Handjes klappen voor uw supermarkt

VAN ONZE VERSLAGGEVER – Het zijn de ruwste tijden, maar ook de meest hartverwarmende tijden. Tijden waarin mensen hun ware aard laten zien en klaar staan voor hun medemens. Niet op de minste plaats de supermarkten, waar dagelijks vele 16 jarigen geofferd worden om onze blinde paniek te kunnen blijven voeden. Nu kent uw verslaggever toevallig een manager van een supermarkt, de heer Dause von Kippfest (geen familie) en in het kader van Opbeurend Positief Nieuws leek het ons een goed idee om ons de handen stuk te laten klappen voor zijn wild vernunft.

Op de hoek tussen Gammels en Richel in Urk zien we de lange rij van mensen voor buurtsupermarkt “Makan hayth yamut almaeiz” al staan, en de kale manager, gekleed in een zwarte overall met witte kraag, lacht ons al zwaaiend tegemoet.

“Haha! Komt u binnen!”

Nadat hij een paar keer stevig hoest schudt hij ons de hand, en duwt hij wat mensen opzij zodat we naar binnen kunnen gaan.
“Ja,” begint hij, zijn keel schrapend, “er worden steeds meer mensen ziek, dus zijn we een actie begonnen om nog maar snel zoveel mogelijk mensen te kunnen voeden. Want dat is toch belangrijk. Ik leg- en dat bedoel ik letterlijk, he- de zweep erover heen. Grotere belangen, dat vertel ik mijn personeel. Bezorgers ook. Ik zeg: het maakt mij niet uit dat jullie honger hebben en nergens kunnen vreten, al vallen jullie rijdend in slaap: de vakken moeten vol!”

De supermarkt ziet er echter nogal leeg uit. Wanneer wij hier naar vragen geeft Kippfest een verontschuldigende hoest.
“Het is een taaie opgave. Mensen willen gewoon teveel kopen.”

Moet het kopen van producten dan niet beperkt worden? Als iedereen maar twee dingen van iets mag kopen, moet er meer dan genoeg voor iedereen zijn, niet? Is dat niet veel simpeler?

“Hm ja, ik snap waar u naartoe wilt. Maar de tijden zijn veranderd: supermarkten zijn nu een essentieel deel van onze nationale economie. Wij drijven de motor voort, zogezegd. Dat maakt mijn positie natuurlijk behoorlijk belangrijk, en daar hoort een navenant salaris bij. Als ik inkopen zou beperken zou dit leiden tot normalisering van de omzet, en dan kunnen wij als bedrijf onmogelijk het hoofd boven water houden, natuurlijk.”

Maar is dit niet kapitaliseren op een noodtoestand en misbruik maken van massale paniek?

“Haha! Zo zie ik dat niet, hoor! Wij willen gewoon helpen! Voorzover dat kan, natuurlijk. Ik heb berekend dat als deze ziekte ooit minder wordt, wij een gigantische terugval in inkomsten gaan beleven. Mensen blijven niet hamsteren, dat wordt weleens vergeten. Ik heb een steunpakket aangevraagd voor onze supermarkt, een miljardje of twee zal de pijn wel wat verzachten.”

U bent niet de enige die om steun heeft gevraagd. Zal er wel genoeg geld zijn om aan alle vraag te voldoen?

“Ja, goeie vraag, maar dan moeten ze maar de belastingen verhogen hoor. Of ze halen het lekker uit dat klimaatfonds: daar zit 1000 miljard in, heb ik mij laten vertellen. Nou, ik denk dat dit wel een stuk dringender probleem is, niet? Je moet prioriteiten stellen. Die overheid en die EU, ze moeten natuurlijk niet hun problemen de mijne maken.”

Er komen ook stemmen op dat dit probleem laat zien dat geldstromen de verkeerde kant op gaan: dat er meer geld moet naar het voorkomen van globale problemen, en minder naar vloggers en voetballers en miljoenen verdienende CEO’s wiens bedrijven totaal geen financiele buffers blijken te hebben.

Zijn gezicht betrekt. Hij geeft een beleefd kuchje.
“Sorry, maar dat vind ik persoonlijk te ver gaan. Arme mensen zijn leuk, hoor, ik bedoel, kijk…”

Kippfest neemt ons mee naar het midden van de winkel, waar een klauterkooi voor kinderen is omgebouwd tot een arena waar twee sloebers elkaar onder luid gejuich slaan met metalen pijpen.

“De winnaar mag een rol wc papier kopen,” legt Kippfest uit, “En dit is mogelijk gemaakt door rijke sponsors. Dat wordt weleens heel makkelijk vergeten.”
Hij wijst naar een houten podium, waarop nette mensen in pak naar het tafereel kijken door een theaterkijker.
“Het zijn ook de rijkere mensen die zorgen voor inkopen om hun atoombunkers met voorraden te vullen. Zonder hen zou ik lang niet zoveel verdienen. Dat heet trickle down, weet u wel. Bill Gates, die heeft 100 miljard dollar. Maar hij heeft wel in 2015 een video gemaakt waarin hij duidelijk maakte dat ziektes een probleem kunnen zijn. Dat is dan weer de andere kant, he?”

Door het lange praten krijgt hij een hoestaanval.

“Oohh. Sorry, sorry. Het is de schuld van onze overheid. Die komen met maatregelen die nergens op slaan. Of regels die niet worden nageleefd. Ik organiseerde gisteren een coke-feest met ongeveer 200 prostituees, werd er daar ingegrepen? Mooi niet. Nee, Rutte heeft bij mij wel afgedaan. Hij doet gewoon niet wat nodig is.”

5 Reacties

  1. Dat Rutte op TV zei dat we het virus allemaal krijgen stelt me gerust. We hebben nooit iets gekregen wat Rutte heeft beloofd

  2. Wat betreft dat klimaatfonds: door al dat niet vliegen zijn straks in één klap alle problemen opgelost, dus dat geld kunnen we inderdaad uitstekend gebruiken om ons bedrijfsleven overeind te houden en de CEO’s hun welverdiende topsalaris te geven. Want anders gaan ze straks weg hè, naar Zwitserland of zo waar ze natuurlijk weer neutraal zijn in deze oorlog.

Laat een antwoord achter aan Kippfest Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *