Het leven van een goudvis

De klep van de afwasmachine stond open. Voor de klep stond een kruk. Wilde ik naar de andere kant van de keuken, dan moest ik over de klep heen stappen. Ik had natuurlijk ook de kruk kunnen verplaatsen, maar dat kostte me te veel moeite.

Iemand vertelde mij dat de hedendaagse mens een aandachtspanne van 7,6 seconden heeft. Zelfs een goudvis kan zich langer concentreren.

Ik keek naar de mandarijnenschil, die ik weg wilde gooien. Had ik een vuilniszak voor nodig. Ik stapte over de afwasmachineklep en dacht aan Trump die bezig is Amerika zo snel mogelijk te ontmantelen, om het in delen te kunnen verkopen. De nieuwe directeur gaat tekeer als een dolle hond en creëert paniek bij de werknemers. Niemand weet meer waar ie aan toe is. Het verzet groeit, de chaos groeit en de nieuwe directeur doet er nog een schepje bovenop zodat niemand zich meer veilig voelt.

Waarom sta ik hier voor een open koelkast? Ik ben het vergeten. Ik ben vergeten waarom ik de koelkast open heb gedaan. Ik doe de koelkast dicht.

Daags na de inauguratie maakte Rutte zich weinig zorgen over Trump. Al die rare dingen die Trump had gezegd, kwamen uit de mond van Trump de campaigner. Nu zouden we Trump de president leren kennen. Maar Trump de president blijkt precies hetzelfde als Trump de campaigner en Trump de zakenman. Ik stap terug over de afwasmachineklep.

Ik zie de mandarijnenschil liggen en weet weer wat ik wilde doen. Toen Charlie Sheen z’n midlifecrisis beleefde, schreef Brett Easton Ellis dat we een nieuw tijdperk ingegaan waren. Het post-empire. De helden van het empire-tijdperk controleerden hun imago. In post-empire kon dat niet meer. Wil je vandaag de dag succes hebben, dan moet je geen ideaalbeeld nastreven. Je wordt gezien zoals je bent, dus moet je dat maar ten volle etaleren. Ben je een narcistische fantast, dan moet je dat laten zien. Bied de mensen stof waar ze zelf mee aan de haal kunnen. Dat je vervloekt wordt, doet er niet toe. Het gaat enkel om de mensen die jou begrijpen. De rest is niets. President Trump doet alles voor zijn kiezers. De rest kan z’n kloten kussen.

Ik doe de bestekla open en sta met een mes in mijn hand. Waarom sta ik met een mes in m’n hand? Ik weet het niet. Er was een reden dat ik hier naartoe was gekomen. Ik las dat steeds meer psychologen hun beroepsethiek opzij zetten om Trump te diagnosticeren. Hij zou een kwaadaardige narcist zijn. Een oud-werknemer van Trump, een vrouw die de leiding had over de bouw van Trump Tower, schreef dat zij en haar team meer dan dertig jaar geleden al tot die conclusie was gekomen. Als zakenman was Trump al een serie-fantast die de woorden ‘believe me’ gebruikt om zijn fabels over de bühne te krijgen. Ik zie de mandarijnenschil weer liggen. Ik leg het mes weer terug in de bestekla en open een kastje om er een vuilniszak uit te halen.

Daar sta ik met mijn vuilniszak en aandachtspanne van 7,6 seconden. Wat moest ik ook alweer doen? Donald Trump kan binnen een zin van mening veranderen. En als je hem probeert te ontmaskeren zal hij glashard ontkennen. De Amerikanen hebben geen historisch besef, zei iemand. Ze denken een fascist te kunnen herkennen aan z’n swastika. Ik zie Trump de decreten tekenen. Nadat hij zijn handtekening heeft gezet, laat hij het zien aan de camera’s. De stralende zelfgenoegzaamheid doet pijn aan je ogen. Als de flits van een ontploffende atoombom.

Daar ligt de mandarijnenschil. Dezelfde kleur als het gezicht van Trump. De kleur van een goudvis. De geschiedenis herhaalt zich nooit, maar rijmt altijd een keer, zong Spinvis. Begin de dag met tequila, adviseerde hij.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

4 Reacties

  1. McDonald’s heeft waarschijnlijk ook in every Trump Tower Ray Kroc’s mantra hangen:

    “Nothing in this world can take the place of persistence. Talent will not; nothing is more common than unsuccessful men with talent. Genius will not; unrewarded genius is almost a proverb. Education will not; the world is full of educated derelicts. Persistence and determination alone are omnipotent.” (Calvin Coolidge)

    Een week Donald Trump heeft ons geleerd dat frustrated unsucessful men, unrewarded geniuses en educated derelics inmiddels een plaag is van mondiale proporties.

  2. Het is blijkbaar nog een meevaller geweest dat Donald Trump, toen hij president was, niet een soort volgelingen in het Witte Huis had zoals in ‘Sjakie en de grote glazen lift (1972)’, van Roald Dahl!
    Want de desbetreffend president in dat boek, Lancelot R. Gillegras, stond namelijk zelf nogal onder de plak van zijn vroegere kinderjuffrouw Tips (zij behandelde zelfs de overige volwassen als een stel kleuters!) en zijn generaals, opdrachtgevers en overige personeel gedroegen zich werkelijk als een bende onopgevoede kinderen die daar werkelijk niets voor elkaar kregen!
    Met een volwassen personeel, dat zich geestelijk als een stel kleuters gedraagt, en waarvan hun ruimtevaarders worden belaagd door monsterachtige Drochten (de radicale islam) en oude mensen die zichzelf willen gaan verjongen zou je niets dan ellende op je hals halen!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *