Slijm

Ze zijn er altijd ineens. Het hoeft maar even te regenen, ik kijk m’n raam uit en zie dat ons zandkleurige buitenmuurtje letterlijk zwart ziet van de naaktslakken die naar boven kruipen. Als één collectief. Klaar om de hele wereld onder een dikke laag slijm te bedekken. Ook als alles gesloten is, dringen ze ons […]

Continue reading →

Mijn kont

Ik zit in de trein en mijn kont slaapt. Het is een gek gevoel. Eigenlijk is het geen gevoel. Dat is juist het gekke. Ik vraag me af of het kwaad kan, een slapende kont. Hoe lang zou het duren voor hij afsterft? Ze hebben dat vast op ratten getest. Ik zou liever een rat zijn waarop ze make-up testen, of experimentele drugs.

Continue reading →