Mijn zoon vroeg hoe oud ik was toen ik van mijn ouders mijn eerste telefoon kreeg. Ik moest hier even over nadenken.
‘Vijfentwintig’, zei ik toen maar.
‘Echt?’, zei hij.
‘Nee’, zei ik. En legde uit dat er nog geen mobiele telefoon bestond toen ik jong was. ‘Ja, ze bestonden wel’, zei ik, ‘maar ze waren ontzettend duur en heel erg groot.‘Hadden de mensen dan ook hele grote zakken’, vroeg hij. Het duurde even voordat ik de logica begreep.
Soms bevreemdt het mij ook, hoe snel de ontwikkelingen gaan. En dat alles wat nu zo vanzelfsprekend is, twintig jaar geleden niet bestond. Laat staan tweehonderd jaar geleden, terwijl dat eigenlijk ook niet zo heel lang geleden is. Dan sta ik in een file en vraag ik me af hoe lang het nog zal duren voordat al dat asfalt overbodig is. Hoeveel jaren nog en al die wegen zijn ruïnes uit lang vervlogen tijden?
In Antwerpen stonden wij geparkeerd in een parkeergarage waar een poster hing van een futuristische auto. ‘Wij weten niet hoe de auto van de toekomst eruit ziet’, stond er op de poster, ‘wij weten wel dat ie bij ons zal parkeren’. Het probleem is natuurlijk dat je dat helemaal niet kan weten. De auto van de toekomst vouw je misschien op en stop je in je binnenzak. Telefoons zitten in je hoofd.
Als kind droomde ik van een walkie-talkie. Daarna van lang haar zoals mijn onverwoestbare held Rick Parfitt van Status Quo het had. Niet veel later gevolgd door de fantasie van de ware, eeuwige liefde. En, o ja, van financiële rijkdom, ook daarvan hebben zich heel wat zinsbegoochelende scenario’s in mijn hoofd afgespeeld.
Dromen zijn bedrog, zo luidt het cliché. Laat ik daarom maar zeggen dat het cliché me uit de droom heeft geholpen. Dat de toekomst ook míj heeft ingehaald.
Ik heb inmiddels een la vol afgeschreven smartphones. Heb een tondeuse die ik elke week twee keer over mijn kop trek en Rick Parfitt is als gevolg van de ene vorm van fysieke ellende na de andere definitief uitgecheckt. Schamper lachende echo’s van het waanidee van de ware liefde betaal ik elke maand uit als verplichte alimentatie. U begrijpt hieruit dat de optie financiële rijkdom zich ook niet echt naar bevrediging liet lichten.
Die walkie-talkie heb ik overigens nooit gehad.
Leuke reactie wel.