Ik las dat het universum in het diepst van zijn bestaan tijdloos is. Zou daar dan de oplossing liggen voor het raadsel van de eeuwigheid? Dat raadsel kan mij gek maken, moet u weten. De eeuwigheid die nooit ophoudt. En heel eventjes ik. Dat is niet te bevatten. Maar als de tijd op het allerdiepste niveau niet bestaat, dan bestaat de eeuwigheid ook niet. Hoef ik me daar niet meer druk over te maken.
Ik moet me natuurlijk überhaupt niet druk maken over de eeuwigheid. Maar soms kun je jezelf niet helpen. Mijn vrouw had het Mysterie van de Tijd voor haar verjaardag gekregen. Ze las dat tijd wellicht verward wordt met warmte. Warmte is beweging. Koude is stilstand. Voordat het universum bestond, was er enkel koude.
Hoe minder je het doet, hoe kouder je het hebt, hoe langzamer de tijd voorbij strijkt. De langste nachten zijn de nachten die je verkleumd doorbrengt op een station, wachtend op de trein die jou naar huis brengt.
Toen ik wakker werd gonsde er een oorwurm door mijn hoofd. Het liedje bleef zich maar herhalen. Het hele weekend lang. If I could save time in a bottle, the first thing that I’d like to do, is to save every day till eternity… en dan ontglipte de tekst mij waarna het weer begon met If I could save time in a bottle. De zinnen herhaalden en herhaalden zich. Terwijl ik aan het douchen was. Terwijl ik mijn onderbroek zocht. Terwijl ik ontbeet. Terwijl ik fietste. (Ik had mijn onderbroek reeds gevonden.) Terwijl ik de trap op liep. Bij oorwurmen werkt het zo dat je er alleen vanaf kan komen door er niet aan te denken. Helaas is het onmogelijk om er bewust niet aan te denken: zolang je bezig bent om je oorwurm kwijt te raken, raak je ‘m niet kwijt.
Als je de tijd in een flesje bewaart, dan koelt het af. Misschien kun je het nog even warm houden. Door het op een verwarming te leggen. Of door er een waakvlammetje onder te houden. Of door samen met het flesje plaats te nemen tussen de warme ingewanden van een beer die je net hebt neergeschoten. Maar op een gegeven moment heeft zelfs dat flesje het absolute nulpunt bereikt en treedt de eeuwigheid in. Dan is het wachten op een nieuwe vonk uit het niets.
In de Telegraaf reageerde iemand die zei dat we van slag zijn of bij de tijd als de klok een uur voor- of achteruit wordt gezet in de lente en de herfst. Wij mensen hebben de tijd in het leven geroepen waarbij hierdoor stress ontstond en de tijd ons ging regeren omdat we altijd op tijd willen zijn en helaas ook tijd tekort komen!