Buttons

Ik luisterde naar een aflevering van Radio Lab. Over buttons. Ze behandelden drie verschillende buttons.

De eerste button was het liftknopje waarmee je een liftdeur sneller denkt dicht te doen als de liftdeur per ongeluk open gaat op een verdieping waar niemand meer staat (omdat iemand al een andere lift heeft genomen, of toch liever de trap nam, of ineens naar de wc moest). De jongens van Radio Lab waren in het Liftmuseum toen ze te horen kregen dat dit knopje bijna altijd buiten werking is. Met opzet. Volgens de gids van het Liftmuseum zijn liften namelijk zeer intelligent en weten ze prima zelf hoe snel of langzaam ze een liftdeur weer dicht moeten doen. Het liftknopje zit er dus om jou het gevoel te geven dat je invloed op de lift hebt. Maar dat heb je dus niet. Er is één manier om de liftdeur te foppen, namelijk door je hand naar buiten te steken en dan weer terug te trekken. De lift denkt dan dat er iemand naar binnen is gekomen en sluit de deur sneller dan hij van plan was.

De tweede button die behandeld werd was Button Gwinnett. Button Gwinnett was een van de founding fathers van Amerika die de United States Declaration of Independence heeft ondertekend. Om precies te zijn is zijn handtekening de eerste die erop staat, helemaal links. Anders dan de meeste founding fathers was Button Gwinnett een behoorlijke klaploper. Hij was vooral bezig om zichzelf in de schulden te steken. Anders dan de meeste founding fathers heeft hij dan ook weinig handtekeningen nagelaten. Met als gevolg dat zijn handtekeningen nu het meeste waard zijn. Als ik het goed heb onthouden zijn er momenteel nog tien handtekeningen van hem bekend. Heb je een beetje leesbaar exemplaar te pakken, dan wordt daar al snel vierhonderdduizend dollar voor betaald.

De derde button was de button der buttons: de knop waarmee de president van Amerika de hele wereld kan vernietigen. Die knop bestaat niet. De president van Amerika heeft een dergelijke knop niet tot zijn beschikking. Via Twitter heeft Donald Trump natuurlijk wel aan Kim Jong Un laten weten dat hij een hele grote Nuclear Button heeft en dat zijn button werkt. Maar dat is dus niet zo. Ik sluit niet uit dat ze een dikke vette rode nepknop op het bureau van Trump hebben geplakt. Ik sluit ook niet uit de Kim Jong Un wel een werkende knop heeft.

In de nadagen van de Cuban Missile Crisis had de president altijd een mannetje in de buurt met een koffertje waarin alle codes zaten om de raketten mee te lanceren. Dat is natuurlijk complexer dan een rode knop indrukken, toch is het nog steeds vrij eenvoudig. Zo eenvoudig dat Roger Fisher, professor in de rechten, een manier bedacht om ervoor te zorgen dat de president van Amerika er niet te lichtzinnig mee omging. Namelijk om de formules in een vrijwilliger te installeren, naast diens hart. Deze vrijwilliger zou dan een koffer bij zich dragen waarin een mes zat. Zodat de president van Amerika, mocht hij van plan zijn om een atoombom te gooien die aan miljoenen mensen het leven zou kosten, eerst één iemand van dichtbij moest doden. En vervolgens moest opensnijden om aan de code te komen. Bloed op het Witte Huistapijt. Kills the vibe. Tenzij je Donald Trump heet wellicht.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *