De Man met een Piemel Als Neus: deel 2

1

II

DOKTER BABE

Snikkelien klakte de telefoon terug op de haak.
“Dat was de dokter, Keesfan.”
“Wat?” riep Keesfan vanuit de douche terug, “Dokter? Hoezo?”
“We hebben een nieuwe dokter, en wij moeten langskomen omdat hij kennis met ons moet maken,” antwoordde Snikkelien.
Keesfan fronste tijdens het inzepen van zijn oksels. Verplicht kennismaken? Daar had hij nog nooit van gehoord. In de verte rommelde wat onweer. Onheilspellend. Want als het heilspellend was, dan had het wel “weer” geheten. Of Ha ee ie el.

-0-

Keesfan draaide wat op zijn stoel in de wachtkamer. Hij werd nerveus van de starende verpleegster, die al zeker tien minuten naar niets anders keek dan hem.
“Waarom gaat u niet naar binnen? Dat mag wel hoor.”
“Pardon?” antwoordde Keesfan. De verpleegster staarde hem weer aan.
“Deze dokter is anders dan andere dokters,” zei de verpleegster langzaam maar zeker, “Deze dokter vind het geen probleem als patiënten zomaar binnen komen. Daar is de dokter voor, vindt deze dokter.”
“Oh ok,” zei Keesfan, met zijn vlakke hand op Snikkelien haar knie petsend.
“Zullen we dan maar?”
Snikkelien staarde hem licht fronsend aan. Eerst een minuut. Toen twee. Drie…

“Ja wat is er nou?” fluisterde Keesfan uiteindelijk maar, “Die verpleegster zegt toch dat…”
“We gaan al,” beet Snikkelien hem toe. Hij snapte er niets van. VROUWEN!! JA TOCH!!! WIE SNAPT ZE WEL DAN??? HE??? NOU?

-0-

“Goedendag, mijn naam is Dokter Harold Babe. Maar u mag ook wel Babe zeggen.”
Keesfan draaide ongemakkelijk op zijn stoel.
“Nou, ik noem u wel gewoon Dokter Babe hoor,” zei hij, met een vriendelijke lach.
Dokter Babe keek hem aan.
“Hm. Mm.”
“Als u het niet erg vindt,” zei Keesfan zachtjes.

4

Dokter Babe vouwde zijn handen samen, en keek Keesfan langdurig aan.
“U voelt zich ongemakkelijk bij mij Babe noemen,” stelde Dokter Babe vast.
“Ha ja precies,” lachte Keesfan. Blij dat dat opgeklaard is!
“U denkt waarschijnlijk aan de Nederlandse vertaling van het Engelse woord ‘babe’, wat schatje kan betekenen.”
Keesfan wilde knikken, maar iets in de blik van Dokter Babe hield hem tegen.
Dokter Babe keek een stuk ernstiger, namelijk.
“Beschouwt u mij als uw “schatje”, meneer Keesfan?”
“Nee,” lachte Keesfan ongemakkelijk, om daarna een stuk ernstiger te benadrukken: “Nee. Natuurlijk niet. Juist niet, daarom…”
“Dan begrijp ik niet waarom u moeite heeft met mij Babe noemen,” zei de dokter, achteruit zakkend in zijn stoel, “Het is toch gewoon mijn naam? Ik ben toch niet uw schatje?”

Keesfan begon weer nerveus te hinniken, wat dokter Babe zichtbaar irriteerde.
“Nee,” zei Keesfan, “… Nee, maar…” hij keerde zich tot Snikkelien: “…Toch? Het is toch niet raar dat…”
“Nee,” herhaalde de dokter hem.
“Noem hem toch gewoon Babe, schatje, zo heet hij toch ik begrijp niet waarom je altijd zo moeilijk doet,” bitste zijn vriendin geïrriteerd.
“Nee. Ok. Babe. Ok, ja, bedankt voor de uitleg dan maar,” glimlachte hij tegen de dokter, “Nu is het tenminste niet meer zo raar.”
“Nee,” zei de dokter.

2 Reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *