Het mañanagevoel

Als ik nu zeg bedoel ik morgen.

Ik begrijp die Mexicanen steeds beter.

Mijn perceptie van tijd verandert continu. As in: wordt continu sneller. En sneller. En de snelheid waarmee het sneller gaat voelt exponentieel. Mijn tijd is morgen sneller dan vandaag en overmorgen zeg maar tx sneller dan morgen. Sneller dan morgen sneller is dan vandaag, dus.

Wat effekt heeft op de Nu.

Mijn nu wordt steeds breder. Of langer, zo u wilt. Want voor ik het weet is het morgen. Het nu wordt zo een eeuwige nu. Tot je dood gaat en dan: Het Eeuwige Nu. Of zo, weet ik veel.

Als ik nu zeg, kan ik dus net zo goed bedoelen: over 3 maanden.

Dat is pas het mañanagevoel.

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

1 reactie

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *