Ik Ben Wubbo Ocksels, hoofdstuk VIII: deel 6

Wubbo zat weer aan de rand van het zwembad. Een beetje sip te zijn. Het was een spannend scenario geweest hoor. Dat wel.
Het moment dat Space Commander Gert Vandervaert Wubbo beval zijn ruimtepak voor hem open te knippen -in dat ijskoude water- was het in elk geval duidelijk dat als dit een geintje was, het niet ten koste van Wubbo ging.
Totdat hij de luier onder water moest verschonen, dan. Dat moment verschoven de frontlinies van de grap weer.

Des te drastischer dat, toen bleek dat Space Commander Gert Vandervaert een fanatiek amateurtoneelspeler was en blijk gaf van een diep situationeel inleven. Qua poep en space.
Wubbo wist het toen nog niet, maar de heftige piep die hij nu in zijn linkeroor hoorde zou twintig jaar later nog aanwezig zijn.
In iets mindere mate weliswaar. Dat moest hij na twintig jaar dan weer wel toegeven.

“HELP OCKSELS SPACE ZUIGT MIJN BLOED NAAR BUITEN SMEER DIE POEP VAN DIE BILLEN” en “MIJN BOTTEN SMELTEN, VEEG WAT JE KAN” had Space Commander Gert Vandervaert geschreeuwd door die radio, en weer variaties daar op, samen met lang uitgehaalde gillen van zo’n ijselijkheid dat Wubbo’s bloed er van bevroor bij de herinnering alleen al.

Het moment dat Space Commander Gert Vandervaert’s ballen door de kou verdwenen in zijn buikholte en hij Wubbo luidkeels smeekte om ze er weer uit te pulken met zijn vingers uitte hij zo’n lange schrelle krijs over de radio dat Wubbo gek werd- hij wilde Space Commander Gert Vandervaert slaan, zijn helm en hoofd kapot maken. Hij deed Wubbo pijn, Wubbo voelde alle dierlijke instincten in hem opwellen om Space Commander Gert Vandervaert terug pijn te doen.

Die instincten had hij toch maar mooi overwonnen. In plaats van die helm te laten barsten en te genieten van zijn duimen in de langzaam en langzaam dodere oogkassen van Space Commander Gert Vandervaert had hij als een echte astronaut Gert zijn billen schoongeveegd en weer ingepakt in een nieuwe luier. Onder water.

Space Commander Gert Vandervaert stond naast Wubbo, het resultaat bewonderend.
“Dit is echt goed werk, Ocksels. Ik ben trots op je. En dit is de eerste keer dat jij een onderwater space calamiteit simulatie heb gedraaid?”
Wubbo herinnerde zich die keer dat Mary niet thuis was en hij een keer de luier van hun eerstgeborene moest verwisselen. Maar dat telde vast niet.
Nee, schudde Wubbo dus diens hoofd. Space Commander Gert Vandervaert keek hem een tijd lang strak aan.

“Echt niet?”
Wubbo wilde niet antwoorden, maar omdat Space Commander Gert Vandervaert niet weg wilde kijken schudde hij uiteindelijk weer snel en kort “nee”.
Space Commander Gert Vandervaert knikte daar op weer langzaam en bedachtzaam op, en ging staan.
“Tijd voor de laatste test. Space calamiteit 1,” zei hij over de radio, nogmaals knikkend naar Wubbo: “Wans.

4 Reacties

Laat een antwoord achter aan Spencer Brandsen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *