Een kleine twee weken geleden kwam ik mijn exhibitionistische ik tegen. Hij zat op een terras op een kade in Venetië. Uitzicht op het water. Badend in het zonlicht. Een dekentje over zijn benen. Mijn exhibitionistische ik maakte een uitgebluste maar ergens ook tevreden indruk. Ik was met vrouw en kinderen, heel lang kon ik niet met mijn exhibitionistische ik praten. Hij had veel van de wereld gezien. Was revoluties begonnen, had beurzen laten crashen en waterputten geslagen. Hij had met meer mannen en vrouwen het bed gedeeld dan er waterdruppels in de wolken zitten. Hij had met de grote der aarden godenmalen gegeten en was met de onderdrukten door de woestijn gekropen. Hij had kuddes geleid en had kuddes uit elkaar gedreven. Hij was quizmaster geweest in Azerbeidzjan, koppelaar aan een hof in Mongolië en vulkaanfluisteraar in Indonesië. Of hij weleens terugdacht aan het leven dat hij had achtergelaten die avond in Amsterdam. ‘Er gaat geen dag voorbij’, zei hij. Maar spijt had hij niet. Hoe lang was het geleden? Een kleine twintig jaar. ‘Het voelt als vijftig jaar’, zei mijn exhibitionistische ik. Ik keek naar mijn vrouw en kinderen. Gisteren ontmoette ik haar. Gisteren werden mijn kinderen geboren. Ze kochten een ijsje. Mijn zoon kon niet kiezen tussen vanille en bloedsinaasappel. Mijn dochter had stracciatella gekozen. Terwijl ze wachtte tot de ijsverkoper klaar was met haar ijsje, zong ze een zelfverzonnen lied: ‘Als ik lief ben, ben ik de liefste… en als ik saai ben, ben ik de saaiste…’ Ze kreeg het ijsje. Mijn vrouw betaalde. Zelf had ze chocola. Ik kreeg er eentje met gember-mint. Normaal kies ik yoghurt, maar dit keer wilde ik iets anders. Ik nam een hap. Meteen spijt van mijn keuze.
In de haven van Napels kon ik als 8-jarige niet kiezen tussen al die smaken schepijs. In Frankrijk hadden we er destijds maar 5: chocola, vanille, mocca, aardbei en pistache. Het was laat op de avond, we hadden de hele dag gereden. Mijn vader werd ongeduldig: “neem ze toch allemaal” en zo geschiedde. Een verbaasde doch geamuseerde ober in een smetteloos witte colbert bracht mij een slakom met 25 bolletjes erin. De volgende worsteling was tussen het wel of niet opeten van zoveel lekkers.
Lente, het eerste ijsje van IJssalon Talamini
Wil je ook een ijsje?
Ja, lekker
Welke smaak wil je?
Welke hebben ze?
Aardbeien, Banaan, Bosvruchten, Citroen, After Eight, Amarena Variegato, Caramel, Chocolade, Cookies, Fior Pana, Hazelnoot, Kaneel, Kokos, Malaga Mokka, Panna Cotta Brownies, Limoncello, wat was die ene nou? Limoncello? Nee, daarvoor. Panna Cotta Brownies. Nee, toch niet. Maracuja, Tequilla Sunrise, Framboos, Mango, Bloedsinaasappel, Honing Meloen, Panna Crema, Pistache, Pralinone, Smurf, Stracchiatella, Strawberry Cheese Cake, Torta al Limone, Vanille, Witte Chocolade, Yoghurt, Yoghurt Framboos, Zabayone met chocolade, Watermeloen en Suikervrij.
Doe maar aardbei.
Is dat een eigen werk, Rigo?
Eigen werk, eigen werk is in dit geval lastig te zeggen, omdat de hele ijskaart van Talamini erin is opgenomen.