Op Wikipedia leer ik dat Joseph Conrad in een stad is geboren die toen in Polen lag en nu in de Oekraïne. Kind van verarmde adel. Dat lijkt me ook wel wat, om een kind te zijn van verarmde Poolse adel. Conrad werd in 1857 geboren, in 1865 stierf zijn moeder aan tuberculose, vier jaar […]
Continue reading →Mijn vrouw zit in een joggingsbroek en in mijn op een na favoriete trui op de bank. De haren nat, de laptop op haar schoot. Ze leeft nog en gaat de allerlaatste aflevering van Downton Abbey kijken. De verwachtingen zijn hooggespannen. Ikzelf ben in afwachting van een aflevering van Speeches waarin Salman Rushdie aan het […]
Continue reading →Aart is ziek, maar gelukkig zijn er dokters en wetenschap om alles te redden wat er te redden valt. Lang leve de wetenschap!
Continue reading →S. legt de schuurmachine op het gangkastje. Ze heeft ook iets voor ons, maar ze is vergeten wat. Nog wat gedaan dit weekend? Jawel, wij wel. Wij waren naar Gijsbrecht van Aemstel geweest in de Stadsschouwburg van Amsterdam. Sinds 3 januari 1638, toen het stuk voor het eerst werd opgevoerd ter ere van de opening […]
Continue reading →Eerder op de avond breng ik de schuurmachine terug die wij van de buren hadden geleend om de tafel op te schuren ter voorbereiding van een nieuwe laklaag. We hoopten de nodige vochtkringen en vlekken weg te kunnen schuren. Dat is redelijk gelukt, maar bij lange na niet helemaal. De kringen en vlekken die nog […]
Continue reading →Chaos, paniek in de watertoren: de vogel poogt wild het water uit te voordat de diepte voordat de lucht maar de uitweg Hij ziet het niet meer de toren berust maakt zijn metaal nog iets dikker En wacht kalm tot de plonsen plonsjes worden.
Continue reading →Ik heb een aandoening. Het is niks ernstigs, je gaat er niet dood aan. Maar soms drijft het me tot een milde wanhoop. En daarom lijkt het me toch wel de moeite van het vermelden waard. Misschien hebben meer mensen er last van: het lukt me vaak niet om dingen te zien die er wel […]
Continue reading →Volgens mijn vrouw hebben wij vaker wel dan geen ballonnen in huis. Opgeblazen ballonnen hebben we het dan over. Opgeblazen ballonnen die ergens rondslingeren zonder een doel te dienen. Ze zijn er niet om iets wat gevierd moet worden luister bij te zetten, bedoel ik. Ze zijn er gewoon. Omdat ik ze opgeblazen heb. En […]
Continue reading →Majesteit, Tussen kerstmis en nieuwjaar verbleven wij korte tijd met onze zoon in een kinderziekenhuis. ‘Uw’ ziekenhuis beter, het ´Koningin Mathilde Moeder en Kind-centrum´ te Antwerpen, waaraan u zo genereus uw naam verleende. En bij die naamgeving bleef het niet. Toen wij er waren, zond u uw herauten uit, om de patiëntjes een kleine traktatie […]
Continue reading →