Twee minuten

‘Als we stil moeten zijn, moeten we denken aan de doden van de oorlog’, zegt mijn zoon.
Ik zit met hem aan tafel. Pizza te eten. Samen met een vriendje dat blijft slapen.
‘Maar aan wie moet ik dan denken? Ik ken helemaal niemand die in de oorlog is doodgegaan.’
‘Misschien ken je Anne Frank’, zeg ik.
‘Hitler ken ik’, zegt mijn zoon.
‘Aan hem hoef je niet te denken’, zeg ik.
‘Hij heeft zichzelf dood gemaakt’, zegt mijn zoon.
‘Waarom zou je jezelf dood maken?’, vraagt het vriendje.
‘Omdat hij anders door soldaten zou zijn doodgeschoten’, zegt mijn zoon.
‘Maar waarom zou je jezelf dood maken?’, vraagt het vriendje, ‘je hebt maar één leven?’
‘Dan kon hij het met een pilletje doen. Dat doet minder pijn dan doodgeschoten worden’, zegt mijn zoon.
‘Volgens mij heeft hij zichzelf doodgeschoten’, zeg ik. Dat vinden mijn zoon en zijn vriendje niet echt geloofwaardig. Waarom zou je jezelf in godsnaam doodschieten?’
‘Is er in onze familie iemand joods?’, vraagt mijn zoon.
Ik vertel over de vriend van een nichtje.
‘Zou die ook door gas…?’, vraagt het vriendje.
‘Dat weet je niet’, zeg ik, ‘Niet als hij was ondergedoken.’
‘Wat is ondergedoken?’
‘Dat je jezelf verborgen houdt.’
Mijn zoon weet dat je alleen joods bent als je moeder joods is.
‘Hij heeft zijn moeder ook doodgemaakt’, weet het vriendje.
‘Wie heeft zijn moeder ook doodgemaakt’, vraag ik.
‘Hitler’, zegt het vriendje.
‘Dat heb ik nog nooit gehoord’, zeg ik.
‘Jawel hoor, heb ik gelezen.’
‘En waarom zou hij dat hebben gedaan?’
‘Misschien omdat zijn moeder ook geen zin meer had om te leven’, zegt mijn zoon.
Onze kat komt binnen. ‘Je hebt ook katten die op Hitler lijken’, zeg ik. ‘Weten jullie eigenlijk hoe Hitler eruitzag?’ Nee, dat weten ze niet.
‘Hij had een klein snorretje en een hele strakke scheiding.’
‘Net als Mark Rutte?’, zegt het vriendje.
Ik laat een foto van Hitler zien. Eén waarop hij eruitziet alsof hij al dagen niet gepoept heeft.
‘Prima vent’, zegt het vriendje.
‘Hm’, zeg ik.
‘Zo ziet hij er in ieder geval uit.’
‘Hij was het niet.’
Ik laat ze katten zien die op Hitler lijken. Daarna bekijken ze een filmpje van een kat die een lightsaber-gevecht met een hond heeft. Daarna kijken ze naar filmpjes van Kud. Daarna naar de beste goals uit de eerste seizoenshelft van de Eredivisie. Als het acht uur is, willen ze eigenlijk niet twee minuten stil zijn. We kijken toch. En zijn stil. Met z’n drieën. Twee minuten lang. De Dam is vol. Militairen salueren. De koning en koningin kijken voor zich uit. Kinderen op de arm van hun vader. Bij ons buiten fluiten de vogeltjes. Op de Dam piepen wat meeuwen. Dan klinkt het Wilhelmus. We blijven nog even kijken. En zijn nog even stil. Dan willen mijn zoon en z’n vriendje terug naar de mooiste doelpunten uit de seizoenshelft van de Eredivisie.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

1 reactie

  1. Ik ging met mijn dochter van 10 meelopen met de stille tocht naar de dodenherdenking. Na de twee minuten stilte liepen we terug naar de fiets. Ik vroeg: “wat vond je ervan?” “Saaaaai.”

Laat een antwoord achter aan Maartje Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *