Hoe hij talent voor het leven kreeg

Mijn buurman staat in de krant. Hij heeft een boek geschreven. Hij heeft wel vaker een boek geschreven, maar dit keer heeft hij een boek geschreven waarin hij zijn ervaringen als asielzoeker verwerkte. Een boek waarmee hij de tijd op z’n staart trapte dus. En dat is niet onopgemerkt gebleven. Het boek van mijn buurman is bij De Wereld Draait Door uitgeroepen tot Boek van de Maand.

In het interview vertelt mijn buurman dat hij het wantrouwen jegens vluchtelingen goed begrijpt. Zij komen ons huis binnenvallen. Dan is het niet meer normaal dat we de politie bellen. Hij noemt ‘wij buitenlanders’ de schuld van alles wat er misgaat in Europa. De enige manier om de rust weder te laten keren, is de vluchtelingenstroom te stoppen. Niet door ons huis dicht te metselen, maar door IS aan te pakken. En een plek te creëren waar de rust kan wederkeren, zodat de mensen terug kunnen naar hun geboortegrond, naar het graf van hun ouders.

Mijn buurman buigt niet voor de medebewoners van zijn nieuwe thuis, maar wat hij goed heeft begrepen is dat wij het zeer op prijs stellen als een vreemdeling de hand in eigen boezem steekt. Al is het maar omdat wij onze eeuwige verongelijktheid, hoezeer we er ook aan hechten, soms wat rust gunnen.

Laatst kwam ik hem tegen en vroeg ik hoe het met zijn boek ging. Hij zei dat hij moe werd van de interviews. Steeds maar weer dezelfde vragen, steeds maar weer dezelfde antwoorden. Misschien heeft hij besloten het over een andere boeg te gooien.

Hij zegt dat we in de strijd tegen IS niet naar Obama moeten kijken, maar eensgezind achter Poetin moeten gaan staan. ‘Poetin is de zoon van Stalin’, laat hij optekenen. Klinkt als een waarschuwing verpakt als aanbeveling. Ik blijf enigszins in verwarring achter. Colonel Kurtz komt weer langs. Vrij van meningen. Misschien heeft mijn buurman gelijk. Zit mijn vrees voor Poetin me in de weg. It’s judgement that defeats us.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

3 Reacties

  1. Ook ik heb een schrijvende (over-)buurman gehad, de sportjournalist Mart S. Van hem heb ik geen boeken in huis. Van Al Galidi wel, twee dichtbundels. Maar zijn strategisch inzicht inzake een grondoorlog in Syrie deel ik niet. De guerrilia’s zullen zich dan terugtrekken tussen de burgers in de dorpen. En Poetin, tja, ik weet het niet, ik gun Rusland een betere leider.

    1. Vergeet dat maar. Westerse leiders worden gekozen voor periodes van een paar jaar. Poetin blijft een heel leven lang zitten, waardoor zijn invloed veel verder reikt dan van al die passanten bij elkaar. Competitievervalsing van de bovenste plank.

  2. Ik weet niet wat ik van Poetin moet denken, maar één ding weet ik: hij biedt wel weerstand tegen de verpletterende macht van het grootkapitaal uit de VS dat as we speak bezig is de wereld over te nemen. IS ook op hun manier, maar die zijn weer zo walgelijk dat je ze toch kapot wilt. Poetin moet niet té walgelijk worden.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *