Robotseksdromen (Hoofdstuk 2)

Juliette kon alleen maar geirriteerd kijken bij het zich achterlijk hard laten uitwonen door Enrique.
“Laat maar,” zei ze.
“UHNG UHNH UHHNNGGG UHNGG WAT?” riep Enrique.
“LAAT MAAR,” herhaalde ze met wat meer nadruk.
“Nog even,” kreunde Enrique.
“ALS JE DIE PIK ER NIET METEEN UIT TREKT KLAAG IK JE AAN WEGENS VERKRACHTING!” riep Juliette boos. Nee is nee, Enrique.

In de tram naar huis kon ze alleen maar nog bozer kijken. Al die seksdates waren voornamelijk bedoeld om Deckard te irriteren. Tevergeefs. Hij was alleen maar blij dat zij uiteindelijk akkoord was gegaan met het idee van de open relatie.
Eerst had zij het hem nog moeilijk willen maken met een “Niet in mijn huis” regel, maar hem zien wegrijden met een stofzuiger of magnetron op de passagiersstoel van zijn auto naar één of ander budgethotel liet haar nog vele malen misselijker worden. Plus dat ze die spullen nodig had.

Tot ze besefte wat hij precies met die dingen deed. Dan kon hij er daarna nog zo lang samen mee douchen, de apparaten gebruiken deed haar vies voelen. Nu kon ze er zelfs alleen maar misnoegd naar kijken. Met haar armen over elkaar. De magnetron. De stofzuiger. De wasmachine. Naar dat ding kijken deed Juliette weer die geluiden horen. Dat gesleep. Dat gebonk van die betonnen gewichtsplaat. Dat eindeloze geprobeer van Deckard om dat ding in bed te krijgen, wat niet lukte. En toch maar doorgaan. Zo lang had hij haar nog nooit proberen te verleiden.

En dat was nog het allerergste: dat ze op een bepaalde manier in die waan meeging. Dat ze jaloers werd op een huishoudelijk apparaat. Dat ze met hem serieus in discussie ging over relaties met huishoudelijke apparaten.
“Dat je “robofiel” bent betekent toch niet dat je élk apparaat moet neuken,” zei ze dan, in haar kop koffie starend. “Neuken” uitsprekend als het meest smerige woord van de planeet. En zo langzamerhand was het dat ook wel geworden in haar beleving.
Deckard keek haar dan aan, naakt onderuitgezakt in de keukenstoel, weer glimmend van het zweet en hijgend door een open mond. Zo hard dat bijna zijn hele romp op en neer ging.
“Ik ben mijn seksualiteit aan het ontdekken, Juliette,” hijgde hij dan op beschuldigende toon, “Jij bent toch ook niet met het eerste het beste vriendje getrouwd?”

Ze voelde zijn blik afdwalen naar de planeetmixer, en vol lust groeien. Het gehijg werd harder. Juliette knalde de beker koffie neer, waardoor een barst door het porcelein trok.

2 Reacties

Laat een antwoord achter aan Cayaan Chirsi Cali Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *