Ons huis groeit

Wat me als eerste opviel was de vloer die steeds grotere spleten vertoonde. Zou wel te maken hebben met het lange hete douchen. Maar op een gegeven moment kwamen de plinten los van de muur. En toen begonnen ook de scheurtjes in de muur op te vallen. En dat het plafond kieren liet zien. De […]

Continue reading →

Donny

Dat matje, vlassig, puntig maar vooral aan de verkeerde kant, aan de voorkant: Donny werd er vaak aan “herinnerd” door Magere Hans. Een lange jongen met ingevallen gezicht, diepe groeven en een scheve lach. Nog geen twintig en het uiterlijk van een uitgewoonde junk. De “Lange” trok Donny vaak aan zijn matje, onverwacht, hard. “Zet […]

Continue reading →

Twee ikken

Ooit zag ik de oorlogshistoricus Martin van Creveld voor het eerst. In mijn herinnering vertelde hij dat oorlog ‘het grote spel’ betekent. Waarbij ik niet zeker weet of hij het over oorlog, war of krieg had. Nu zie ik hem in gesprek met Stine Jensen. ‘Er zijn eigenlijk maar twee spelletjes in het leven’, zeg […]

Continue reading →

De toespraak

Aan het eind van haar leven, kreeg mijn grootmoeder weer meer belangstelling voor de God uit haar jeugd. Er hadden altijd wel iconen in haar huis gehangen, heel diep leek het niet te gaan. Maar de laatste jaren woonde ze wel eens een Russisch orthodoxe dienst bij. En belde ze met een priester die ze […]

Continue reading →

Gezellig

Toen ik acht was, zei ik God vaarwel. Ik weet nog dat ik met een buurjongen terugliep van school en zei dat ik best bereid was om te geloven dat Jezus was gekruisigd en aan de gevolgen daarvan was gestorven, maar dat hij was opgestaan, dat ging er bij mij niet in. Ook toen al […]

Continue reading →

Bliksem

Een bliksemstraal is ongeveer 30.000 graden celsius, de snelheid is 60.000 kilometer per seconde, de spanning kan oplopen tot 100 miljoen Volt. Een vrouw met sneeuwwit haar hield een paraplu vol met gaten vast. Ik keek naar een aflevering van Bizarre Stories from the Emergency Room. De vrouw kwam uit Rusland en was vorig jaar […]

Continue reading →

Gepiel

De laatste tijd is het bon ton voor stoere binken om huilie huilie te doen vanwege de ‘terreur van online feministen’. Amusant. Wat mij wel verbijstert, en laten we wel wezen ook ergert, is hoe die stoere binken de afgelopen 20 jaar onze producten hebben laten verworden tot speeltjes voor mietjes.

Continue reading →

Douaumont

Vandaag is het 100 jaar geleden dat de slag om Verdun begon, volgens veel historici de grootste veldslag uit de geschiedenis. De vesting Verdun bestond uit een ring van forten en al op 25 februari 1916 veroverden de Duitsers het fort van Douaumont, hoeksteen van de Franse verdediging. Hoe vaak zou ik er nu geweest […]

Continue reading →

Mozart in de woestijn

We lieten de bedoeïenen achter ons op een winderige dag. Ik was nog geen jaar oud en bracht de tijd voornamelijk door in een grote doek, op de rug van mijn vader, mijn grote hoofd vertragend schommelend op het ritme van zijn stappen. De kameel droeg de tassen en sleepte een kar achter zich aan […]

Continue reading →

V&D

De laatste keer dat ik er binnenliep, was vlak voor carnaval. Ik had voor het grote volksfeest een handtas nodig van echt nepleer, en voor zulke dingen ga je nu eenmaal naar de V&D. Pardon, ging. Aan de deur schreeuwden de kortingen tot wel 70% mij al toe. Ik wil niet beweren dat dit de […]

Continue reading →

Nieuwe armen

Ik had nieuwe armen besteld. Binnen een dag werden ze bij me thuisbezorgd in een sobere doch aantrekkelijke verpakking. De productinformatie sprak wervend over een wereld die voor het grijpen lag. Dankzij de toevoeging van elasticone haalden de armen een reikwijdte van wel zes meter. De vingers bevatten minuscule, nauwelijks zichtbare zuignapjes die voor meer […]

Continue reading →

Bontjas

Voetstappen in de sneeuw. Dat was de eerste herinnering van mijn grootmoeder. De voetstappen waren van haar ouders. Ze liep in een stoet, naar de plek waar haar grootvader ter aarde zou worden besteld. Het was 1922 en we bevinden ons in Georgië. De naam van het dorpje waar ze woonde ben ik vergeten. Net […]

Continue reading →

Lada

De haat jegens de Duitser was nog groot. Onze leraar geschiedenis maakte grappen over zijn fiets en dat ie die nog terug moest krijgen van de Duitsers. Hij was groot fan van Youp van ’t Hek. Als hij het niet met je eens was, sprak hij over gezeik van een dronken aardbei. Hij droeg een […]

Continue reading →

Großstadt

Mir wird schlecht wenn ich an eine Großstadt denke. Dit zinnetje spookt nu al zo’n 25 jaar door mijn hoofd. Ik las het in een lesboek Duits. Ik kreeg les van mevrouw Fortuyn die naar verluidt dagelijks vlak na het opstaan luidkeels het Wilhelmus zong. Ze kleedde zich als mijn oma. Ze liep ook als mijn […]

Continue reading →

Groots en meeslepend

Voor neonazi’s is 88 codetaal voor Heil Hitler. Twee keer de achtste letter van het alfabet. Dat had Jan mij verteld, een ietwat wereldvreemde schaakfanaat die ik geregeld in mijn stamcafé tegenkwam. Hij werkte in de postkamer van KPN en was al jaren bezig aan een boek waarin hij de relativiteitstheorie van Einstein overhoop haalde. […]

Continue reading →

Pianosnaren

Mijn vader was pianostemmer. Daar heb je weinig aan, als je meereist met een bedoeïenenkaravaan. Het was het enige dat hij miste in al die jaren dat hij over de zeeën en door de woestijnen van deze wereld had getrokken. De meeste mensen missen het eten van hun vaderland, de geuren, de geluiden, mijn vader […]

Continue reading →