cabrio nog zo groot :-(

    Enfin, de jaren worstelden voorbij en ik wrong mijn handicap een klein beetje omlaag. DUIZENDEN euro’s uitgegeven aan equipment, DUIZENDEN auto- en vliegkilometers en vele uren training en spel geheel vreugdeloos opgeofferd aan het ideaal van de perfecte golfswing :-( De laatste jaren kwam ik niet verder dan avond aan avond golf instructievideo’s kijken op youtube, onderwijl glazen wijn drinkend en hopend op een wonder dat mij uit mijn lijden zou verlossen. Ik werd ouder. Eén van mijn golfproblemen is bijvoorbeeld dat ik mijn linker schouder niet (met een gestrekte linker arm) onder mijn kin kan krijgen. Als dat wel zou lukken zou ik eindelijk de club lekker ver naar achteren krijgen en de bal verder weg kunnen rossen. Ik was gewoon te stijf ondanks de vele stretch en rekoefeningen en daar had ik me bij neergelegd. Tot ik gisteravond dacht: laat ik eens op youtube kijken over daar iets over gezegd wordt (ik had voorheen altijd naar ingewikkelder golfproblemen gezocht en dit onderwerp uit schaamte altijd vermeden). En verdomd! ik vond een filmpje dat mij het licht deed zien maar tegelijk deed wegzakken: iedereen probeerde zijn linker schouder onder zijn kin te krijgen maar het was veel gemakkelijker om je rechter schouder naar achteren te trekken ( achter je hoofd) En verdomd, het lukte!!! Dat ik daar na 20 jaar nooit zelf was opgekomen deed mij op de knieën zakken in deemoed voor de Golfgod. Enfin, een muur bouwen is misschien geen sinecure en corona krijgen ook niet, maar gelukkig ben je op de golfbaan niet zo besmettelijk!

    1. Van dat soort dingen ja!! Jarenlang worstelen en de uitkomst is „waarom niet trekken in plaats van duwen“ en hey die wijsheid mag ook op mijn grafsteen.

  2. Kijk, ik hoef niet eens een afslag te missen om oog in oog met sublieme te staan, een stukje Kippfest lezen volstaat. Tot drie keer toe geroerd. Te beginnen hier:

    In mijn door mortel aangedreven koortsdromen
    Zie ik de toekomst van de mensheid, en dat is
    Geen aarde maar een vinex huis
    Zo groot als een planeet waar de hele mensheid
    Op een zichzelf verscherpend televisiebeeld
    De googolste reboot van de 1
    Gedeeld door 0ste remake van
    Disney’s Marvel Ultimate Marvel:
    Marvel of the Marvels prequel tot de sequelste macht
    Kijkt

    Dan deze:

    In plaats van de eeuwige vraag
    Weet ik het eeuwige antwoord:
    Dat er uberhaupt aan beginnen
    Een gigantische fout is geweest

    En tot slot deze:

    Tegen de tijd dat ik een tafel heb gekocht
    En er per ongeluk de perfecte vaas op zet
    Is de rest van mijn huis vergaan
    En verweerd, hoogstwaarschijnlijk
    Opgeslokt door het rijzende water

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *