Serieus

Daar liggen ze, mijn kinderen. Naast elkaar in hetzelfde bed. Ieder in hun eigen wereld. Allebei bloedserieus. Al toen ik mijn zoon voor het eerst zag slapen, viel me dat op. Hij lag in een couveuse. Had gepoept in zijn vruchtwater en die poep was op zijn longen terecht gekomen. Hij was niet ouder dan een uur, maar lag daar vol overgave te slapen. Tegenwoordig hoor ik hem heel soms lachen in zijn slaap. Maar meestal is het hem bittere ernst.

Op onze eerste officiële date gingen we naar Franz Ferdinand. Toen dat afgelopen was vertelde de toekomstige moeder van mijn kinderen dat haar overgrootouders de lotto zouden hebben gewonnen als haar overgrootvader de dag ervoor zijn lot niet had doorverkocht. Dat vond het meisje dat later mijn vrouw zou worden onvergeeflijk. Ze had in een rijke familie geboren kunnen zijn. Maar ik vroeg me af of ze wel bestaan zou hebben. Of wij elkaar ooit zouden hebben ontmoet. Laat staan de kinderen zouden maken die hier nu zo serieus liggen te slapen.

Ik kijk nog even om de hoek. Mijn vrouw ligt ook te slapen. Alles is tot een volmaakte rust gekomen. Op de grond ligt het derde ballonhondje. Berustend in zijn lot. Geen verwijten. It’s judgement that defeats us, zeg ik tegen hem. Hij kijkt me onbewogen aan.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *