Op wat statisch gekraak na was het stil in de vervallen fabriekshal. Flappie zat ineengezakt op zijn stoel, een tsunami van emotionele pijn trachtend te incasseren. Zijn beste maatje was dood.
“HaHAA!!” riep Hadriaan, “Denk maar niet dat we NU iets gaan vertellen over de schat!!”
Flappie keek wanhopig omhoog. Laat het alsjeblieft ophouden.
Het ene functionerende oog van de Martelbaron flitste en glom in de duisternis.
“Heren,” zei hij, “Ik geloof dat we onze zwakste schakel gevonden hebben. Richt je op de clown.”
Hadriaan kon zijn lachen bijna niet inhouden! Flappie wist helemaal niets over een schat! Hahaha, wat een oenen! Zouden zij even beteuterd op hun neus gaan kijken als ze niks uit hem weten te halen! Hahaha!
Oosteuropese Japie, ondertussen, haalde zijn pistool uit zijn broeksband, laadde het door, en drukte het pijnlijk hard tegen Flappie’s knie. B3 stond dicht naast Flappie, van zo’n korte afstand naar zijn gezicht te kijken dat het leek alsof hij niet alleen doof, maar ook bijna blind was. Flappie voelde B3’s vochtige adem in snelle hijgen tegen zijn wang slaan.
Japie keek Flappie vragend aan. Wachtend op antwoord.
“De boeven proberen je bang te maken, Flappie!” riep Hadriaan, “Houdt je mond over de schat, dan durven zij niks te doen!”
Daar had Flappie zijn twijfels over. En terecht, want zonder verder iets af te wachten schoot Oosteuropese Japie hem door zijn knieschijf.
“HHHAAAAAAAAAAAAAAAAUUUUUWWWWWW!!!” schreeuwde Flappie. Hierbij vergeleken leek zelfs de kieteldood plezierig.
“Niks zeggen!!” waarschuwde Hadriaan.
“ZE HEBBEN IN MIJN KNIE GESCHOTEN!” gilde Flappie als antwoord.
“Nee, dat doen ze zodra je wat zegt!”
“NEE ZE HEBBEN ME NU! NEERGESCHOTEN!”
“Ja omdat je wat zegt, ik zei toch niks zeggen! Flappie!”
Flappie worstelde om uit zijn touwen te komen, en dit keer was ontsnappen niet eens zijn motivatie.
B3 duwde zijn wijsvinger in het zonet gecreeerde gat om de aandacht weer te brengen waar die hoorde.
Japie plaatste de gloeiend hete loop van het pistool tegen Flappie’s andere knieschijf, en duwde nog harder. Hij keek met een nog vragender uitdrukking Flappie aan.
“Nee? Nee? Ok,” zei hij, het pistool wegtrekkend, opstaand, en zijn mouwen opstropend.
“Je wil niet zeggen waar de schat is. Maar dat is toch prima. Je hoeft niets te vertellen, als jij ons niets wil vertellen,” zei hij met de kalmte van een geoefende beul. Hij keerde zich weer om naar Flappie, dit keer de scalpel weer omhoog houdend. Flappie snapte het niet. Hij had toch geen ruffels?
“Als jij het niet zelf wil vertellen, dan gaan we dat toch gewoon even aan de binnenkant van je ogen bekijken,” gromde Oosteuropese Japie terwijl hij dichterbij kwam met het instrument.
“He? Wassegie? De was even drooogen?” vroeg B3.
“Nee,” zei Oosteuropese Japie, de scalpel in het ooglid van de gillende Flappie zettend, “Binnenkant van zijn OGEN.”
Japie sneed verder, secuur en zorgvuldig, zeker gezien het gespartel van Flappie.
“Hou je sterk, Flappie, geef ze niet de locatie van de Schat!” riep Hadriaan, nog altijd nahijgend van zijn behandeling. Flappie kon alleen maar gillen als antwoord.
Op een afstand zat de Martelbaron in zijn zetel, met een vork aan het dirigeren alsof Flappie een orkest was. Oosteuropese Japie bracht Flappie’s verwijderde oogleden naar hem toe, en presenteerde ze met een buiging op de palm van zijn hand. Meeneuriend op het gegil prikte de Martelbaron de oogleden op, en at ze met snelle korte kauwen weg.
“Nu je tepels,” gromde Japie, alweer teruglopend.
“Hou je sterk, net als ik!” riep Hadriaan.
Houdt hij zich sterk? VRIJDAG meer!
