You may say I’m a dreamer
Juni in het jaar 2004. Ik ging sigaretten halen op de Jan Pieter Heijestraat. Het was een uur of zes in de middag. J. was jarig dus ik had waarschijnlijk al wat...
Maand: februari 2016
Hoe het grootkapitaal de wereld regeert
Op mijn leeftijd aangekomen kun je niet anders concluderen dan dat de wereld geregeerd wordt door het grote geld. Het lijkt een open deur, maar sta er eens bij ...
Kater
Als je merkt dat je nog leeft. Nog wel moet leven. Omdat doden geen ridderzwaard door hun kop voelen klieven. Rechtsboven het linkeroog. Honderd keer opnieuw. A...
Het terroristenbrein
In de Volkskrant las ik een stuk over het terroristenbrein. In Amerika schijn je een kleine 100.000 academici* te hebben die zich met terroristen bezig houden. ...
De geschiedenis van mijn lafheid (1)
Schuimvlokken op het Binnenhof. De brandweer staakt. Het schemert. Op de soundtrack klinkt Vangelis’ thematune voor Miami Vice. Op deze tonen bezong Sok t...
The horror, the horror
In Het Hart der Duisternis omschrijft Joseph Conrad Kurtz als een lange, magere, spierwitte gestalte. En tegelijkertijd zwarter dan de schaduw van de nacht. Een...
Weer even heel
Ik zie een broer en zus een liedje zingen. Nog wat onwennig in hun lichaam, maar hun stemmen zijn wonderschoon. Ze zitten aan de keukentafel. Hij met een gitaar...
Sinterklaas bestaat niet
Marjo vloekte in zichzelf en keek naar het eierdoosje met daarin slechts een enkel ei. Hoe kon zo nu ook vergeten dat er niet genoeg eieren waren? Zo kon ze gee...
Woestijnkind
Ik ben geboren in de woestijn. Mijn ouders hadden zich, na jaren van omzwervingen die hen in alle uithoeken van de wereld hadden gebracht, bij een groep bedoeïe...