Nuance en de dood van ons allemaal
607 woorden, dus veel te weinig om echt genuanceerd te kunnen zijn.
Continue reading →Month: mei 2017
Ronnie Flex
Ronnie Flex is bezig met de opnames van zijn tweede album. Het valt ‘m zwaar. De onbevangenheid is weg. Hij wil laten zien wat hij waard is. Denkt veel na. Over wie hij is en wat hij wil laten horen. Hij blowt veel. De camera registreert hoe hij de ene na de andere joint opsteekt. […]
Continue reading →The Humming Beards
The Humming Beards is een niet bestaand barbershop quintet rond altosopraan Johnny Messmayer. Ontstaan tijdens de grote kappersstakingen in 1984, ondernamen The Humming Beards een dappere poging het barbershop-genre nieuw leven in te blazen. Het experiment (zoetgevooisde stemmen x maatschappelijk engagement) viel echter niet bepaald in vruchtbare aarde. De barbershop-scene bleek te conservatief en de […]
Continue reading →Lang zal ze leven
De buurvrouw is jarig. De buurman zong haar vanochtend toe met het bekende verjaardagslied Lang zal ze leven (in de gloria). Hij bleek niet erg toonvast. Wat het lied daarmee aan schoonheid verloor, werd met charme ruimschoots goedgemaakt.
Continue reading →De “likwidatie” van Provo
Op een avond in 1992 dat haar vriend en mentor Robert Jasper Grootveld op de preekstoel zat bij haar thuis deed Oud Zeikwijf de bandrecorder op tafel en nam het gesprek met hem en zijn vrouw Thea op. Vervolgens tikte zij dat woord voor woord uit.
Continue reading →Jonathan
Jonathan is ook een bewoner van het waterplein. Sinds hij hier woont is hij een begrip in ons buurtje. Hij tiranniseert ons namelijk met luidruchtige alsmede nachtelijke feestjes. Voordat u zeur roept 2 woorden: – vuurwerk om 4 uur ’s nachts – schreeuwend met de hele party in de gracht duiken Dat werk. Vandaag staat […]
Continue reading →Donald Duck, een Eigentijdser Weekblad
In navolging van Suske en Wiske neemt de nieuwe hoofdredacteur van de Donald Duck het vrolijkste weekblad van Nederland onder handen.
Continue reading →Mijn overbuurvrouw
Mijn overbuurvrouw en ik zijn tientallen jaren geleden tegelijk aan het waterplein komen wonen. Allebei als jonge immigranten, zij uit Anatolië, raad ik aan de uitbundig bedrukte nepzijden hoofddoek, op zn Turks geknoopt, die ze afwijkend genoeg ook binnenshuis draagt als ze alleen is, wat ze meestal is. Ze heeft een man geloof ik, maar […]
Continue reading →Crowdfundbaarheid
Achmed gaat in de toekomst naar een specialist. Hopen dat hij nog gered kan worden!
Continue reading →Kilimanjaro IS een berg, Toto
Toto is niet woke. Tijd om het wakker te schudden als een baby.
Continue reading →In de Oren van een Kind – deel 5
Rut blikt terug op het beste optreden dat hij ooit gegeven had: op het verjaardagsfeestje van zijn zoon.
Continue reading →Hypodecriet, hoer-a
Dit is misschien wel de slechtste titel die ik ooit heb bedacht. Graag gedaan.
Continue reading →Een vis in de rouw
Onze vis, een sluierstaartje, was in de rouw. Hij hing al dagen in een hoek van het aquarium met zijn onooglijke koppie naar beneden. Dikke Witte met wie hij al tien jaar een paartje vormde, was op gezegende leeftijd dood gegaan.
Continue reading →De Lange Baarden
Dit verhaal is op 5 mei 2017 geschreven door Sam (8 jaar) en Micha (7 jaar). Weet u dat ook weer. Hoofdstuk 1: De rare jongens Er waren eens twee jongens. Die hadden iets heel raars. Zo raar dat niemand dat geloofde. Die hadden toen ze nog maar 8 en 7 waren allebei een heel klein […]
Continue reading →Richtingaanwijzer
Ik heb het idee dat automobilisten in Amsterdam in toenemende mate weigeren om hun richtingaanwijzer te ontsteken alvorens af te slaan. Zeker weten doe ik dat niet. Vandaar dat ik schreef: ‘Ik heb het idee’.
Continue reading →Twee minuten
‘Als we stil moeten zijn, moeten we denken aan de doden van de oorlog’, zegt mijn zoon. Ik zit met hem aan tafel. Pizza te eten. Samen met een vriendje dat blijft slapen. ‘Maar aan wie moet ik dan denken? Ik ken helemaal niemand die in de oorlog is doodgegaan.’ ‘Misschien ken je Anne Frank’, […]
Continue reading →In de Oren van een Kind – deel 4
In het diepste van zijn dal wordt Rut gebeld- door een mysterieuze vrouw die herinneringen aan de oorsprong van zijn naam oprakelt…
Continue reading →De grappigste man op aarde
De koning belde. Hij had de jaarlijkse ranglijst voor grappigste mensen op aarde ontvangen. Ik was voor het zoveelste jaar op rij zo’n 600 plaatsen gezakt. ‘Je staat inmiddels op plaats 12674, Max’, zei hij. En liet een stilte vallen. Ik liet de stilte stilte zijn. ‘Je begrijpt dat wij daar niet blij mee zijn.’ […]
Continue reading →Zielig
Zielig gevonden worden is het ergste wat er is, vind ik tenminste. Zielig gevonden worden mag pas wanneer ik dood ben. En dan nog! Op mijn grafschrift: ‘Hier ligt Oud Zeikwijf, ze had een zielig leven’? II-EW. “Je hebt makkelijk praten met je white ass. White asses kúnnen niet zielig zijn.” roept u, en u […]
Continue reading →Misschien is ’t nog niet donker genoeg
Vlak voordat we bij de Ekko naar binnen gingen, zagen we J., die ik al een jaar of tien niet had gezien. Hij had zijn beste vriend bij zich die ik al meer dan twintig jaar niet had gezien. Ze zaten een klas hoger dan ik. Echt goed heb ik ze nooit gekend, dus veel […]
Continue reading →In de Oren van een Kind – deel 3
Rut moet door diepe dalen gaan, wil hij de onsterfelijke hoogtes bereiken van kinderliedsterrenschap.
Continue reading →